Geenstijl

Marokkanen zijn niet zo geliefd in Nederland. Dat komt omdat Nederlanders racisten zijn (allemaal), die de Marokkanen hebben opgehokt in schotelwijken aan de randen van grote steden en hen daar werkloos en onopgeleid houden terwijl ze hen iedere maand net genoeg outkieringsgeld toewerpen om te overleven, maar niet genoeg om aan te haken in de vaart van het Nederlandse volk. En dan krijg je dus onoverbrugbare tegenstellingen die bij steeds meer jonge Marokkanen leiden tot een terugtrekking in het islamitische geloof, waarbij de meisjes zich verstoppen onder een hoofddoekje (of erger), en de jongens warme gevoelens krijgen voor de islamitische rechtvaardigheid van het Kalifaat. Daar heeft ene Nizar Mourabit een stukje over geschreven. Normaal schijnt hij voor NPO Joop te schrijven en zien we zijn betoogjes dus nooit, maar dit stukje staat op de website van de Bonusbode van Remarque, dus zagen we het wel (wat overigens ook een klein wonder mag heten op die rare nieuwe Volkskrant-Tumblr). Het stukkie past goed in een trend waarin geprobeerd wordt om integratieproblemen en cultuurbotsingen tussen Nederlanders en Marokkanen op te lossen met oproepen om het woord 'allochtoon' niet meer te gebruiken of door geen Marokkaanse misdadigers meer te tonen in Opsporing Verzocht. Mourabit gaat zelfs nog een stap verder: hij wil dat Marokkanen geen Marokkaan meer zijn. Want zolang Marokkanen nog Marokkaan zijn, zullen Marokkanen nooit Nederlander worden, betoogt de Marokkaan. En dat is - komt-ie - allemaal de schuld van de overheid! Na de breek gaat GeenStijl eens fijn in debat met Nizar, want we hebben een paar kanttekeningen bij die stelling. Kloosried!

Op 15 september schreef ik in Het Parool dat wij Marokkaanse Nederlanders geen uitzonderingspositie hebben en eindelijk eens beschouwd moeten worden als Nederlander. Ik gaf de column dan ook als titel: 'Ik ben Nederlander, geen Marokkaan'. Nizar Mourabit is een Marokkaan, maar voelt zich Nederlander en wil als Nederlander beschouwd worden. Dat is een prijzenswaardige basishouding waar veel Nederlandse Marokkanen nog iets van kunnen leren, want het suggereert dat de Westerse democratie en rechtsstaat bij Nizar in hoger aanzien staan dan de laten we zeggen tikkeltje ouderwetse islamitische cultuur en traditie. Hup Nizar! Dat moet ik bij nader inzien terugnemen, want ik ontving een stroom aan kritiek. Marokkaanse Nederlanders hebben wel degelijk een uitzonderingspositie, aangezien wij bij geboorte automatisch de Marokkaanse nationaliteit verkrijgen, zo luidden de reacties. Oh. Helaas couscous met kaas. Er waren mensen die tegen Nizar zeiden 'Nee Nizar, je bent een Marokkaan, geen Nederlander', en toen liet Nizar meteen z'n strijdbare starthouding varen. Dat valt ons dan weer tegen van Nizar. Marokkaanse Nederlanders willen zelf vaak niet beschouwd worden als Nederlander en anderen beschouwen ons vaak niet als zodanig. Nizar vervalt door 'ons' te zeggen inderdaad meteen in de wij/zij-vorm, waarbij hijzelf aan de Marokkaanse kant gaat staan. Tot zover zijn Nederlanderschap. Het is voer voor hen die kritiek hebben op de multiculturele samenleving en het is een effectief wapen voor hen die zich willen onttrekken aan Nederlandse verantwoordelijkheden en plichten. Een splijtzwam in de Nederlandse samenleving. Dit lijkt ons een correcte constatering. Integreren moet van twee kanten komen: de samenleving moet er voor openstaan en mensen een kans geven, en de inburgeraar moet energie steken in aanpassing aan de nieuwe cultuur & samenleving. Maar, zoals Nizar terecht opmerkt, de praktijk is iets weerbarstiger. De Marokkaanse Nederlander heeft zelf geen keuze in het al of niet erven van de Marokkaanse nationaliteit, ook al is hij niet in Marokko, maar in Nederland geboren. Hierbij wordt voorbij gegaan aan een van de meest fundamentele rechten van de mens, het recht op zelfbeschikking. Oei, daar tekenen zich de eerste voorzichtige contouren van slachtofferschap en vingerwijzen aan: het is de schuld van een stomme Marokkaanse wet dat hij, behalve Nederlander, bij geboorte ook automatisch Marokkaan werd. Maar het dappere berbertje richt zich nog eenmaal ferm op: Het opdringen van de Marokkaanse nationaliteit aan hen die in Nederland geboren zijn moet nu, vijftig jaar na de komst van de eerste Marokkanen in Nederland, tot een einde komen. Dit erfrecht, dat nu nog een onvervreemdbaar geboorterecht is, moet afgeschaft worden. Zeg het ze, Nizar. Het is inderdaad bij de geiten af dat je geboren wordt in het ene land en dan toch automatisch de nationaliteit van