De achterstand in honderden zedenzaken is totaal onacceptabel. Daders wanen zich onaantastbaar, omdat ze het zijn.
Een bandleider, een regisseur en twee juryleden konden jarenlang binnen en buiten The Voice hun gang gaan. De bandleider kreeg 1 aangifte en tientallen meldingen. De regisseur kreeg 1 aangifte en 15 meldingen. Ali Bouali kreeg twee aangiften waaronder verkrachting. Marco Borsato heeft al langer te maken met meerdere aangiftes, waaronder tieners. Dit is gigantisch en structureel.
Menig praatprogramma startte met de steniging van John de Mol. Hij wordt harder aangepakt dan deze vier smeerpijpen. Talkshows ontstegen het niveau “mannen slecht, vrouwen goed” niet vaak. Alsof alle mannen daders zijn. (denk aan Johnny Depp & Amber Heard of een Amerikaanse schooljuf). Alsof slachtoffers altijd vrouwen zijn, (denk aan Job Gosschalk en 37 verschillende acteurs).
Daarin is regelmatig verweten dat John de Mol dingen niet heeft gezegd, die hij letterlijk heeft gezegd. John de Mol startte met een mea culpa. Letterlijk uit het Latijn: “mijn schuld”, dat is ietsje meer dan alleen excuses. Daarna maakte hij duidelijk dat alles ook zijn verantwoordelijkheid is. Dat is een stap persoonlijker dan Willy van Berloo, die de verantwoordelijkheid bij daders legt.
John de Mol had een vrij duidelijke boodschap tegen daders: “Ben je ziek in je hoofd? ... hoe haal je het in je hersens om dit te doen?” Dan ben je volgens mij vrij duidelijk dat de oorzaak bij daders zit, niet bij slachtoffers. Hij is agressief ingesteld tegen daders en wilde direct op jacht. Helaas zit je dan te veel in achteraf achtervolgen, in plaats van leed voorkomen, dat leerde John een dagje later.
