EU-roundup. Het gaat niet zo lekker
Het sociaal kapitaal blijft Europa maar binnenstromen. Hier nog meer beelden van hoe naar verluidt meer dan 400 mensen met een mening over landsgrenzen de Noord-Afrikaanse Spaanse enclave Ceuta komen vragen of ze toevallig nog wat suiker overhebben. Het wordt de grootste inbraak in meer dan tien jaar genoemd. En dan vraagt u zich natuurlijk af, hoe is het nu met Schengen? Nou, niet zo lekker. Duitsland, dat het concept praktisch heeft bedacht en waar Merkel het soort van kunstmatig in leven houdt, verlengt de Duits-Oostenrijkse grenscontroles gewoon doodleuk tot na de verkiezingen in september, ongeacht wat de EU er van denkt. Ondertussen duurt de aanwas van culturen gestaag voort. Schurkenstaat Turkije beweegt zich met de dag dichter naar de Erdocratie, waarmee Europa's enige partner in de vluchtelingencrisis alsmaar onvoorspelbaarder wordt. Kortom, zo op de 25e verjaardag van de EU valt er weinig te vieren. En nergens was dat meer zichtbaar dan in de speech die Juncker voor die gelegenheid in Maastricht gaf. Een nog altijd jolige, maar volstrekt verslagen man met seniele neigingen. Langzaam lijkt duidelijk te worden wat het gebrek van de EU in essentie is. De EU staat een postculturele wereld voor, waarbij de technocratie een heel continent gelijk trekt. Maar omdat postculturaliteit zo in het DNA van de EU zit, neemt het in alles een voorschot op de realiteit, en behandelt het de wereld om zich heen alsof deze zich al daadwerkelijk in een postculturele fase begeeft. Maar die wereld bestaat nergens, behalve in Brussel. Daarom zal de EU zolang het nog bestaat, altijd achter de feiten aan blijven lopen.