achtergrond

Geenstijl

70 resultaten

#Paraguay

Onze Man in Paraguay (2)

conquistador100.jpgVeldpost nummero dos van Conquistador, onze buitenland correspondent in Zuid-Amerika. Meneer woont en werkt in Paraguay, en bericht via GeenStijl regelmatig over dit hele kleine stukje aarde. Want de wereld houdt immers niet op bij grensovergang Hazeldonk. (Lees ook Bijdrage #1) We weten het. U wilt heel graag ranzige verhalen over drugs, guns, hoeren en snoeren in Ascension, compleet met plaatjes van latijnsamerikaanse wijvenkonten. Geduld alstublieft, dat komt binnenkort. Eerst gaan we ons verdiepen in sociale geografie, nieuwe geschiedenis, neokoloniaal verlangen naar utopia, enge ziektes en postmoderne schilderkunst in het België van Zuid-Amerika.

Onze man in Paraguay (3)

conquistador100.jpgParaguay was eventjes wereldnieuws deze week. Jawohl! Waar blijft die staatsgreep? Conquistador juicht structureel geweld toe en verschanste zich de hele week op het terras voor het presidentiële paleis. De literflessen Baviera waren niet aan te slepen. Alle hoop was gevestigd op generaal Lino Oviedo, ook wel de Bonsai-ruiter genoemd. Oviedo schonk Paraguay de democratie in 1989. Vadertje staat Alfredo Stroessner was oud en opgebrand. Zoon Freddie Stroessner zat zwaar aan de crack en zou later o.d.’en. Zoon Gustavo Stroessner, bijgenaamd La Generala, werd gehaat door de legertop omdat hij de homoseksualiteit had uitgevonden en verbeterd. Zo kwam er een treurig einde aan de kleurrijke Stroessner-dynastie.

Onze man in Paraguay (4)

conquistador100.jpgDe geboortedag van Adolf Hitler wordt altijd op gepaste wijze gevierd in Asunción. Om lastige wetjes te omzeilen –parades in dit genre zijn sinds enige tijd verboden- draagt een bonte verzameling aanhangers een mis op aan de Führer. Op de zondagse vlooienmarkt op het Plein der Helden in de hoofdstad koop je voor een habbekrats alle mogelijke Hitlerabilia en uiteraard de Protocollen van de Wijzen van Zion in het Spaans. Even vragen naar Dardo Castelluccio, een authentieke Italiaanse zwarthemd. Thuis loopt hij graag in het SS-uniform van zijn opa die nog aan het Oostfront streed. Tijdens de Vietnam-oorlog oefende het Amerikaanse leger met 2500 soldaten en CIA-agenten in de jungle in het noorden van Paraguay. Het leger experimenteerde met chemische wapens en dat ging wel eens mis. In een veldhospitaal werden de soldaten behandeld door ene Josef Mengele, staatsburger van Paraguay en een officier in het Paraguayan Army Medical Corps.

Onze man in Paraguay (5)

conquistador100.jpgZondag neukdag in katholiek Asuncion (nsfw). Daarna frühschoppen met oude kameraden in de Bayern Stubl. De lente begint vandaag maar mijn airco blaast zich al weken het schompes. De wereldwijde voedselcrisis gaat geheel voorbij aan Paraguay, wij eten ons ongans. Veel vlees voor weinig, of het nu om de keurmerken Dallys of Parilla gaat. Voor een goeie hamburger ga ik altijd even bij Fransje Meijer langs. Het bier staat koud, echtgenote María Griselda Godoy de Daves komt net terug van een hallelujahappening bij de Pinkstergemeente. Frans denkt nog iedere dag aan zijn gab Corretje. In de snackbar hangt de rouwadvertentie die Fransje plaatste in De Telegraaf van maandag 27 januari 2003. Cor, ik zal voor je bidden. Frans Meijer.

