Geenstijl

In 2005 deed iemand al de moeite te voorspellen dat westerse beurzen zo'n twintig jaar zijwaarts zouden bewegen. Grafiekje. Die voorspelling komt al tien jaar uit. Zie tweede grafiekje. Het is ook helemaal niet de eerste keer dat we zo'n bear-market zien, zie nogmaals eerste grafiekje. Toch blijft iedereen beleggen, besturen en hopen op basis van de eeuwige economische exponentiële groei. Onzin, zie dit oersaaie video-college . Terwijl dekkingsgraden anders bewijzen, gaan we rommelen met rekenrentes om mooi weer te spelen. Rentes waar wel mee gerekend mag worden, maar die nooit gerealiseerde rendementen zullen worden. Politici zien begrotingstekorten als een tijdelijk probleem, zelfs staatsschulden gaan verdampen door ongerealiseerde, maar voorspelde groei. En zo niet, is de ellende in ieder geval over de volgende verkiezingen heen getild. Niet voor Jeroen Dijsselbloem, die is niet alleen voorzitter van de huidige mismanagement van Griekenland. Nee: er is nu al afgesproken dat de volgende Griekse crisis over twee jaar is, en dus binnen zijn ambtstermijn. Zelfs Yannis stemde voor het plan waar hij, samen het het IMF en op beargumenteerde wijze, niet in gelooft. Sinds de uitvinding van staatsschulden op basis van verzonnen geld zonder enige basis zijn we uit de depressie van 1930 geklommen. Daarna volgde een tijdperk van begrotingstekorten, oplopende staatsschulden, kostbare oorlogen en lage rentestanden. Zelfs tijdens hoogconjunctuur is de economie op de pof maximaal gestimuleerd, oververhit en afgebrand. Dit geeft de unieke situatie dat in de huidige recessie de centrale banken die niet meer kunnen stimuleren met extreem lage rentes, samen met lidstaten die de economie niet meer kunnen stimuleren met tijdelijke begrotingstekorten. Deze staatslieden hebben dat kruit verschoten. Erger nog, zij moeten midden in een recessie nog meer snijden en bezuinigen om zelf niet in betalingsonmacht te komen.

Coïtus met cijfers Economische kengetallen hebben de afgelopen tijd politieke lading gekregen. Nieuwe definities voor het BBP deden deze stijgen, zodat in verhouding begrotingstekorten en staatsschulden kleiner en meer acceptabel leken. Nieuwe definities voor werklozen halveerden de gerapporteerde percentages. Als je beleid niet werkt kan je altijd nog mooi weer spelen. Door het BBP fictief te laten stijgen kon ook de Europese begroting omhoog. In 2007 werd een regeling daartoe vastgesteld. Die regeling wordt netjes genoemd in de tabellen waaruit de naheffing volgt. Dezelfde naheffingen leiden tot de dag van vandaag tot politieke chaos in Den Haag. De VVD/PvdA-coalitie negeert haar grondwettelijke informatieplicht aan én het budgetrecht van de Kamers. Tsunami van schulden moet nog komen In tijden van voorspelbare financiële paniek besloot Wouter Bos onze banken met tientallen miljarden te redden. Tijdens de parlementaire enquête bleek dat er gekozen was deze staatssteun geeneens te notuleren. Hoe die banken de Staat hebben afgeperst, blijft gissen. Gelukkig herstelde de markt op tijd, zodat banken en de Nederlandse staat niet alsnog samen failliet gingen. Dezelfde denkfout zit in de EFSF-, ESM- en Troika-verdragen. Men waant met een stelsel van garanties bijna gratis een land te kunnen redden. Men vergeet dat wanneer het fout gaat die garanties worden opgeëist. Het is een uitgestelde rekening die het meest waarschijnlijk geïnd gaat worden tijdens wereldwijde recessie. Als het water ons al aan de lippen staat, komt de tsunami. Onder de streep Voormalige Oostbloklanden zoals Polen noteren met een eigen vrije munt 30% groei over zeven jaar. De eurozone laat marginale economische groei zien, zeker als je even de kleine landen buiten beschouwing laat. Dan blijkt alleen Duitsland nog een beetje te stuiptrekken. De structurele werkeloosheid leidt niet alleen tot gederfde productie, maar ook tot dalende bestedingen. Het Europees hof heeft de tax ruling vanuit Parijs met EDF tot illegale staatssteun verklaard. Bij de complete Zuid-As, met haar double Irish with a Dutch sandwich (*) en haar duizenden tax rulings kan onze fiscus tientallen miljarden gaan innen, maar doet het niet. Voorts wacht de Europese Commissie nog altijd op het eerste jaar dat de accountant wél durft af te tekenen op de achtergelaten ellende. Stem Samengevat kom ik niet toe aan de vraag of Europa als losse lidstaten of alleen op federaal niveau bestuurt zou moeten worden. Op beide niveaus regeert een politiek die losstaat van de realiteit en van de kiezer. Als een moeder die niet naar haar eigen kind kijkt of luistert, volledig onthecht. Het enige wat ons, het volk nog rest, is dit setje ongeregeld uit hun ouderlijke macht te zetten. Daarom: GeenPeil.nl.