Lekker Europees gecoördineerd weer. Op het moment dat bekend wordt dat de EU-top van morgen (u weet wel, die top waarvan zondag gezegd werd dat het De Ultieme EuroReddende Oplossing zou brengen omdat Merkel en Sarkozy echt heuswaar hele goeie vriendjes zijn) wordt GEANNULEERD, besluiten onze Haagse trekpoppen er nog even een fopdebat met Jan Kees de Jager tegenaan te gooien. Om te praten over de aanpak van de aanpak van de eurocrisis en de Nederlandse inzet bij de Europese top op woensdag whenever in Brussel, gevolgd door een avonddebat met Rutte er bij. Die kan vanmiddag niet aanwezig zijn omdat-ie de Algemene Politieke Beschouwingen in de steenkoude Eerste Kamer aan het bijwonen is. Maar behalve de geforceerde grimassen van Merkel & Sarko vált er toch niets te bespreken? Of moeten de Grote Gedogers van de PvdA weer even in submissie gekneed worden, omdat die bij monde van Ronald Plasterk (bioloog) allerlei dreigende taal uitslaan over het misschien wel/niet steunen van Europese economische akkoorden? Voor u telt ondertussen nog steeds maar één vraag: kunnen we dit weekend nog pinnen? Voor de liefhebber: live meegeeuwen op FOPDEBAT24.

We vonden het maar een raar verhaal, die column van Anil Ramdas waarin hij uit de doeken deed hoe hij in onze verharde haatsamenleving in de boeien werd geslagen en in de kerkers onder Utrecht Centraal werd gegooid, enkel omdat hij een conducteur voor Geert Wilders uitmaakte. Maar één telefoontje naar de Spoorwegpolitie maakte duidelijk dat Anil R. zijn ervaring nogal zwaar aangezet had. Twee uurtjes wachten tijdens een aangifte van belediging, that's all. Toch wringt het verhaal. Je wordt in Nederland niet gearresteerd voor één opmerking naar dikhuidige conducteurs, zeker niet in een dure luxetrein als de ICE van de Frankfurter Buchmesse naar Utrecht. Dus terwijl Ramdas er bij Dit is de Dag een maatschappelijke discussie van probeerde te maken (iets over hoofddoeken, Marokkanen en gelijke behandeling), lazen wij in de verklaring (PDF) van NS aan DIDD iets over 'oeverloze discussies' en 'herhaaldelijk uitschelden'. En toen kregen wij mail. Van ene Treinreiziger X. Die bij Ramdas in de coupé zat. Of het de volledige waarheid is? Geen idee. Maar dat probleem hebben we met het relaas van Ramdas ook. Lees het dus maar als een column. Of desnoods als satire. Waarschuwing: mogelijk schadelijk voor uw vertrouwen in 'fatsoenlijke' mensen.

Dat MarikoGate van afgelopen zomer blijft de gemoederen in het Haagse bezig houden. Vooral het rapport waarin Buitenlandse Zaken over Buitenlandse Zaken-medewerkster Mariko Peters verklaarde dat ze best wel integer was toen in Kaboel. Jolande Sap vond het "fout, maar niet ernstig" en zij gaat over de stekkers bij GroenLinks, dus Mariko mocht blijven. Omdat wij zelf willen lezen hoe integer Mariko is, wilden we haar advies over de subsidie voor een project van haar vriendje even inzien. Via de door Donner zo gehate Wet openbaarheid bestuur vroegen wij het advies + alle documentatie daaromheen op bij BuZa. Na twee termijnoverschrijdingen van hunnie en een ingebrekestelling van ons kregen we na 2,5 maand eindelijk reactie. Een afwijzing (PDF). Het ministerie heeft 'geen documenten kunnen achterhalen', schrijft men. Hee maar dat is gek. Als er geen documenten te vinden zijn, hoe kon BuZa dan een integriteitsrapport opstellen waarin letterlijk staat dat 'de aard, omvang en inhoud van het advies [duiden] op een professionele wijze van afwikkeling'? En waarom is dat rapport plotseling OFFLINE? (Ook kwijt zeker? No worries BuZa, jullie kunnen je verloren .docs gewoon terugvinden in ons archief hoor). Conclusie: iemand liegt. Optie 1: BuZa schreef een rapport over het advies zonder het advies te lezen (het is immers onvindbaar, zegt BuZa). Of optie 2: Het advies bestaat wel maar wij mogen het, de Wet openbaarheid bestuur ten spijt, niet inzien. Tsja. Zo ettert de zaak wel lekker verder natuurlijk. Maar we blijven doorgaan. Nu even een bezwaarschriftje tikken. Want we zijn nog niet uitgewobt hiermee. Zin in die toekomst!