Onze Man in Paraguay (6)

conquistador100.jpgPara muchos europeos, Paraguay solo existe en canciones y películas de la clase B. La secuencia de apertura de los Ninos de Brasil, fue filmada en un ridículo escenario que pretendía ser Asunción. El “George Baker Selection” tuvo grandes éxitos como “Fly away little Paraguayo” y “Una paloma blanca”, con los cuales yo aprendí mis primeras palabras en espanol. Cincuenta anos atrás, Luis Alberto del Paraná y los Paraguayos, se hicieron también famosos en Europa. Luis puso a Paraguay en el mapa, pero nadie sabía dónde estaba ubicado. Aunque poco después de la Segunda Guerra Mundial algunos malandros europeos la encontraron. Mark Knopfler, ex-Dire Straits, compuso Postcards from Paraguay, una soporífera balada acerca de un criminal inglés que se refugia en Paraguay después de cometer un asesinato al robar un banco: So many reasons why I won’t be sending postcards from Paraguay. Pero bueno.

Rob Muntz in Paraguay, deel 1

MuntzFP1.jpgConquistador is niet dood. Hij leeft. Enige tijd geleden verschenen er alarmerende berichten in de pers over zijn vermissing in de binnenlanden van Paraguay. Goede vriend Robbie Muntz, bekend van radio en televisie, zette meteen een hulpactie op touw en is halsoverkop naar Zuid-Amerika vertrokken om Conquistador te zoeken. Met succes! Conquistador is terecht. Samen met Muntz is-ie ontzettend dronken geworden. Gisternacht mailde hij ons onderstaand verhaal en fotoos.

Rob Muntz in Paraguay, deel 2

(klik voor groot)“Wat lees ik nou toch in Esto!, de krant met gezond verstand?” Muntz komt net onder de klamme lappen vandaan. De Tiroler Abend in de Duitse Club van Asuncion was een groot succes: zijn vermiste oom Hermann is tien jaar geleden gezond en wel gesignaleerd in de Duitse junglekolonie Nueva Germania. De eindredactie van KRO Spoorloos ging door het lint. Tijd voor ontspanning nu en dus op naar het ghetto.

Hola! Tetas. Rob Muntz in Paraguay, deel 3

(klik voor groot)Eindredacteur Paul Vertegaal van KRO Spoorloos had Rob Muntz al gewaarschuwd: Paraguay is een van de gevaarlijkste landen ter wereld: een bananenrepubliek vol nazi’s, door Interpol gezochte gangsters, cokedealers, wapenhandelaren, marxistische guerillo’s, Hezbollah-zelfmoordcommando’s en dikke hoeren met levensgevaarlijke magneet-tieten en SOA’s. De zoektocht naar Rob’s doodgewaande oom Hermann zou de boekhouding van de KRO nog lang heugen, al was het alleen al vanwege de gepeperde verzekering die Muntz had afgesloten bij Bellwood Prestbury.

Sapperdeflap! Rob Muntz in Paraguay, deel 4

muntsanalbleech.jpgGeloof het of niet, maar Paraguay is een vakantiebestemming in opkomst sinds wij met Conquistador een mannetje in Ascunsion hebben. Tout hip 020 gaat er naar toe. Maar de populariteit van Paraguay is pas explosief aan het toenemen sinds Rob Muntz er domicilie heeft gekozen. Het nieuwe Ibiza. Het nieuwe Aruba. Het nieuwe Thailand. Zelfs onze vrinden van ons favoriete keurigblog mogen er ook graag vertoeven. Zo waagde de immer olijke Carlos Sargasso zich al aan een invoelend bezoek aan een interessant Mennonieten-klooster. Ja, Paraguay is een land voor elck wat wils. Maar de Echte Vakantieman is toch wel Rob Muntz. Hieronder aflevering 4 van zijn dappere queeste naar zijn verloren gewaande oom. Drank, guns & hoeren. Muntz, je doet het.

Ojee bruinhemden! Rob Muntz in Paraguay, deel 5

feessie477.jpgDe heer Muntz verblijft inmiddels een maand in Asuncion. Wordt het niet eens tijd om met die speurtocht naar Oom Hermann te beginnen, Don Roberto? Muntz: “de redactie van KRO Spoorloos begint zich een beetje zorgen te maken, de meter loopt natuurlijk door in Asuncion al is het hier schathemeltjegoedkoop maar ik hou nogal van feesten. Vooral in door chagrijnige senioren gefrequenteerde bierhallen.

