Kijktip voor in uw intelligente lockdown

Voor wie door de emoji-tweets van het CDA en de Arabische citaten van D66 of de losse woordjes van Wopke of de illegitieme ingevingen van Forum het electorale bos niet meer kan zien hebben we hier een stukje therapeutisch tijdverdrijf met een politicus die tegen allerlei winden in z’n geweten probeert te volgen richting een nieuw sociaal contract en daarbij *kuch* enige kritiek op de Haagse kliek niet schuwt (“De administratie van de regering is een puinhoop”), maar gelukkig voor de concentratiespanne van de gemiddelde internetter zijn verbetervoorstellen ook in een tienpuntenlijstje giet. Want er moet door meer & betere tegenmacht meer & beter getoetst worden: “In Nederland vinden we de grondwet heel belangrijk maar je mag er nooit iets aan toetsen. Wat hebben we dan aan die grondwet, behalve dat je hem heel mooi kunt vinden, bijvoorbeeld artikel 1?” En over artikel 1 gesproken: voor wie het liever toch wat platter geslagen opgediend krijgt, de Nationale Omtzigtman moet na afloop in debat met de altijd intellectueel uitdagende Sylvana Simons. Maar je kan ‘m ook gewoon na Omtzigt uitzetten.

Katholiek Kamerlid houdt liberaal pleidooi bij sociaaldemocratische christenclub, wat leidt tot een heel vroom artikel op het weblog GeenStijl.nl

We zouden hier een RONKENDE TEKST kunnen plaatsen over hoe Pieter Omtzigt het zwaard trekt tegen zijn eigen kolonels van de kabinetscoalitie, tegen de voorlichtingsdivisies van "gewetenloze spindokters" en tegen de parlementaire pers die "haar maatschappelijke rol verwaarloost." Dat hij zonder genade inhakt op het meerkoppige monster van oncontroleerbare bureaucratie, politieke spin en de Haagse doofpotcultuur, een onheilige drie-eenheid die de onvrede voedt waar revoluties uit geboren worden.

Maar de waarheid is dat de katholieke krijger het keurige christendemocratische Kamerlid Omtzigt in een veertig minuten durend betoog aan de hand van de toeslagenaffaire een diepgravende, onderbouwde politieke analyse geeft van de deplorabele staat van het sociaal contract tussen overheid en burger. Dat contract is zo bevlekt en besmeurd geraakt dat de Belastingdienst ondanks alle checks & balances in onze bestuurlijke structuren jarenlang de grondrechten van burgers kon schenden en zijn misdadige praktijken bovendien met politieke hulp kon verdoezelen.

De waarheid is dat je in losse woorden (Partijkartel. Mainstream media. Gecontroleerde oppositie.) de wijzende schuldvingers wel op zere plekken kunt leggen maar dat het ambacht, betrokkenheid, controle en dossierkennis vergt om de publieke onvrede inhoudelijk uiteen te zetten en oplossingen aan te dragen. Omtzigt haalt stevig uit, met scherpe verwijten in genuanceerde context, om in een liberaal betoog op te roepen tot wellevendheid en verantwoordelijkheid van niet alleen de Rijksoverheid, de regering en haar instituten, maar ook van de controlerende media en het kritische publiek.

De waarheid is ook dat het voorkomen van revoluties begint bij de overheid: