Geenstijl

Wat wij nu weer aantroffen bij onze vrinden van de Staatstelevee. Een ambitieus plan voor een Herdenkingstocht. Uitgelekt. PDF hierrr. Op vier mei 2015 te houden, na de dodenherdenking. Een live theaterspektakel over het leven van, hallo wat origineel, Anne Frank. Kosten noch moeite worden gespaard, beslist correct en indringend. Met in de cast de onvermijdelijke Jeroen Krabbé en Caries van Houthetdanooitop. Leest u vooral het draaiboek, het is echt heel, heel erg. Wij willen u waarschuwen dat u stuit op liedteksten van Blåf, De Kast en Claudia de Breij. Uiteindelijk is het de bedoeling dat we met ons allen racisme kapotmaken of zo iets. Dit moet een hoax zijn, de slotalinea's geven het weg: "De verteller zegt vandaag een verbintenis aan te gaan naar iedereen hier, thuis en waar dan ook ter wereld. Iedereen kan deze verbintenis zelf maken. Via de NHT- app. Zijn verbintenis: “Ik, Jeroen Krabbe, kijk niet naar het verschil maar zoek de overeenkomst.” Na dit statement volgen de duizend deelnemers van de tocht hetzelfde voorbeeld door hun verbintenis uit te spreken. Daarbij schieten hun rode LED-fakkels massaal naar de nationale oranje kleur. De Prinsengracht kleurt ineens oranje. Onder in beeld rollen nu de verbintenissen die via de NHT-app worden gedaan. Uit alle delen van het land. “Ik, ..., kijk niet naar het verschil maar zoek de overeenkomst.” We zien individuele gezichten uit de Nationale Herdenkingstocht, van alle leeftijden, van alle culturen." Kloosried-duidings van het concept na de breek.

De Nationale Herdenkingstocht is een jaarlijks terugkerende traditie waarin Neder- land zich na de Nationale Dodenherdenking massaal verenigt tegen antisemitisme, rassenhaat en onverdraagzaamheid, met ieder jaar een ander vervolgingsslachtoffer dat hierin centraal staat. De tocht vormt het podium voor de muzikale en filmische (her)vertelling van een indringend verhaal van een vervolgingsslachtoffer uit de periode 40-45 dat we niet mogen vergeten. Als eerste in 2015 is dat de aangrijpende geschiedenis van Anne Frank, het beroemde Joodse meisje, geboren in Frankfurt, dat als gevolg van fanatieke rassenwaan de dood vond in het concentratiekamp Bergen-Belsen. De tocht en de ‘live speelfilm’ komen in deze eerste editie samen bij het Anne Frank Huis aan de Amsterdamse Prinsengracht. Een 'Anne, de musical' op locatie. Dolletjes. De Nationale Herdenkingstocht wordt volledig ondersteund door het Nederlands Auschwitz Comité, het Centraal Joods Overleg en burgemeester en wethouders van de stad Amsterdam. Hoho. Weet het duo De Winter/Durlacher hiervan? Anne is hun liefdesbaby he. Sowieso begint en eindigt alles omtrent de Tweede Wereldoorlog in Nederland bij deze twee beroeps-holocaustfans. De ontwikkelingen in Europa geven vrijwel dagelijks de noodzaak aan dat we de lessen van onze geschiedenis levend en nabij houden. Uit recente cijfers (mei 2014) van de Amerikaanse Anti-Defamation League (ADL) blijkt dat 37 procent van de Fransen antisemitische denkbeelden, koestert. Ook België (27 procent) staat met stip genoteerd. En ook al blijft Nederland in de cijfers nog achter, de gesignaleerde 5 procent laat zich vertalen naar een kleine miljoen personen met antisemitische opvattingen. Paniekpeeuw. Een NPO-vehikel met ijdele TVsterren en bewustzijnstocht zal vast helpen. Heus. Bovendien blijkt het voor sommige middelbare scholen in de praktijk steeds moeilijker te worden om lessen over het antisemitisme en de gevolgen hiervan te realiseren. Met de jaarlijkse Nationale Herdenkingstocht en de geïntegreerde vertelling van een indringend en persoonlijk verhaal van een vervolgde, plaatsen we de lessen uit het verleden midden in onze wereld. In een hedendaagse vorm die is toegesneden op een brede en ook jonge doelgroep. Noem dan wel even man en baard hier. Lessen op scholen worden moeilijk gemaakt door jodenhatende moslims. Die kijken geen NPO, die kijken sjchotel. Lessen uit het verleden over een vermoorde jodin zijn aan deze types niet besteed want ALS ze kijken, zitten ze met popcorn en cola de Gestapo aan te moedigen. Maakt u zich geen illusies. In 2015 gaat de Nationale Dodenherdenking in een bijzondere, indringende vorm verder. Na het 20 uur televisiejournaal via de nationale zender Nederland 1 begint in Amsterdam een nieuwe, jaarlijkse traditie: de Nationale Herdenkingstocht. Tradities opstarten, werkt zo niet he. Beter doen jullie het jaarlijks en dan zien we over 20 jaar wel of het een traditie is geworden te ja dan te nee. Hierin kan iedere Nederlander meelopen om vervolgingsslachtoffers uit 40-45 te herdenken, maar bovendien om zo kleur te bekennen tegen antisemitisme, rassenhaat en onverdraagzaamheid in het heden. In deze tocht komt Nederland samen in beweging. Alle leeftijden, culturen en sociale achtergronden verenigen zich in een collectieve fakkeltocht. Met