Nueva Germania! Rob Muntz in Paraguay, deel 6

Neues Deutschland. Hier wir kommen! (klik voor groot)Paniek in Paraguay! Paula Vertegaal, de eindredactrice van het programma KRO Spoorloos belde in overspannen toestand naar medewerker Muntz. De foto’s van Rob’s bezoek vorige week aan Dardo Castelucci – de leider van de Paraguayaanse NSDAP – en dan met name Muntz met NaziVlag waren verkeerd gevallen in Hilversum. Muntz: “Ik schrok me dood. Ik was net bezig aan mijn ochtendsandwich met Pilar en Juanita (nsfw), krijg ik dat maffe wijf aan de lijn. Vertegaal had mij op GeenStijl gezien en bijna een hartverzakking gekregen. Ze stond op het punt mijn gewaardeerde collega Derk Bolt in te vliegen maar dat heb ik ternauwernood kunnen voorkomen. Ik denk dat ik een iets sterkere cv heb dan Bolt. Je wil niet weten hoe dat Hitler-akkefietje bij de VPRO mij nog steeds achtervolgt”.

Colonia Nueva Germania. Rob Muntz in Paraguay, deel 7

scootertDe afgelopen week begon zoals inmiddels gebruikelijk zeer chaotisch voor Rob. Opnieuw had onze held hysterische telefoontjes gekregen van de eindredactie van KRO Spoorloos. Muntz: “nu hadden ze een dreigende brief gekregen van ene mijnheer Ferdinand Loudon. (kopie email). Een deep throat op de redactie heeft die mij toegespeeld. Nu ben ik wel wat gewend, wat dat betreft heb ik de huid van een olifant. Toch gaat het je niet in de kouwe kleren zitten, die nationale hetze tegen mijn persoontje. Ik doe ook maar gewoon mijn werk, toch?” Gelukkig had de Ortsgruppe (foto Ortsgruppe) van Nueva Germania had via de tamtam al vernomen dat Rob Muntz met de cameraploeg van Spoorloos langs zou komen en was er een warm onthaal voor de Nederlandse ster. De hele kolonie was uitgelopen voor Rob.

Rob Muntz Paraguay Kerst Special

vrolijkkerstfeest.gifExtraspeciaal voor deze Kerst heeft mijnheer Müntz iets leuks bedacht voor de reaguurders. Iets met het op het internet o zo populaire naakt. Een montere Muntz, via satelliettelefoon: "De speurtocht naar oom Hermann voor KRO Spoorloos is natuurlijk zware kost. Veel lezers haken af vanwege de ingewikkelde materie, met al die verschillende namen en jaartallen. Daarom wil ik de kerstgedachte opvrolijken met een damesspecial, lieve vrienden en vriendinnen. Na de kerst krijgen jullie de ontknoping in Nueva Germania te lezen. Ik krijg hier in Paraguay heel veel post van mensen die erg geïnteresseerd zijn in mijn avonturen met Juanita en de andere meisjes. Dus mensen. Hou u vast."

ZondagBillen! Carnaval in Paraguay

angel21anos.jpg Alstublieft. Op de valreep toch nog naakt op deze druilerige Dag des Heren. En nog cultureel verantwoord ook, want: Carnaval! Paraguay om precies te zijn. Wie weet hoe alaaf klinkt in Encarnation mag het zeggen. Meer hier.

Onze man in Paraguay: het boek

tuurendenegers.jpg Het zijn Parool content rip dagen (Hee Barbara, we hebben er ook eentje gekocht hoor) dus hierrr komen er weer vijf: 1, 2, 3, 4, 5. LEZON! Wat er in staat? Een interview met Arthur van Amerongen. Schrijver. Ex-junk. Ex-alcoholist. Ex-refo. Held. U kent hem nog wel van die bomlauwe GS-topics over Zuid-Amerika. Anders kent u hem nog wel vanwege zijn vorige bestseller Brussel: Eurabia, waarin hij snoeiharde feiten noteerde over Brusselse buitenwijken die beangstigend hard islamiseren en waar het moslimextremisme met de lof en liefde van fatsoenlijk correctinks België welig tiert. Maarja, zomaar feiten over de multiculturele samenleving opschrijven mag natuurlijk niet. Sinds Brussel: Eurabia is Van Amerongen dan ook "een Bataafse racist", weigeren Vlaamse journalisten zijn hand te schudden en kreeg hij bij zo'n beetje elke krant en tijdschrift waarvoor hij werkte (Vrij Nederland!) een berufsverbod. Puero beno! In Paraguay kosten de drank en drugs toch niets en schijnt de zon altijd. De hoogste tijd voor een nieuw boek kortom, getiteld Mambo Jambo. Een soort van autobio die lijkt op kwaliteitswerkjes van groten als Hunter S. Thompson en Jantje Cremer. "Een grof, curieus en meeslepend boek van een geweldig schrijvende desperado in de stijl van Jan Cremer en Charles Bukowski" aldus opinieblad Elsevier. Zo'n schrijver dus, zeldzaam heden ten dage. Geeft ook nog eens antwoorden die zin voor zin raak zijn op interviewvragen. Pluggen wij dus graag een boekje voor. Boekje kopen kan hier, Van Amerongen volgen kan daar. Als hij de tweede druk haalt heeft hij beloofd ditmaal voorgoed uit de Jellinek te blijven. Nu echt.

