Geenstijl

Het is ook wel een droppie

Er was een werkelijk onuitstaanbaar filmpje voor nodig, gewoon au weet je, maar nu heeft heel Nederland in ieder geval wél consensus bereikt over de officiële status van prins Bernhard, alias Zijne Lulheid Prins Bernhard van Oranje-Nassau. Shitty, gone, unmute us, yeah, powerful, I guess, though, mail, decade, VIP-tickets, deck, who cares, I don’t care, bashen, I don’t care, event, come on, what the fuck: Prins Bernhard is geen prins, maar een lul. Jullie zijn laat op de partij, maar welkom bij de club want lul Bernhard is al járen een lul. Is het niet omdat hij geen uitleg durft te geven over zijn 590 pandjes, dan is het wel omdat hij geen geld wil geven aan een of ander vreselijk bandje - alle bekende Nederlanders mogen trouwens weer stoppen met doen alsof ze Chef'Special zo geweldig vinden, want Chef'Special is de Almere-Muziekwijk van de Nederpop. Maar goed, ophefje natuurlijk. Dan zullen we het nog een laatste keertje duidelijk proberen te maken. Prins Bernhard heeft geen hekel aan muzikanten. Hij heeft geen hekel aan de huurders van zijn pandjes. Hij heeft geen hekel aan die geile zandhagedis die door de Zandvoortse duinen glibbert. En andersom houdt hij ook niet van de racefans die 400€ dokken voor een dagkaartje op tribunetje Goud. Prins Bernhard denkt namelijk niet aan anderen. Hij denkt alleen maar aan zichzelf, zijn bankrekening en zijn geldpakhuis. Zodat hij in zijn geld kan duiken als een dolfijn, gangen kan graven als een mol en de muntjes in de lucht kan gooien zodat ze kletteren op die achterlijke 3D-bril van hem. Het is een egocentrische, narcistische topondernemer, met het empathisch vermogen van een pak vla en voor iemand met zo'n bril heeft hij het ethisch kompas van een schele kraai. En het is een heerlijke lul.