Geenstijl

Inzending over de oplopende spanningen in Associatieverdragië

De oorlog tussen Rusland en Oekraïne is tegelijkertijd een conflict tussen Rusland aan de ene kant en de Verenigde Staten en Europa aan de andere kant. De afgelopen maanden is de spanning hoog opgelopen. Mede door de Russische troepenopbouw in de grensstreek, lijkt een eventuele oplossing ver weg. Maar die is tegelijkertijd dichterbij dan we denken. Sterker nog, de oplossing bestaat de facto al sinds februari 2015, maar wordt niet geïmplementeerd.

Deze week verscheen er in het AD een artikel met de titel ‘Marine legt ruzie met Rusland bij na schijnaanvallen’. Afgelopen juni was het fregat Zr. Ms Evertsen, samen met een Brits vlootverband, op oefening in de Zwarte Zee. Tijdens deze oefening voerden Russische gevechtsvliegtuigen schijnaanvallen uit op het fregat. Een en ander heeft er toe geleid dat er nieuwe afspraken zijn gemaakt om eventuele misverstanden die tot nodeloze escalatie kunnen leiden te voorkomen. Goed nieuws zou je denken. Maar tegelijkertijd rijst de vraag: Waarom oefenen wij in de Zwarte Zee? Wat is daar het nut van? Het is toch logisch dat Russische gevechtsvliegtuigen onze marine dan een bezoekje brengt om polshoogte te nemen? Wij doen immers hetzelfde als Russische gevechtsvliegtuigen ons luchtruim binnendringen. De Russische marinebasis in Sebastopol, aan de Zwarte Zee, was in 2014 een van Ruslands motieven om de Krim te annexeren. Het is dan vanzelfsprekend dat onze oefeningen in de Zwarte Zee een Russische tegenreactie oproepen.

Wij winden ons op over Russische provocaties in ons luchtruim, maar we kunnen ons beter druk maken over de excessen van onze eigen luchtmacht en hoe wij onze verantwoordelijkheid daarvoor gaan nemen. Natuurlijk is het niet prettig als Rusland ons luchtruim binnendringt, maar het is evenmin plezierig als wij oefeningen houden in de Zwarte Zee. Dat soort pesterijtjes zijn van hetzelfde bedenkelijke kleuterschoolniveau als een ‘wedstrijdje ver plassen’. In zulke situaties kan een menselijke fout potentieel uitmonden in een grootschalig conflict, met alle catastrofale gevolgen van dien. Zowel Europa als Rusland moeten hiermee ophouden om zodoende zinloze spanningen weg te nemen. Ook dit jaar weer stonden er diverse militaire oefeningen van de NAVO gepland in Oost-Europa.. We kunnen het kinderachtig vinden dat de Russen dit als bedreiging opvatten, maar hoe zouden wij het vinden als Rusland grootschalige militaire oefeningen hield in België? Hoe zouden de Amerikanen reageren als Russische troepen met groot machtsvertoon militaire oefeningen uitvoerde in de Sonorawoestijn?

"Look on my works, ye Mighty, and despair!"

De wereld is on notice. Want het EERSTVOLGENDE land dat ook maar verkeerd naar ons KIJKT wordt standrechtelijk van de kaart geblazen door de vier mooiste F-35's ter wereld genaamd De Ruyter, Van Heutz, Fortuyn en Van Gogh. De vier ruiters zijn operationeel en ready to keel. "Defensie treedt hiermee toe tot een select gezelschap van 8 landen. Onder meer Australië, Engeland, Italië, Noorwegen en de Verenigde Staten gingen Nederland voor. De mijlpaal werd bereikt na het doorlopen van verschillende stappen en een reeks oefeningen in binnen- en buitenland." Nou, nog 42 kisten in twee jaar te gaan voordat de hele F-16 vloot vervangen is.

Niet alles is wat het lijkt

Het is namelijk een zeldzame grote trap (WIKI), op straat bekend als de fazant maar dan niet ordinair. Ingetogen, niet opzichtig, een Aston Martin onder Lamborghini's. En die werd dit weekend dus gespot op een akker met boerenkool in Workum, Flevoland. "De vogel is geringd en gezenderd, waardoor duidelijk is geworden dat de vogel uit een broedproject in de regio Brandenburg uit Duitsland komt. (...) De populatie is inmiddels gegroeid tot rond de 300 exemplaren in het wild. De vogel op de foto is in 2021 geboren en is in de winter naar Nederland getrokken." Globalisering stoomt ongebreideld door.