een ander land er bij krijgt, omdat Marokko een soort Hotel California is: je kan het land verlaten, maar het land laat je nooit meer los. Maar dan gaat het toch mis..: Het is een dwangmaatregel die een wig drijft tussen Marokkaanse Nederlanders en de rest van de Nederlandse bevolking. Dus omdat Nizar, die zegt dat hij een Nederlander is (of in ieder geval: wil zijn), een door de Marokkaanse overheid opgelegde tweede nationaliteit draagt, kunnen hij en zijn Marokkaanse lotgenoten niet goed integreren in Nederland. Allemaal de schuld van het Marokkaanse Paspoort. Oef. Da's een behoorlijk dun betoog, Nizar. Integratie lijkt ons eerder een kwestie van state of mind dan slechts een matter of state. Wanneer van jonge Nederlanders gevraagd wordt zich tegelijkertijd te wortelen in de progressieve Nederlandse samenleving en in de verre islamitische Marokkaanse, leidt dit tot allerlei problemen. Het probleem waar Nizar mee worstelt - en velen met hem - is oprecht: als er van twee kanten aan je getrokken wordt, ontstaan er conflicterende belangen en wordt het je erg moeilijk gemaakt om jezelf toe te leggen op één kant. Zet je de hoofddoek af, noemen Nederlanders je vrijgevochten, maar zal je Marokkaanse achterban je een verrader noemen. Hou je 'm op, dan is je eigen achterban tevreden maar zullen Nederlanders je altijd met argwaan blijven bekijken. Dat dilemma ligt echter niet besloten in de kleur & landcode van je paspoort(en), maar in je dagelijkse presentatie en deelname aan de samenleving. Het UWV zet stempels op je uitkeringsformulieren en een school zet stempels op je diploma, maar geen van beiden mogen stempelen in je paspoort. Anders gezegd: je mentaliteit wordt niet standaard meegeleverd met je nationaliteit. Op deze wijze zadelen de Nederlandse en de Marokkaanse overheid onze jeugd op met conflicterende morele waarden. Nope. Nizar zet door op zijn ingeslagen weg. Het is de schuld van de overheid! Als Marokko dat stomme tweede paspoort niet had opgedrongen, of als Nederland nou eens zou voorkomen dat in Nederland geboren tweede, derde, vierde generatie Marokkanen meteen bij hun geboorte een dubbele nationaliteit aangesmeerd krijgen, dan hadden we al dat integratiegezeik nooit gehad. Simpel als dat. Dit heeft zelfs invloed op de radicalisering van moslims en het draagvlak voor de ideologie van terreurgroepen als IS. ZIE JE NOU WAT ER VAN KOMT, Nederlandse en Marokkaanse overheid! Radicalisering, geweldsverheerlijking, religieus fanatisme, Westenhaat, alles. Dubbele nationaliteit = MOORD. Dat onder deze jongeren een gebrek aan verbondenheid met Nederland leeft en ook het gevoel weinig aansluiting te vinden bij andere Nederlandse jongeren, kan een katalyserende werking hebben op de jonge, radicaliserende moslim. Het erven van de Marokkaanse nationaliteit heeft slechts een ontwrichtende werking op de plaatsbepaling van de jonge Marokkaanse Nederlander in onze samenleving. De "onderbouwing" van het paspoortproza van Nizar is een pareltje van petitio principii: omdat Marokkaanse jongeren de Marokkaanse nationaliteit hebben, voelen ze zich niet verbonden met Nederland. En omdat ze zich als Marokkaanse staatsburgers niet verbonden voelen met Nederland, radicaliseren ze. Het is zo, omdat het zo is. Lekker overzichtelijk wel, zo'n wereldbeeld. Ook de ongelijke behandeling van Nederlanders door de Nederlandse overheid wordt in dit probleem pijnlijk duidelijk. Het ontnemen van het Nederlanderschap aan jihadi's met een dubbele nationaliteit geldt wel voor de Marokkaanse Nederlander die hier geboren is en de Marokkaanse nationaliteit automatisch erft. Het geldt niet voor de evengoed hier geboren Nederlander zonder een tweede nationaliteit. Sja Nizar, dat heeft iets te maken met internationale verdragen en rechten en afspraken die het heel moeilijk maken om iemand stateloos te maken. Zie Artikel 15 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens: "1. Een ieder heeft het recht op een nationaliteit." en "2. Aan niemand mag willekeurig zijn nationaliteit worden ontnomen, noch het recht worden ontzegd om van nationaliteit te veranderen." Iemand stateloos maken kán technisch gezien wel, maar het is echt een onwijs gedoe & gezeik. Zie ook: Hirsi Ali, Ayaan. Gelukkig voor Nederland hebben we in het geval van Marokkaans-Nederlandse Kalifaatgangers wel een mooie ontsnappingsclausule: als je de Nederlandse nationaliteit afpakt, houden ze de Marokkaanse over. Zijn wij mooi van dat haatfascistische graftuig verlost, en krijgt Marokko de deksel op de neus voor hun eigen pan-nationalistische percepties