Herinnert u zich verbaal geweldsdelinquent Anil R. nog? We voelden ons enigszins bezwaard over onze eenzijdige berichtgeving die enkel gebaseerd was op zijn column. Dus hebben we even gebeld met de Spoorwegpolitie om keurig wederhoor toe te passen. Wat blijkt? Anil Ramdas is een enorme huilebalk. Een aansteller. Een prozaïsch overdrijver. "Ja, ik zat in de gevangenis. Van zondagavond tot maandagochtend", dramatiseerde hij de gebeurtenis in zijn column. In een cel zonder ramen. Zes uur vastgehouden, zei hij tegen Nuweira Youskine. NIET WAAR. Volgens de SpoPo is hij in een wachtruimte gezet terwijl de conducteur heel routinematig aangifte deed van belediging. Heeft twee uur en tien minuten geduurd, van iets voor twaalven tot iets over twee. Technisch gezien 'van zondagavond tot maandagochtend' ja. Maar geen zes uur. En niet in een cel. Wat ons brengt tot de volgende conclusie: In een trein vol zelfverklaard literairen die in beschonken toestand terugkeerden van de Frankfurter Buchmesse, zat Anil Ramdas zich de hele terugrit af te vragen hoe hij zijn literair totaal irrelevante aanwezigheid aldaar tóch in een column kon vatten en voilà: het excuus diende zich aan in de vorm van een conducteur die streng was voor een gehoofddoekte medereizigster. Eén belediging ("Wie denk je dat je bent. Geert Wilders!?") later had Anil zijn column te pakken. Want Anil is geen literair schrijver. Anil is een eenrichtingspolemist met veel gevoel voor aanstellerig theater.

Ieder jaar opnieuw propt dat televerkoopteam dat de Telefoongids volbelt met advertenties weer een complete boom in uw brievenbus, zonder ontzag voor huisdier of spelende kinderen achter de voordeur. Maar ja. Hoge oplagecijfers = hoge advertentietarieven = veel centjes. Da's zeg maar die 1% die de 99% procent voor haar karretje spant aan het werk, want u bent tegen wil en dank onderdeel van hun verkoopstrategie. Zelfs met een Nee/Nee-sticker op de deur zeggen de drammers van De Telefoongids BOEIEND! Kan ons het schelen dat je overal op internet telefoonnummers kunt zoeken tegenwoordig, hier heb je je jaarlijkse belbijbel met zeshonderd miljoen nummers die je toch nooit gaat bellen. En u dat ding maar bewaren in een laatje van de salontafel omdat zo veel papier in één keer wegpleuren het milieu sneller stuk maakt dan een Hummer die gaat offroaden in een botanische tuin vol zeldzame bloemen. Tijd om de hoorn er voorgoed op te smijten. De Telefoongids opzeggen (wil iedereen) kan hier, maar dat schijnt net zo goed te werken als het Bel Me Niet-register. Dus bij dezen voor u opgezocht in De Telefoongids: het gratis antwoordnummer waar die onverantwoorde papierverspilling terug naartoe kan: Telefoongids Media BV, Antwoordnummer 46404, 1060 WD Amsterdam. De ontvanger betaalt. En dat zijn een hoop postzegels per gids.