Emigreren is Vooruitzien - Paraguay

*Don Arturo wijkt even van zijn Eurabische bedevaartspad voor een uitstapje naar andere oorden. Denkt u wel eens aan migratie? Tuur denkt met u mee\!*

‘Wat zoudt u het liefste doen, indien u de keus had: in Nederland blijven of in een ander land gaan wonen?’ Deze vraag stelde het Nederlandse Instituut voor de Publieke Opinie in 1951 aan het volk. Uit het onderzoek bleek dat maar liefst een kwart droomde over emigratie. Zeventig jaar later wil iedere toetsenbordridder het zinkend schip der Nederland verlaten en emigreren naar Portugal, Spanje, Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Thailand of de Filipijnen, zo lijkt het tenminste als ik door cyberspace surf. 

Maar als puntje bij paaltje komt wordt toch gekozen voor de veiligheid van de zolderkamer en de bammies van mama en blijft de migratiedwang beperkt tot een polsbandjesvakantie van 10 dagen in Turkije met een collega van kantoor. 

Het legioen thuisblijvers heeft ongelijk want Nederland is verworden tot een heus apenland. Meneer Rutte en zijn handlangers van de pers lijken nog maar één echte missie te hebben: de burger stapelgek maken van angst. Het is werkelijk onvoorstelbaar hoeveel apocalyptische persberichten (lees: advertorials van de overheid die ongezien direct in de krant komen want gratis vulling) de vaderlandse hoernalistiek dagelijks uitpoept. 

Toen ik na zes tropenjaren in de Nieuwe Wereld (Paraguay en Rio de Janeiro) remigreerde naar het Avondland - mijn toenmalige Spaanse vriendin Paula wilde dichter bij haar ouders in Madrid wonen - maakte ik een lijstje welke landen in Europa in aanmerking kwam. Ik had enige ervaring met emigratie en vertrok reeds voorgoed naar Israël en Libanon.

 We waren met vijf Paraguayaanse honden (het zijn toch je kinderen en die laat je niet achter in de jungle), hadden geen nagel om onze culo’s mee te krabben en wilden bovendien een fijn klimaat. In ieder geval minder heet dan de gemiddelde temperatuur in Paraguay waar de indianen wollen mutsen opzetten zodra het kwik onder de 20 graden daalt. Het werd dus de Algarve, waar ik inmiddels 11 jaar tot grote tevredenheid woon aan het strand, midden in een van de mooiste natuurgebieden van Europa. Daarover later meer in deze serie. Eerst Paraguay - nowhere and famous for nothing.

Arthur van Amerongen — De Boze Blanke Mannen van Paraguay, en hun honden

Hommage aan Claudio Zantedeschi, de man die mij Gabriele d'Annunzio en Curzio Malaparte leerde lezen

Tijdens mijn tropenjaren in Asunción, de hoofdstad van Paraguay, pakte ik regelmatig het krakkemikkige pontje naar de overkant van de machtige rivier. Daar, in de woeste Chaco’i, ontmoette ik Claudio Zantedeschi, de man die mij Gabriele d'Annunzio en Curzio Malaparte leerde lezen en liefhebben, de heerlijke Boze Blanke Mannen die ik in de volgende aflevering in het zonnetje zet. 