van onvervreemdbaar staatsburgerschap. Aan de dubbele nationaliteit van Marokkaanse Nederlanders kleeft een financieel belang, wat de onderlinge verhoudingen in Nederland des te meer op scherp zet. Zo kunnen Marokkaanse Nederlanders altijd nog Nederland de rug toekeren en vertrekken naar Marokko, de uitkering wordt ook daar doorbetaald. De krachtige belofte van minister Asscher om verdragen met de Marokkaanse overheid te verbreken als de uitkeringen van Marokkaanse Nederlanders in Marokko niet verlaagd worden, beschouw ik als hoopvol. Maar ten diepste verlang ik dat het uitkeringsverdrag sowieso verbroken wordt, ongeacht geldelijke belangen. Hier zijn we het weer even een beetje met Nizar eens, want het is inderdaad volslagen belachelijk dat mensen die Nederland (voorgoed) de rug toekeren, wel uit algemene Nederlandse belastingmiddelen doorbetaald worden. Maar de suggestie dat deze regeling 'de onderlinge verhoudingen des te meer op scherp zet', is er met de haren bijgesleept en op geen enkele manier onderbouwd. Van vertrokken Marokkanen hebben we in Nederland geen last (meer). Dat ze na vertrek alsnog iedere maand hun ww overgeboekt krijgen om als woestijnkoning verder te kunnen leven, is in de eerste plaats bizar beleid waar de Nederlandse overheid schuldig aan is, en niet de gelukkige ontvangers van deze idiote uitkeringen. Ik pleit er voor dat de kloof die de Marokkaanse en Nederlandse overheid in stand houden tussen geboren Nederlanders en andere geboren Nederlanders geslecht wordt. Nizar nadert zijn conclusie en legt daarin de schuldvraag over de kloof tussen Nederlanders en Marokkanen als een voldongen feit neer bij de overheden van beide landen. Om vervolgens dit zelfbedachte, flinterdunne en onbeargumenteerde "feit" aan te vallen door de wens uit te spreken dat 'de kloof geslecht wordt'. De Marokkaanse overheid is hiertoe in staat door het erven van de Marokkaanse nationaliteit af te schaffen, de Nederlandse overheid door te stoppen met het faciliteren hiervan. En wie moeten die kloof overbruggen? Niet de in Nederland woonachtige Marokkanen natuurlijk. Zelfs niet de in Nederland woonachtige Nederlanders (toch ook een favoriete dader van andermans slechte inburgering en integratie). Neen, de Nederlandse en de Marokkaanse overheden moeten de problemen oplossen, door enerzijds de verplichte dubbele Marokkaanse nationaliteit af te schaffen en anderzijds de uitkeringsexport naar Marokko te stoppen. Regel dat ff en *poef*, weg zijn al je integratie-belemmeringen. Het beneemt ons Marokkaanse Nederlanders de kans, het recht, om in de samenleving waar wij deel van uitmaken als volwaardige medeburgers beschouwd te worden. Laat ons eindelijk Nederlander onder de Nederlanders zijn. Wow. Een dubbel paspoort is dus een inbreuk op 'het recht' om als 'volwaardige medeburger' beschouwd te worden. Wisten we niet, dat volwaardig medeburgerschap een 'recht' was. We zagen het eigenlijk altijd als een soort sociale plicht, die inspanning en aanpassing verlangt van alle burgers, om zo tezamen tot medeburgerschap te komen. Een plicht, bovendien, waar je zélf verantwoordelijkheid voor dient te dragen. Niet eentje die je kan uitbesteden aan de verantwoordelijkheid van derden, niet eentje die geremd of gestuwd wordt door de nationaliteit(en) in de papieren werkelijkheid van je paspoort, en zeker niet eentje waar je recht op hebt. Wacht. Wat. Dat was het? Zo veel woorden om een recht dat geen recht is op te eisen? Nou. Dat was dus een flinterdun betoog van de zoveelste verongelijkte Marokkaan die rare bokkensprongen maakt om de schuld van zijn eigen falende integratie bij anderen dan zichzelf te leggen. Nou OK, Nizar verdient een paar kudo's omdat hij niet automatisch alle schuld bij de Nederlanders weglegt, maar in ieder geval nog geprobeerd heeft om een andere uitvlucht te vinden. Daarom een constructieve tip die wellicht aansluit op zijn eigen beleving van de werkelijkheid: Als Nizuur zijn "recht" op Nederlanderschap zo graag wil claimen, zich zo vreselijk geremd voelt door zijn Marokkaanse paspoort, én zelf haast bovennatuurlijke krachten aan het behekste document toekent die hem belemmeren in zijn persoonlijke en maatschappelijke ontwikkeling, laat hem het vod dan op de brandstapel gooien. Het zal zijn integratie naar onvoorwaardelijk Nederlanderschap geen fluit vooruit helpen, maar wellicht kan het hem helpen zijn geestelijke ketenen van zich af te werpen. Bevrijd je van het knellende Marokkaanse staatsburgerschap en leef lang & gezond in de vrijheid van je eigen droomwereld het Nederlanderschap!