Gewetensvraagje. De fijngevoelige auteur van bovenstaand briefje (opklikken voor hele verhaal) is het beu dat iemand steeds de banden van zijn fiets leeg laat lopen. Middels dit briefje wil hij dat duidelijk maken. Vraag aan het immer rechtvaardige reaguurderspanel: Moet dat nou zo? (via) A. Och ja. Boeiend. Het is tegenwoordig de Toon van het Debat hè. B. Hoewel de frustratie van de eigenaar van de fiets begrijpelijk is, gaan we zo niet met elkaar om in dit land. Er is niemand bij gebaat om zo tekeer te gaan en het zal een oplossing niet dichterbij brengen. Wat meer fatsoen en respect zouden hier op hun plaats zijn. (Edit: Zo, bijvoorbeeld) C. Natuurlijk moet dat zo, lul. Die laffe kloodtzak van een fietsbandenbelager moet een ander gaan vervelen met zijn kutgeintjes en dat zeg je hem recht in zijn gore smoel. D. Anders, namelijk...

Filmpje. Bron hier. Zonder commentaar. Zonder banale grappen. Zonder veroordeling. Zonder opmerkingen over juichende Libische Lentes, zonder voorspellingen over wederopbouw, zonder roep om toepassing van internationaal strafrecht, zonder ontnuchterende opsommingen over het verloop van de revolutie. Gewoon een filmpje. Van een man met een stok. En de kont van Kaddafi.
Update: hier de uiterst subtiele reactie van Hillary Clinton op het heengaan van Ome Gaddafi.

Man man man wat een emotieloze emomeuk, die smeekbede om te mogen blijven van Mauro, die hij bovendien duidelijk niet zelf geschreven heeft. 'Boehoe mijn ouders wilden me niet, en nou willen jullie me ook al niet terwijl ik toch echt een Limburger ben met een lief Nederlands broertje en in Angola tel ik ook niet mee als Angolees maar ik ben altijd bang geweest voor deze dag en nou is hij aangebroken maar ik wil zo graag blijven, mag dat meneer Leers?' Alsof je godverdomme een bijdrage van een derderangs kinderboekenschrijver in de Sam-Sam zit te lezen. Politiek correct geneuzel zonder een greintje overtuiging. Je zou zo'n kind gewoon op basis van die brief de grens over moeten zetten. 'Sorry knul, als dit je verhaal is, geloven we er geen ruk van dat je echt zo graag wil blijven. Groetjes in Angola!' Als mediagenieke mediagetrainde Mauro echt in Nederland wil blijven, moet hij een met gif geschreven brief om een stuk slaghout wikkelen en die persoonlijk bij Leers op zijn bureau flikkeren. Mauro, pak een pen, sluit je op in een kamer zonder al je mediatrainers, voorlichters, begeleiders en mensenrechtenrukkers om je heen en schrijf ff mee. Want op hun softsociale manier wordt het helemaal niks met dat pleidooi voor excemptie.

Totaalchaos op de A2 bij Vinkeveen. Twee benzinedieven probeerden aan de politie te ontkomen. Politie wilde het slim oplossen door een file te creëren, maar daar klapten de steelpaupers bovenop. Het resultaat ziet u hierboven en telt 1 onschuldige dode (audio). De benzinerovers zijn met getrokken pistolen aangehouden door de politie. Ondertussen is de A2 een puinhoop, met files tot diep in Limburg. De weg is wel net weer geopend. Nu graag even (eerlijk) uitzoeken wat er precies gebeurd is. (pica via) UPDATE: Meer fotomateriaal hier. UPDATE: Politie creëerde file, verklaart ooggetuige tegenover RTV Utrecht. Verbijsterde quote: "Je ziet de ravage en dan ligt daar dus een man die dood is." UPDATE: Helibeelden van bovenaf bij de NOS.

Muammar Kaddafi is dood en dat is een verlies voor de hele wereld. Want het miljardenimperium van de dode dictator strekt zich uit over vele bevriende naties, die allemaal profiteren van zijn olie. Tegen prijsvechterstarieven pompt het Libische staatsbedrijf Tamoil ook in Nederland dagelijks duizenden sedans vol met het zwarte goud. Maar de Nederlandse regering wil alle tegoeden van Kolonel Koekwaus bevriezen en ondertussen kjkt niemand naar zijn personeel om. Terwijl die best een bloemetje en wat opbeurende woorden kunnen gebruiken in deze donkere dagen na de dood van hun Don. Dus ging onze Tom op bezoek bij de directeur van Tamoil. Niet om te pompen, maar om te zuigen. BLOEMETJE!