Tijdens zo’n meditatieve tocht door de jungle stuitte ik op het casco van een boot. Ik moest meteen denken aan Fitzcarraldo, die briljante film van Werner Herzog. Vanuit de roestbak in gammele steigers klonk geklop. Mijn hond Jagua blafte, uit het casco kwam een hoofd met een muts. "Hola," zei de man. "Hola," zei ik. De man droeg een overall, had een grijze baard en knalblauwe blauwe ogen. Hij daalde de ladder af en kneep mijn hand fijn. "De laatste keer dat ik bezoek kreeg was twee maanden geleden," klonk het met een zwaar Italiaans accent, "toen wilden de inboorlingen mijn gereedschap stelen en heb ik ze verjaagd met deze machete." Hij zwaait lachend met een enorm kapmes boven zijn hoofd: "Het is een bang volkje, wie rent er nou weg voor een Italiaan? Ik heb geen stoelen, je moet maar tegen die werkbank aanleunen  en ik heb ook geen koffie, enkel een drupje caña."

We dronken gezamenlijk uit een gebarsten mok en Claudio vroeg wat ik in Paraguay deed. Het was voor het eerst in een jaar dat iemand dat aan mij vroeg. Hij kwam uit Venetië, zijn vader was machinist geweest bij de spoorwegen. Hij begon de wereld rond te toeren in 1973, reisde naar Indochina, Afghanistan en Iran, en werd zeeman. Claudio voer jachten van rijke mensen over de zeven zeeën van de ene naar de andere uithoek op de wereld. “Ik heb 17 jaar gevaren; eerst door de Middellandse Zee en daarna door de Atlantische Oceaan, die ik drie keer ben overgestoken." Hij boorde naar water in Somalië en woonde in Nieuw-Caledonië, op de Paaseilanden, in Libië, Ghana, Nigeria, Algerije, Rhodesië en Mozambique. Claudio was een pure trotamundos, een globetrotter.

Annus horribilis 2023 - De laatste stuiptrekking van de schrijvende aap Don Arturo (14)

RIP JAMBA\ 12 april 2011 Asuncion, Paraguay - 12 april 2023 Praia dos Cavacos, Portugal

Dinsdag 4 april

Drymen, Schotland. Acht dagen niet gedronken en gerookt. 

Met tegenzin bezocht ik met mijn uitgever Otto de stokerij van Bushmills in Ierland, de oudste ter wereld. Ik moest  bijna kotsen toen ik  een groepje kerels om 10 uur ‘s ochtends de zogenaamde oer-whiskey (whiskey, niet whisky, want we waren in Ierland) zag “proeven”.  

In mijn drinkend bestaan slobberde ik trouwens bij voorkeur Laphroaig en Ardbeg Corryvreckan, fijne Schotse whiskeys. Tip van Tuur: in Gibraltar zijn die een stuk goedkoper dan in Spanje en Portugal en de omweg waard. ‘Omfietswhiskey’, om Nicolaas Klei te parafraseren. 

De inner nazi in mij maakt het mogelijk om radicaal met alles te stoppen, van de ene op de andere dag. Gewoon even de knop omdraaien. Alleen de aanloop naar geheelonthouding is lastig en duurt vaak wat lang, maar als ik eenmaal de smaak te pakken heb, kan zo’n fase van geheelonthouding makkelijk een jaar duren. Mijn vorige abstinentie duurde een jaar en toen reisde ik nota bene maandenlang door Zuid-Amerika. Lekker ontgiften met antioxiderende fruitsapjes in Brazilië, Bolivia, Peru en Colombia. Daar zat ik dan, op een hotelbalkon in Cali, superclean. Op straat krijsende commerciële sekswerksters, kwetterende Afro Zuid-Amerikanen sirenes, brekend glas en dronken en beroofde toeristen die als zombies over straat zwalkten. In de jaren tachtig had ik dag en nacht schoon volk over de vloer in  mijn huis aan de Nieuwezijds Voorburgwal (voor de kenner: tegenover seksbioscoop Diana en schandknapenclub Why Not).  Iedereen mocht daar chinezen, spuiten en snuiven, bij de warme kachel zitten en gratis soep slurpen, als ze mij maar een puntje bruin en/of wit gaven. De jaren tachtig en negentig waren één lange roes. De man van met de hamer kwam pas toen mijn relatie van vijftien jaar stukliep en ik in de Jellinek terechtkwam. Eerst voor drank, later voor drugs. Ik hou er niet van als pipo’s in mijn ziel gaan peuteren en brak dan ook niet uit mijn pantser. De pijn, de tranen en het verdriet kwamen pas toen ik alles op ging schrijven en dat bleek nog goed te verkopen ook, en al helemaal in combinatie met mijn alter ego: grumpapotomu**s. De boze, chagrijnige blanke man op leeftijd. W.C. Fields

