Het was het jaar van de KKK. Katalyse, Kloof en Koikarpers. Want wat er voor dit jaar ook in de lucht heeft mogen hangen, het raakte in een stroomversnelling. De twee meest dringende dossiers van dit moment, islam en EU, hebben dit jaar tezamen een perfect storm gecreëerd. Merkel, die de Duitse erfzonde wil kwijtschelden door De Vreemdeling in een krampachtig gecultiveerde Duitse warmte te ontvangen, eist van geheel Europa dat het meedoet aan haar 'boetedoenings- en reinigingsritueel'. Maar in het reine komen met wat men de joden heeft aangedaan door en masse islamieten binnen te laten en te accommoderen, zal door toekomstige geschiedschrijvers als een even onbegrijpelijke als onvergeeflijke vergissing gezien worden. Crisis katalyseert De immigratiecrisis - want het is nadrukkelijk geen vluchtelingencrisis - is een katalysator omdat het twee zaken zichtbaar versnelt: 1) het sterken van de islamitische demografie in grote Europese steden en 2) de mate waarin mensen inzien dat het EU-(grenzen)beleid zowel ondemocratisch als zelfdestructief is. Waar men beide punten voorheen met de nodige mentale acrobatiek nog kon ontkennen, is dit nu wel heel moeilijk geworden. Ander EU-beleid kon misschien ook destructief zijn, maar vluchtelingen zijn tastbare facts on the ground, die niet weg te beredeneren zijn in beleidstaal, en niet verdwijnen door geld bij te drukken.

Nationaal en Europees beleid zou ook ondemocratisch kunnen zijn, zonder dat iemand dit erg zou vinden. Namelijk, als de klasse die onze bestuurlijke infrastructuur bemant er dezelfde opvattingen op nahield als de bevolking namens wie deze heet te regeren. Maar het tegenovergestelde is het geval. Onderzoek in opdracht van de Volkskrant onder 400 "bestuurders, CEO's, commissarissen, bankiers, burgemeesters, topambtenaren en andere prominenten" toonde onlangs aan dat zij op sleuteldossiers vaak haaks tegenover de bevolking staan. 67% van hen wil juist meer vluchtelingen (én arbeidsmigranten, dat door de Volkskrant niet geheel terecht op dezelfde hoop wordt gegooid). 76% van hen vindt "niet dat de macht van Brussel moet worden beperkt". Slechts 35% van hen vindt de islam een bedreiging voor Nederland, en de meerderheid is lid van D66. Tegenover elk genoemd percentage staat een sterk afwijkend percentage onder de modale bevolking. Het gesloten circuit Maar er is meer. De flanken van het nagenoeg gesloten circuit van politici en bestuurders, wordt standvastig gedekt door een hoogst oninteressante mix van programmamakers en theatervolk. De werkelijk enige redenen dat 's lands Dolf Jansens, Matthijs van Nieuwkerken en Sanne Wallis de Vriesen interessant genoeg geacht worden om voor een miljoenenpubliek de realiteit te duiden, is dat zij als shoeshine boys van de gevestigde orde het morele klimaat waaraan die gehele mediakliek z'n bestaansrecht ontleent glimmend gepoetst houden. Is dat één gigantische circle jerk van mensen die gewend zijn te leven zonder consequenties? Ja. En je mag alleen meedoen als de maatschappijkritiek die je in al je vlekkeloosheid dan toch levert, zich beperkt tot Wilders, het christendom, of als je écht het randje opzoekt; het Koningshuis. Kritiek op zaken die wel terugschieten is verboden, want laten we het nou wel leuk houden met z'n allen. En het is door deze dynamiek, die weer eens meer dan duidelijk werd toen Jan Roos laatst bij Pauw aanschoof, dat de common sense rechtsdragende voorhoede van Nederland zichzelf gestaag verliest in een heel gevaarlijk sentiment: 'Krijg dan maar de tyfus ook.' Steeds vaker voelt deze voorhoede een minachting en haat voor hetgeen zij proberen te verdedigen, namelijk Nederland. En als je eigenlijk steeds minder liefde voelt voor hetgeen waar jij de klappen voor vangt, waarom zou je het dan blijven doen? Als die voorhoede soms het liefst de handdoek in de ring gooit en naar de VS verkast, omdat dit land af en toe gewoon in terminale staat lijkt, wie blijven er dan over? Liever onbevlekt ten onder dan met de poten in de modder Wat zoveel van 's lands bien pensant lijkt te kenmerken is dat zij uiteindelijk liever met een geweten zo schoon als dat van Jezus ten onder zouden gaan, dan die Berg- en Veldrede even opzij te zetten, en gewoon te winnen. Het christendom blijft een vreemd goedje. De leer van het hoofd van een obscure joodse hippie-sekte, die door de Romeinen zo gigantisch is geworden door de leerstelling van Jezus vanaf dag 1 te negeren. De leer die tot aan de uitvinding van de drukpers in het dode latijn exclusief door aan de Kerk gelieerde schriftgeleerden voor het volk werd geïnterpreteerd, want oh wee als het volk die egalitaire en anti-autoritaire boodschap van Jezus ineens echt zou begrijpen. En fast forward naar de 20e eeuw, toonde het christendom zich daadwerkelijk de meest geavanceerde religie van allemaal. Namelijk door zichzelf overbodig te maken. Generatie '68, die het zichzelf vol trots toeschrijft het christendom ontbonden te hebben, is de meest intens christelijke generatie in de geschiedenis, maar dan zonder god, en zonder het zelf te weten. "Keer de andere wang toe”, “Ga de tweede mijl”, “Wie zich verlaagt zal verheven worden”, “Oordeel niet opdat gij niet geoordeeld zult worden”, "Wie zichzelf verhoogt zal vernederd worden en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd": Dat is de filosofie van Dolf Jansen & Co. En dat is het probleem. Teveel Europeanen zouden liever zondeloos sterven dan bezondigd overleven. Is dit gewoon weg-gerationaliseerde angst? Wellicht. Maar hoe dan ook: het is een recept voor verlies.