Smile

Joehoe! Deze wollahgiller op z'n vieze stinkscooter heeft een knaap bedreigd met een mes, de knul meegenomen naar een geldautomaat en hem gedwongen een berg geld te pinnen. Om vervolgens het geld af te nemen om daar (vermoedelijk) allemaal waardeloze zeikdingen mee te doen: drugs kopen, van die supermieterige schoudertasjes kopen, petjes van Burberry kopen, van die megatrieste nep-Balenciaga-rommel aan z'n poten knuppen, allemaal troep van Gucci en andere paupermerken kopen, enzovoorts. Maar ook al investeert een dubbeltje een boel kwartjes, het zal nooit een kwartje worden. Want het is gewoon een zak hooi.
UPDATE: Politie haalt tweet weg

In 't gelid

Richard "Demo Dick" Marcinko (wiki) overleed tijdens kerst op 81-jarige leeftijd. Een soort Sean Connery uit The Rock, maar dan echt en Slowaaks in plaats van Iers. Wat we hier ter redactie dus noemen: een ONWIJZE miet. Twee uitzendingen naar Vietnam als commandant van Seal Team 2 in 1967 en 1968, en vanaf 1973 18 maanden als Navy attaché in Cambodia. Maar daarna begon het pas. Want in 1979 werd de VS vernederd door de Iraanse hostage crisis. Meerdere krijgselementen wilden allemaal een stukje van die reddingsoperatie-taart, en daarom ging het vervolgens wegens gebrekkige compatibiliteit van materiaal en manschappen helemaal mis.

De marine wilde een eigen gespecialiseerde antiterreur- en gijzelingseenheid. Het leger kreeg Delta Force, de luchtmacht 24th Special Tactics Squadron en de marine kreeg de Naval Special Warfare Development Group ook wel DEVRGU, ook wel Seal Team 6. Inderdaad, de makkers die Osama Bin Laden doodden, maar waar we het lichaam nooit overtuigend van gezien hebben, en de strijder die naar eigen zeggen de trekker overhaalde tot conservative cringe vervallen is.

Gelukkig hebben we wel die magistrale scene uit Zero Dark Thirty nog, helemaal onderaan topic. Foto's en video van zoon Marcinko na de breek.

PLUS 800

Snapt u het nog? U mocht eigenlijk niet naar oma toe met de kerst, en zo ja dan toch met maar max VIER PERSONEN tot 05:00 uur 's ochtends (het staat er echt) en de maximale groepsgrootte voor heel Nederland (op Barneveld na) was VIJFTIG. Maar uw overheid had weer eens schijt aan de eigen regels en importeerde maar liefst 800 bijstands prone gelukzoekiërs die op zoek zijn naar woningen die we niet hebben, en die ze vervolgens ook nog eens gaan weigeren. Zullen we die tribunalen maar gewoon overslaan, en meteen nóg een strafkolonie bouwen in de Waddenzee? Voor alle idioten bij COA en IND.

Ome agent geeft geen neuk.

Nodig gerust een paar vrienden uit en de familie is ook welkom, knuffel uw schoonmoeder, plop een biertje open, prop een oliebol in uw smoel, neem er nog een appelflap bij, vergeet de poedersuiker niet, mopper over hoe weggegooid 2021 voelt en over de duur van de formatie, pak nog een biertje, erger u aan die matige oudejaarsconference met die voorspelbare grappen die u het afgelopen jaar al op Twitter las, haal de champagne uit de koelkast, schiet die kurk per ongeluk bij uw partner in het oog, of neem echt risico en sabreer, proost met het hele gezelschap, gooi dat glas bubbels achterover, schud de hele buurt de hand, kus die buurvrouw waar u altijd een kopje suiker gaat lenen, strooi riant met de beste wensen, neem nog een biertje, hoor de goede voornemens van uw tante aan, lanceer een pijl de lucht in, laat een fonteintje fonteinen, schiet stiekem met romeinse kaarsen op het huis van de zeikburen, prop een grondbloem in de put en neem vooral nog een biertje. Oftewel, vier Oud en Nieuw zoals u dat altijd deed, want zolang u geen overlast veroorzaakt maalt ome agent niet om het vuurwerkverbod en de coronamaatregelen. Ze hebben wel wat beters te doen.

Welkom, Don Arturito. Medronhootje?

Ober, smijt wat vette frango op de grill, ontkurk de knoflookolijven en chambreer je beste Douro, want we verwelkomen een bijzondere gast in het Stamcafé, dat vandaag speciaal geopend is voor een glazen lunch met Sagres, Super Bock en Cristal. GeenStijl heeft Arthur van Amerongen weggeplukt van de rand van zijn afgrond. We zagen de laatste der schrijvende schelmen verpieteren bij De Volkskrant en besloten ons karige kapitaal aan te wenden om hem vrij te kopen uit het Azkaban van de Azijnbode, alwaar ze nu in armoede achterblijven met Asha's overdekookrubriek, de immer zedige zalvendheid van de H. Sitalsing en die dreinerige adeldwerg die meestentijds amechtig staat te stampvoeten bij de bagageband te Schiphol.