In het Winnock Hotel in Drymen borrelt alles weer naar boven en kan ik smakelijk lachen om al die ellende. Water onder de brug. Mijn kamer kijkt uit op een enorme schoorsteen, die als afzuigkap voor de hotelkeuken functioneert. Attenooije, wat een stank. Oud frituurvet: de lucht van Ierland en Groot-Brittannië. In elke stad en op elk bus- en treinstation hangt dezelfde gore meur, gemengd met de stank van vis. Kennelijk vinden de inheemsen dat lekker en vertrouwd. In de pub van het hotel -  hoogpolig tapijt, behang aan de muur, geweien, kachels in de hoogste stand, een man in een kilt en een orgeltje zingt Schotse liedjes, onderbroken door dijenkletsers waar niemand om lacht - waart de dood rond, alleen weten de aanwezigen dat nog niet. Het is precies die scène in the Meaning of Life van Monty Python: part VII, Deat**h*. *

Onder de douche begin ik zowaar te zingen, en dat is een goed teken. Een zeer aanstekelijk liedje van Lou Reed en John Cale, van het album Songs for Drella. De vrolijke Tuur is terug!

When you're growing up in a small town

When you're growing up in a small town

When you're growing up in a small town

You say no one famous ever came from here

When you're growing up in a small town

And you're having a nervous breakdown

And you think that you'll never escape it

Yourself or the place that you live

Adolf kan weer!

zusammen ins bad, jawohl so nett ist daß Goed nieuws uit het oosten! 62 jaar na zijn brute zelfmoord (beelden YouTube vooralsnog niet beschikbaar, hou onze DUMP in de gaten) is de naam Adolf weer helemaal hip bij de Duitserts. Leek de nazi-gerelateerde koosnaam voor de kroost slechts in Paraguay, Argentinië en Iran voet aan de grond te krijgen, tegenwoordig zijn de vroeg 20ste-eeuwse Arische roepnamen ook in 0049 weer bon ton. Franz, Siegfried und Otto; stuk voor stuk zijn ze even 2007. Lachen met Hitler gaat gewoon heel groot worden dit jaar. Also, laat dat snoeihard sätirisch doen maar aan de Moffen over. Rudi Carell is niet voor niets gestorven. Nog steeds niet zufrieden? Verpozen met bestaande niet Teutoonse humor doen we hierrr. Viel Spaß!!! InstantUpdate: Gezeur om niets. Joodser dan Adolf vind je ze niet.

Afspraken negeren bij de VARA gaat doorrr

nieuwkerk.jpg De jacht op succesprogramma De Wereld Draait Door is officieel geopend. Presentator Matthijs van Nieuwkerk lijkt vogelvrij te zijn verklaard. Het is momenteel gratis schieten op de redactie. In navolging van Peter R. de Vries en Freek de Jonge is het nu de beurt aan arabist en auteur Arthur van Amerongen om zich te beklagen over 'keiharde afspraken' die door het VARA-team worden geschonden. Van Amerongen is de schrijver van het snoeiharde boek 'BXL Eurabia', waarin een onthutsend beeld van de Berbergemeenschap in Brussel wordt geschetst. Of meneer even vanaf zijn verblijfplaats in Paraguay voor een vertelgesprekje van 5 minuten naar Hilversum wilde komen. Van Amerongen: "Mijn uitgever wilde de reis betalen omdat ik in DWDD zou komen. Daardoor mocht ik niet naar Pauw en Witteman. Maar een dag voordat ik in de uitzending zou komen, annuleerde een onderknuppel de afspraak voor donderdag omdat ze een Valentijnspecial hadden". En dus was Van Amerongen enkele dagen eerder voor Hassan met de korte achternaam naar Nederland komen vliegen. Met dank aan het zeer professionele productieteam van DWDD, dat overigens bij monde van eindredacteur Ewart van der Horst het bestaan van afspraken ontkent. Omdat Van Amerongen derhalve niet meer aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk zal verschijnen HIER, HIER en HIER het volledige interview dat Arnold Karskens onlangs had met hem had in de Revue. De Canadezificatie van de Europa gaat tenslotte gewoon doorrr!!!

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.