"Misschien is de conclusie op dit moment dat we nog niet echt in staat zijn om daar een goed instrument voor in te zetten", zei niet zomaar een verdwaalde penitentiair maatschappelijk werkster vers van de Sociale Academie over radicalisering, maar Harry Versteeg, voorzitter van de Vereniging van Gevangenisdirecteuren, vanochtend op BNR (
soundbite). In al zijn eerlijkheid en duidelijk aanwezige actiebereidheid geeft hij toe dat men in heel Europa weinig kan doen tegen radicalisering in 't gevang. En het lijkt inderdaad een moeilijk te stuiten dynamiek. De grootste groep binnen Nederlandse gevangenissen zijn jongens met een islamitische achtergrond, zo'n
15.5%. Islamitische criminelen beschikken al over de eigenschappen die hen kwetsbaar maken voor extremisme. Zij koesteren namelijk al subversieve intenties jegens hun gastland, zij identificeren zich al primair als moslims, zij haten joden en verheerlijken geweld (
hier nader uitgewerkt). En ja, dat islam-fokt elkaar daar lekker op natuurlijk. Maar, ondanks de moeilijke opgave wordt Versteeg op zijn
vingers getikt door CDA'er Madeleine van Toorenburg. Tijdens haar 10 jaar als gevangenisdirectrice was zij namelijk betrokken bij het "Operationeel Actieplan Polarisatie en Radicalisering 2008" (
PDF). Maar, dit document, dat slechts een paar duizend manuren heeft gekost, is ergens in de "concepten" blijven hangen van een ambtenaar die het alleen nog even moest forwarden naar iedereen die er belang bij had. Want overheid, ofzo. Dit kekke document staat overigens vol met mooie phrases als "Vergroten van de weerbaarheid en binding aan de samenleving van individuen en groepen die vatbaar zijn voor polarisatie en radicalisering, en hun omgeving.", "Vrijwilligers inzetten als mentor voor jongeren die vatbaar zijn voor radicale invloeden", "Inzet rolmodellen", "Stageplaatsen", "Faciliteren pluriform aanbod op internet", "Innovatieprijs aanpak polarisatie en radicalisering in gemeenten", "Lespakket extremisme in het nieuws voor scholieren." "Docenten concrete tools in handen geven voor het omgaan met radicalisering in de klas", "Training van imams en korandocenten" enz. Kortom, we waren gered door de wondere wereld van de pedagogiek, maar niemand heeft die memo ontvangen. Soms kun je niet anders dan concluderen de zachte hand en de andere wang niet gewerkt hebben. Tenzij we onszelf opnieuw uitvinden schuiven wij deze hete aardappel door naar onze kinderen. "
Niet doorschuiven maar aanpakken" klinkt het in VVD-land. En ook hun zusterpartij PvdA heeft de mond vol van het werkwoord "
aanpakken". Wij geloven er geen jota van.