Het jonge, onverschrokken talent Van Amerongen is voorgoed van hen verlost als ook uit de dode boom geplukt door de roze ladderwagen, en naar het internet vertrokken. Hij reist overigens per Interrail naar alhier, want Don Arturito verlaat zijn Algarve om een vervolg te gaan maken op het befaamde Brussel: Eurabia, waarmee hij de deplorabele vooruitzichten van het avondland in een onmogelijke tweestatenoplossing uiteen zette en Europa onverenigbaar verklaarde met de islam. Voor GeenStijl gaat hij - naast wekelijkse beschouwingen op het tragische moederland in het algemeen en Frenske, GroenLinks en de Yolanthes van dit laagland in het bijzonder - een treinreis over het Europese continent maken om onder de titel Safari: Eurabia een feuilleton vol snedige soera's op schrift te stellen vanuit de geïslamiseerde schotelwijken van Europa's grootse steden. Daarnaast zal hij The Portugal Post gaan verzorgen op TPO, teneinde zijn sardonische genoegen in het aanschouwen van menselijk verval in de Algarve te kunnen blijven vervullen.

Zojuist heeft hij aan de Bontiusplaats zelf deze bel aangebonden bij Pieter Klok, in een afscheid aldaar als letterknecht, inkthoer en blank anachronisme in een tijd waarin het absurdistische anglicisme "wit" de oudmediale stijlboeken heeft gekoloniseerd. GeenStijl toont zich verheugd met de verjongingsslag die wij maken dankzij het aantrekken van de eeuwigjeugdige Van Amerongen, de groeibriljant aan wie wij een gouden toekomst voorbehouden zien als libero met een korreltje Komrij, een vleugje John Fante en een scheut Liberace in het tanende literaire genre van de ridiculiserende flagellatie. Bij ons krijgt hij de vrije hand, want: mogen mag je alles – alleen: je moet het kunnen.

Garçom, sirva mais um pouco!

VerSPlintering na de feestdagen

Na een jaar vol onderlinge ruzie en opstandige jongeren krijgt de SP de rust maar niet terug binnen de partij. Na een groot deel van het Amsterdamse bestuur verliezen de socialisten nu Rotterdam, want de complete lokale afdeling splits zich af van de landelijke kameraden en neemt als Socialisten 010 deel aan de komende gemeenteraadsverkiezingen. Ook deze versplintering is het gevolg van de zuivering die de landelijke partij uitvoerde op jongerenpartij ROOD. Dat clubje werd in een rode waas van gedwongen eensgezindheid te communistisch bevonden door de voormalige communistische partij en daarom de deur gewezen, waarna alle SP'ers die ook lid waren van ROOD of het Marxistisch Forum een enkeltje goelag kregen. Dit tot grote onvrede van de lokale afdelingen waar veel ROOD-leden actief zijn. En aangezien de SP sowieso al geen raadsleden kan vinden, dondert het lokale netwerk van de tomatensmijters langzaam in elkaar. Een uitermate zwakke basis voor het "nieuwe SP-verhaal" dat Nepotisme Marijnissen haar achterban probeert voor te houden.

Nee oliebol, dat vet moet niet door het riool

Het zijn barre tijden voor mensen die rond de Jaarwisseling ouderwets willen zeiken op alles. Het vuurwerk is al verboden, Sven Kramer rijdt magistraal, de AD Oliebollentest, die doorgestoken kaart is, bestaat niet meer en het darten wordt (al is het voor de laatste keer) gewoon uitgezonden door de geweldenaars die op RTL 7 aan Roland Scholten vragen of hij een verrassende wedstrijd verwacht. Maar gelukkig hebben de waterschappen iets gevonden om u over op te winden: oliebollenvet. Natuurlijk. Al die gierige types die de komende dagen de hardwerkende ondernemers van de olliebollenkramen des Vaderlands, die het in deze tijden al niet makkelijk hebben, de loef proberen af te steken met hun zelfgemaakte hompen vet, dumpen dan ook nog eens HUN FRITUURVET IN HET RIOOL. Dat is dus niet de bedoeling en het kost de waterschappen miljoenen aan oliebollenschade. Vet duur.  Maar goed, die miljoenen hadden ze ook kunnen gebruiken om dijken te bouwen zodat we niet meer bang hoeven te zijn voor de stijgende zeespiegel. Denkt u daar maar aan als u op 2 januari die kleffe appelbeignet van uw oom tegen heug en meug naar binnen schuift. Zalig uiteinde makkers.