Geenstijl

Mail van een treurende democraat: "Zie hier het e-votingstembiljet voor de aankomende lijsttrekkersverkiezing van D66. Volgens mij hebben ze goed naar Henry Ford geluisterd: you can have your car in any color, as long as it's black". Kereltje Peggold blies nog hoog van de ivoren toren over "het redelijke geluid tegen het populisme" en "redelijke argumenten als tegenwicht aan onderbuikgevoelens", maar is zelf geen haar beter. Neem nu de campagne rond het Oekraïnereferendum: economische cijfers van triviale orde werden gespind als en elke discussie werd teruggevoerd op de bloemenmeisjes/pianomannetjes op het Maidanplein, want op een of andere manier tellen als sturen op abstracte gevoelens als hoop en progressie niet als emotie bij de liberalen. Wedden dat de verkiezingscampagne van D66 bij de komende verkiezingen gewoon een soort populisme wordt voor mensen met een bakfiets? Binnen het reclamebureau dat door moet gaan voor het partijkantoor is immers al lang besloten door een paar yuppen met moeilijke brillen dat de creative content strategy er op neer komt dat de partij vooral heel hard gaat brullen dat ze Wilders niet zijn.