Peter Klashorst Avond in Het StamCafé
Bekende Nederlanders er GLOEIEND bij

Beste GS-mensen,
Ik heb fragmenten uit mijn boek 'Met Klashorst in de Oost' op mijn substackpagina geplaatst. Ik was goed bevriend met Peter Klashorst, de kunstenaar die vorig jaar overleed. De fragmenten zijn filosofisch-beschouwend: "Klashorst en Schopenhauer", shockerend: "Toen heb ik haar maar verkracht", of gaan bijvoorbeeld over de (roddels over) vele BN'ers die hij kende.
Het Parool wil geen enkel stukje overnemen (terwijl Peter toch Amsterdammer was, zoals ik dat ben), ze reageren niet eens, hoogst waarschijnlijk omdat ik geen lesbische, boze, allochtone mevrouw ben. Wellicht is het dus iets voor jullie?
Groet,
=====
BN'ers
Fragment uit 'Met Klashorst in de Oost'
Peter belt.
‘Die Jeroen Pauw, die verdient toch zoveel geld?’
‘Ja, half miljoen per jaar of zo. Hoezo?’
‘Hij mailde me, wilde een schilderij laten maken. Ik vroeg ‘m 6000 euro. Niks meer van gehoord.’
Zoals de lezer inmiddels duidelijk is, was Peter naast waarachtig kunstenaar ook een jongen van de straat. Hij schatte in wat mensen konden betalen en paste zijn prijzen erop aan. Pauw was echter niet op z’n achterhoofd gevallen en wist natuurlijk dat veel van Peters schilderijen voor weinig geld de deur uitgingen. Hij kon er net zo goed eentje ‘van de plank’ kopen, voor een paar honderd euro op marktplaats. Schilderijen in opdracht van Peter waren trouwens niet altijd even goed. Je kon beter iets kiezen uit de honderden werken die hij standaard had liggen.
‘Max Pam laat zich bijstaan door die advocaat, Peter Plasman,’ vertelde ik Peter een andere keer. Pam liet Plasman destijds aangifte doen tegen een Groenlinkser die hem een racist had genoemd.
‘Die Plasman heeft allemaal schilderijen van mij op z’n kantoor hangen. Schijnt een fan van me te zijn,’ zo reageerde Peter.