Geenstijl

Vandaag zou een pro-Israël manifestatie plaatsvinden op de Dam in Amsterdam. Ik zou daar spreken. Helaas gaat het niet door. De politie liet ons weten de veiligheid niet te kunnen garanderen vanwege de verschrikkelijke gebeurtenissen in Parijs. Jammer, want ik wilde in mijn toespraak trachten een aantal mijns inziens belangrijk misvattingen aan te snijden die de anti-Israël gevoelens met name bij de Arabisch-islamitische bevolking. Er doen tal van mythes de rondte over dit thema die niet kloppen met de feiten. Zionisme beoogt geen terreur jegens Arabieren of moslims, maar een veilig land voor Joden. De Zesdaagse Oorlog waarin de Westelijke Jordaanoever, de Golan, Gaza, de Sinaï en Oost-Jerusalem werden veroverd, is Israël opgelegd. Net als de eerste oorlog in 1948. De Palestijnen zelf roepen keer op keer ellende over zich heen.

Reeds in 1935 ontmoette David Ben Gourion de Palestijnse leiders Mussa el-Almi en Georges Antonius en waarschuwde hij hen tegen op handen zijnde Palestijnse gewelddaden. Hij zei tegen hen: als jullie geweld gaan gebruiken, zullen wij winnen en zullen jullie zelf jullie eigen ondergang veroorzaken. Ben Gourion heeft hen een politiek akkoord geboden, maar zij hebben geweigerd. Ehoed Barak ging ver in 2000 met concessies doen aan Arafat omwille van de vrede. Arafat stemde aanvankelijk in, maar trok zijn instemming terug. Gaza is door Ariël Sharon in 2005 teruggegeven. Heeft allemaal niet geholpen. ‘Bezette gebieden’, is blijkbaar niet het probleem. Het lot van de Palestijnen is ook niet de zorg van sympathisanten buiten de regio die demonstraties organiseren, de massa ophitsen en hatelijke leuzen scanderen. Massamoorden van Assad trekken niet zulke manifestaties. Nee, het is de ingebakken haat tegen de Joden en dus ook tegen hun Staat die onophoudelijk een rol blijft spelen. En daar kan Israël zelf niets aan veranderen. Daar dienen betrokkenen zelf, de Palestijnen, de Arabieren en de moslims wat aan doen. Zij kunnen alsmaar weer blijven proberen Israël van de kaart te vegen. Dat zal niet lukken. Toen Israël maar 1 dag oud was in 1948 heeft zij de vijf Arabische aanvallende landen overwonnen. Het is een volkomen onrealistisch en destructief streven. Keer op keer. Als Israël uit was op vernietiging van haar vijanden, had zij dat ook gedaan. Waarover Israël beschikt in ‘Dimona’ is al lang geen geheim meer. Israël reageert slechts op aanvallen voor haar eigen veiligheid. Het is ook precies wat Netanyahu uitdrukt met: “Als de Palestijnen hun wapens neerleggen is er vrede. Als Israël haar wapens neerlegt is het einde van de Staat Israël”. Helaas, liefde maakt blind, en haat maakt blind, doof en dom. Hoeveel ellende moet er nog komen, hoeveel mannen, vrouwen en kinderen moeten nog sneuvelen voordat het besef komt om op te houden met alsmaar telkens weer proberen een tegenstander te verslaan die jou met een handomdraai van de aarde bodem kan vegen als hij dat wil of uiteindelijk moet. Waarom niet de Engelse wijsheid eens een keer eindelijk volgen ‘if you can’t beat them, join them’. Het recept in dit geval om twee volkeren en hun nazaten in vrede en voorspoed te laten voortbestaan. Als media woordvoerder van de organisatie voor de demonstratie die nu niet doorgaat, heb ik bedongen om geen spandoeken te dragen met hatelijke teksten. Een notoire anti-islam is tevens om die reden van de lijst van sprekers geschrapt. Je wint niet door tégen te zijn en te ageren, maar door vóór een opbouwend doel te zijn en te streven. We gaan in het voorjaar weer proberen op de Dam.