"Als ik denk aan de hut, voel ik me warm, veilig en beschut"
. Jawel, we hebben een leuke uittip voor -straks- uitgerangeerde D66-ers: schreeuw het van je af in een zweethut. Want soms voel je je allemaal net een eilandje en dan is er gelukkig altijd die indiaan uit de Drentse bossen die samen met jou, van
huidenvellen (ok, het zijn oude dekens) een fijne zweethut maakt. Het is een dagje werk, zo'n zweethut, maar dan heb je
ook wat. 's Avonds is de zweethut klaar, dus lekker met z'n
tienen in je blote billen op de grond. De Stenenman brengt de hete stenen en jullie laten alles lekker gaan. Ook de zus van P. Kouwes is er geweest en zij
schreef op een erg aangrijpende manier:
"Ik merk dat ik de energie die wij met zijn allen in de voorbereiding hebben gestopt en zich overduidelijk uitte in het vuur heb opgenomen en nog voor een lange tijd in mij resideert."
Hoe duidelijk kunnen we het nog maken? Hup die
zweefhut in en krijg ze weer op een rijtje. Fijn weekend!
