Geenstijl

Lees dit nou joh. Salahedinne Benshikhi wilde ooit journalist worden. Dat werd 'em niet. Boos. Marokkanen nooit een kans. Nederland kut. Nu dus islamitisch YouTuber, toegelegd op homofobe aangelegenheden. Deed bij Tofik een kruisverhoor dat het regime van Assad niet zou misstaan. En wat denk je? Nu alweer homofoob. Dus de koningin van homoseksueel islamitisch Nederland doet er een Facebook-post over maken, en zet Tofik Dibi in de tag. Wat denk je? Lees nou nog een keer joh. Tofik Dibi tilt het begrip 'valse nicht' naar ongekende hoogtes. In de top 3 van Neerlands geniepigste homo's. Onder Rutte, boven Verlinde. Hij is - en deze trend zien we steeds vaker onder linkse homo's - zogezegd bang dat de strijd voor de (minderheden-)homo verwordt tot munitie voor rechts Nederland. En daar moet je niet aan denken natuurlijk. Catastrofaal. Tofik kijkt wel uit. Want witte Nederlanders, die zijn net zo homofoob als Marokkaanse Nederlanders. Wat bezielt je nou Tofik? Wil je nou echt beweren dat die autochtone gemeenschap, die in 2002 een homoseksuele MinPres koos, net zo homofoob is als de agrarische Marokkanen die herhaaldelijk homo-stelletjes wegpesten uit hun achterstandswijken? Ja, in Marokko mag je je nicht neuken. Maar dat is een taalspelletje Tofik. Dat weet je donders goed. Heb je die kapotgeslagen Iraanse homo gezien in het AZC van Bellingwolde ? Bijna dood gebeukt door Noord-Afrikanen, die in tegenstelling tot die homoseksuele Iranees, niet uit een levensgevaarlijk gebied komen.

Worden de homo's in Staphorst zo geslagen? Heb je de foto's gezien van homo's die letterlijk van de daken worden gegooid in IS-gebied? En de Nederlandse moslim die daar wel om kon lachen? Werd daar in Urk om gelachen Tofik? Ik zal een geheimpje verklappen cupcake; er is geen reële strijd voor homorechten zonder cultuur- en islamkritiek. Het is al een langere tijd een mode op links. De waan van het 'én-én'. Én meer nieuwkomers, én geen nieuwe/bredere snelwegen. Én iedereen een huis, én behoud van natuur. Én opkomen voor de vrouwen, én het ontzien van de Islam. Én opkomen voor de homo's, én het ontzien van de Marokkaanse cultuur. Het was wijlen Pim Fortuyn die deze cultuur bij links formuleerde als én-én, te zien op 40:11. Het is kiezen. De soennitische islam is net als het katholicisme en protestantisme ronduit homofoob. De soennitische islam is, in tegenstelling tot het katholicisme en protestantisme nooit daadwerkelijk geseculariseerd . Met andere woorden, daar waar de katholiek schouderophalend zegt dat het eigenlijk allemaal niet mag van die moederkerk ver weg in Rome, en de stoffige refo homoseksualiteit verbaal af wijst, is het veel te vaak de moslim die, met die publieke islam van weleer nog in de aderen, de homo actief weg pest of fysiek in tweeën slaat. Dat is een verschil. Dat is een realiteit. Een 'context' (dat is dat woord waar jullie zo op geilen) waar je niet omheen kan. Waar je niet omheen zou moeten willen kunnen. Het is kiezen tussen opkomen voor de homo's of het ontzien van bepaalde culturen en religies. We zagen bij Sylvana al dat haar feminisme in conflict kwam met de islam-appologetiek. We zagen haar mensenrechten-strijd al in conflict komen met haar bagatelliseren van de Armeense genocide. En nu zien we Tofik op Facebook, die beweert dat 'Marokkanen nu eenmaal zo praten'. Lekkere reclame voor de hoedanigheid van de Marokkaanse communicatie. Tofik verkiest zelf-racisme boven het bestrijden van homofobie. Tofik zegt vervolgens dat de homofobe taal van Salahedinne doet denken aan de taal van rechtse Nederlanders ten aanzien van Marokkanen. Maar hij zegt eveneens dat diezelfde homofobe taal van Salahedinne betekent dat hij het bestaan van Tofik-de-homo daarmee erkent. Als we zijn vergelijking met de toon van rechtse Nederlanders ten aanzien van Marokkanen doortrekken, zegt Dibi dus eigenlijk dat Wilders meer dan ieder ander blijk geeft van het bestaan van Marokkanen. Dit moet helende effecten hebben. Wilders als genezende sjamaan voor de Marokkaanse volksstammen. Hadden ze er bij het OM maar van geweten. "Mijn gesprek met hem is hoe Marokkanen onderling met elkaar praten". Het is nu eenmaal die Marokkaanse cultuur. Tofik laat zich daar indirect kennen als een cultuur-criticus van het kaliber Bouazza. Maar met een heel ander motief. Want hoe vaak zagen we apologetische moslims niet hun eigen culturen vluchtig alle puinhopen van het islamdebat in de schoenen schuiven, om op die manier de godsdienst maar te kunnen ontzien? Hoe vaak hoorde of lazen we niet "dat is cultuur en geen Islam" of "je moet niet kijken naar wat de moslims doen maar naar wat de Islam zegt". De cultuurkritiek ten behoeve van democratische waarden heet tegenwoordig 'xenofobie', maar de cultuurkritiek ten behoeve van de islam heet opeens weer 'debat'. De galopperende apologeten ten spijt, hebben zaken als agressieve en dodelijke homofobie wel degelijk een link met de Islam. Een ontegensprekelijke link zelfs. Het is niets dan verrijkende egoïstische arrogantie dat de moslim niet dezelfde weg wil afleggen als de autochtone protestant en katholiek hebben gedaan. De weg van secularisatie en overgave aan de dimensies van de democratie en de mensenrechten. Tofik speelt liever alsof zijn neus bloedt. In zijn wereld slaan katholieken zo nu en dan een homo dood, en reizen gereformeerden jongeren uit naar protestantse conflictgebieden om er homo's van een dak te gooien. In de wereld van Tofik Dibi moet de autochtone homofobie van dezelfde schaal zijn als de allochtone homofobie. Maar de allochtone homo mag zich gerust lager weten dan de allochtone homofoob. Die kritische bejegening is namelijk in de wereld van Tofik al voldoende om deze homo een gevoel van bestaansrecht te geven. De wereld van Tofik is de wereld op zijn kop. Precies de wereld als hoe de vallende homo in Raqqah deze ziet, vlak voor zijn hoofd de grond raakt, waarna het uiteen spat.