Dat anonieme data niet bestaat, dat wist nagenoeg iedereen al die betrokken is bij big data. Helaas voor ons burgerij is dat onze beleidsmakers en politici nog niet op het niveau zitten om internet - en dus ook ICT - goed te kunnen begrijpen en te doorgronden. Vanuit het verleden is gebleken uit onderzoek van o.a. MIT en vanuit bijvoorbeeld Netflix, dat anonieme data vrijwel altijd weer herleid kan worden naar een persoon. Wat doe je dan als onwetend (en laten we uitgaan van ook goedbedoelend) genderneutrale politicus? Dan ga je reguleren. Wetten maken die onderbetaalde en onderbezette toezichthouders moeten gaan handhaven. En in ons Nederland zet je daar een faalkonijn als hoofd neer vanuit de politieke draaideur rolodex. Dat het vorige hoofd constant zat te hameren om ‘meer middelen’ deed niet ter zake. Dus nu voordat de nieuwe Europese databeschermingsrichtlijn (GDPR) in Nederland geïmplementeerd is, is er sprake van een loophole waardoor de richtlijn grotendeels niet meer functioneert. Immers, als data als anoniem gelabeld kan worden, dan kan deze zonder problemen worden geëxporteerd naar een land buiten de Unie. En daar weer te identificeren buiten het zicht van toezichthouders. Zo voldoe je aan de wetgeving en is er geen toezichthouder in de EU die in een ander land kan toezichthouden of een bedrijf zich wel aan onze regels houdt.