Dennis Honing - De Moslim en de Dodo
Die Spartacus, die heeft een aantal essays de lucht in getyfusstraalt die het lezen meer dan waard zijn. Een ervan bespreekt de Islamitische gewoonte om genoegen te nemen met fabels en halve waarheden.
Hoe komt dat? Hoe komt het dat een Marokkaanse vrouw met een mooie positie zich niet weet te weerhouden van het uitbraken van een wereldvreemde complottheorie? Hoe kan het dat er volgens veel moslims een geheime world order zou zijn? Een schaduwimperium dat de wereld in haar greep houdt, met bovendien een triljoenen-budget. Die dan alles geheim weten te houden, maar wiens ideeën en doelen dan toch zouden uitlekken, en wel op een paar smoezelige YouTubekanaaltjes. Waarom houden moslims, die van de daken - en minaretten - schreeuwen dat ze in een grote God geloven, zich zo paranoïde bezig met die zogeheten Illuminati? Waar komt die ijver vandaan?
Waarom zien moslims overal een wonder in? In tomaten, in handen, op ogen, in bomen, op meloenen , in de wolken en op bladeren.Dan de biddende duif, de biddende kameel, de biddende boom, en de biddende rots.
Dan zijn er de moslim-hoaxen. Waarvan ik u de lijst zal besparen, maar de meest intrigerende moet me dan toch van het hart. Er ging een kunstwerk rond in de islamitische wereld, van een wezen dat het midden hield tussen een mens en klein zoogdier (ik zie er een stokstaartje in) en dit zou dan volgens de moslims een meisje zijn die met de Koran gegooid had, en daarop als straf door Allaah in een gedrochtje veranderd was. Disney had er mee kunnen aankomen. Uiteindelijk heeft de kunstenares achter hier diertje zich gedistantieerd van de hoax.
En dan zijn er nog de absurde verhalen over gigantische mensen die vroeger geleefd zouden moeten hebben, gewoon, omdat de Hadith het nu eenmaal zeggen.
De grote vraag is nu dus nogmaals, hoe komt dat?
De moslim houdt van zijn geloof, maar is - in een steeds wetenschappelijker wordende wereld - in zijn onderbewuste bang dat hij/zij op de niet te ontkennen onwaarheden van zijn/haar religie gewezen zal worden. Daarop hebben deze mensen een mentale muur opgetrokken, zodat die beargumenteerde kritiek op het geloof dus preventief de kop ingedrukt kan worden.
De wetenschap zou volgens sommige moslims zelfs in dienst staan van de anti-islamitische, of in bredere zin anti-religieuze agenda van het Westen. Die muur houdt de haters buiten, want jullie weten het, haters gonna hate. We moeten toegeven dat niet alleen de religieuzen die muur hebben. Iedereen wiens persoonlijkheid berust op een set van specifieke opvattingen en standpunten, loopt gevaar een dergelijke muur in zichzelf op te trekken.
Men gaat namelijk houden van zijn standpunten en berusten in zijn standpunten en ontleent er zijn uitingen of zelfs gehele identiteit aan. Men wordt dan toch bang dat die bron van hun manier van in het leven staan niet geheel waterdicht is. En daar komt die mentale muur kijken. Bij de moslims is die muur geregeld hoger dan bij andere groepen in de samenleving. En bovendien vervaardigd uit de hardste steensoorten die voorhanden waren. Een paardenmiddel voor de ezels.
Binnen deze muur ontstaan er een heus microklimaat. Als op een eiland. Het roofdier der menselijke rede, komt in het gebied achter de muur niet meer voor. Dit geeft de de lompe vogel der goedkope gelovigheid een kans om zijn vleugels (scepsis) te laten varen. Exact zoals met de dodo gebeurde, die leefde op een eiland zonder roofdieren. Dit lompe volksgeloof heeft van de rede dus niets te vrezen.
Zou de muur er niet zijn, zou het eiland aan het vasteland vast zitten, dan zou de rede deze logge dodo zeker hebben verscheurd, tot het moment dat er geen dodo meer te bekennen zou zijn op het eiland.
Zolang deze mensen kiezen voor die muur, zal deze excentrieke vogel zonder vleugels, dit excentrieke geloof zonder scepsis, kunnen voortleven. De echte dodo bestaat niet meer. Die zag zichzelf geconfronteerd met een zeer geavanceerde omnivoor. De mentale dodo echter, waggelt anno 2016 nog rustig door onze steden en universiteiten. Ze poepen zo op je schoenen in het voorbijgaan. En kijken je er nog bij aan ook.