Dubieuze donaties en politieke partijfinanciering: een diep dubieus Haags konijnenhol
Bruine enveloppen. De partijpolitieke smeerolie van onze polder-oligarchie
Nadat het 76 pagina's tellende Dossier Bomtzigt over het CDA via GeenStijl het daglicht zag, ging de meeste aandacht onmiddellijk uit naar de partijfinanciering. Moest Hugo het veld ruimen voor Wopke omdat donateurs het eisten? De partij ontkent uiteraard stellig maar de geldstromen maken die ontkenning lastig te geloven. En het is niet alleen het CDA waar dubieuze donaties - eigenlijk al heel lang - een doorn in het democratisch partijproces zijn. Ook bij FvD, de vvd en vooral D'66 zijn recente voorbeelden bekend: een miljoen hier, een lobbyclub daar en ook nog een semi-intern twijelgevalletje zus.
Bij het CDA heb je de 'Business Club' (voor veel geld eten met politici), de vvd doet het via de Opstelten Foundation, ooit langs belastingontduiking geleid door crematoriumcrimineel Henry Keizer. Maar in wezen zit de donatie-rot bij alle partijen die weigeren openheid te geven. Regels en wetgeving over partijfinanciering is al tien jaar een lopend dossier. In deze mooie tijdlijn over de Wet financiering politieke partijen valt de naam van Ger Koopmans (CDA) op. Die diende in 2012 amendementen in waardoor Binnenlandse Zaken niet meer verantwoordelijk was voor controle op giften, maar partijen zelf. Zogenaamd om BZK niet verantwoordelijk te maken voor "fouten", maar in werkelijkheid om ongezien geld te kunnen binnenharken en alleen te openbaren wat wenselijk is. Het amendement werd ingetrokken, de PVV kreeg de schuld. Koopmans kwam zelf vorige week (wederom) in opspraak vanwege corruptieverdenkingen.
Met dat bruggetje zijn we weer in het heden. Het AD schreef vorige week dat CDA, vvd, CU en SGP "ondanks herhaalde verzoeken" van BZK geen inzage in hun campagnegiften wilden geven. Extra opvallend: demissionair staatssecretaris Knops is zelf CDA'er.