duizenden fakkels die op symbolische wijze de waakzaamheid wakker houden. Kleur bekennen tegen racisme, is het weer 1994 ofzo? Of is dat 'traditie', termen van beroepsengerd René Danen recyclen? En de waakzaamheid wakker houden met fakkels, gunst wat een subtiele symboliek. Het zal de antisemieten en racisten nog dagenlang flink dwars zitten, dat een handjevol 4mei-fetisjisten en uitgenaste voorzitters van gesubsidieerde minderhedenclubs met een brandende tak een stukje door Amsterdam liepen. Wij zouden haast denken dat de moraalpaal van de deelnemers flink wordt opgepoetst en dat de burger daarna weer voor 364 dagen zijn GoedMens karma heeft gereinigd. Geeft een goed gevoel bij het reaguren op de collectieve fakkelsite JOOP. Tijdens de Nationale Herdenkingstocht wordt live een muzikale speelfilm weergegeven die het indringende verhaal toont van een Joods oorlogsslachtoffer. Voor Amsterdam is dat de wereldberoemde, persoonlijke geschiedenis van Anne Frank. Haar verhaal wordt na de Nationale Dodenherdenking live gespeeld op de authentieke locaties waar het verhaal zich 75 jaar geleden voltrok. De rollen van Anne, haar vader Otto, zus Margot maar ook helpster Miep Gies worden vertolkt door bekende acteurs. De Passion dus maar dan met een andere jood in de hoofdrol. Mogen wij raden wie de Draaiende Boekenkast speelt? Het is Jamai he? Toch? En Karin Bloemen is de Kastanjeboom in een dolletjesgekke jurk. Zij spelen de iconische scènes uit het dagboek live op locatie en zingen bekende Nederlandstalige nummers die binnen deze context ineens een nieuwe en schrijnende lading krijgen. Hierbij worden zij begeleid door een groot filharmonisch orkest dat de live soundtrack van de live speelfilm verzorgt. Godmiljaar ga de pareltjes van het Hollandsche Levenslied even schrijnend maken anders. Of zouden ze Bløf gebruiken? Wij trekken zelf de deur van de goederenwagon achter ons dicht en manen de machinist tot spoed als wij Bløf horen. Hoewel we in die trein waarschijnlijk dan weer vergast worden op Kedeng Kedeng van de heer Meeuwis, in deze schitterende NPO-regie. Tijdens de uitzending wordt regelmatig geschakeld tussen deze speelfilm en de Na- tionale Herdenkingstocht. Bij deze tocht bevindt zich de verteller die de iconische scènes uit het verhaal van Anne Frank verbindt. Op vaste momenten spreekt hij met deelnemers aan de herdenkingstocht over hun motivaties om mee te lopen. Voxpoppende verteller bij iconische naspeelfilm. Helemaal leuk. Dit is trouwens al de tweede keer dat het woord 'iconisch' valt, de al decennia informele heiligenstatus van Anne Frank is nu wel officieel. De Nationale Herdenkingstocht trekt tijdens de uitzending richting het Anne Frank Huis. Hier komen de speelfilm en de tocht samen voor de dramatische afloop van het wereldberoemde levensverhaal van een meisje dat het symbool werd van de Jodenvervolging en een gezin dat uiteengereten wordt door de extreme gevolgen van intolerantie. Dringen op de gracht. Meutes die met fakkels optrekken naar het huis van een joodse familie, wij zien de historische parallel ja. Het einde van de Nationale Herdenkingstocht is het begin van een nationaal state- ment dat in de weken erna nog zal worden gecontinueerd. Een statement waarin Nederland zich verbindt met een voornemen. Echt niet. Wat nou 'Nederland'? Een paar honderd koekwauzen met moraalboners en een fakkel zijn niet 'Nederland' he, NPOotje? De verteller, en de duizenden deelnemers, nemen hiertoe het voortouw door, individueel maar samen, hun op zichzelf simpele maar daardoor des te krachtiger verbintenis uit te spreken: “Ik kijk niet naar het verschil maar zoek de overeenkomst.” *bonk* *bonk* *bonk* Ja want verschillen, daar gaat deze maatschappij dus aan KAPOT. Het liefste nemen we collectief afstand van verschillen. Een door de NPO voorgekauwd wezenloos statement opdreunen, hee als we toch naar overeenkomsten moeten kijken, weet u wie ook erg goed was in dat soort volksverbindende evenementjes? Hoe benepen en bang wil je het hebben, overeenkomsten zoeken mensen! Kuddegedrag zal ons redden. Wees verschillig en ontken de verschillen. Egalitair denken, middelmaatsfetisjisme, opgaan in de meute dan wordt er niemand gekwetst. Laf, fatsoenlijk en dociel, dus perfect passend in een nieuwe Nederlandse 'traditie.' Kijkers kunnen dit virtueel doen via de app van de Herdenkingstocht. Via dezelfde app worden in de weken erna bijzondere ervaringen gedeeld die voortkomen uit deze elementaire (nieuwe) levenshouding. Houd nu op met ons hoor. Een nieuwe levenshouding. Het volk verheffen tot een nieuwe levenshouding. Metinclusief leunstoelbetrokkenheid via een app waarmee demense een holle voorgekauwde slogan kunnen facebooken of twitteren, allemaal dezelfde, voor allemaal hetzelfde warme gevoel Iets Goeds gedaan te hebben. Een door Staatsmedia opgezweepte horde trekt met fakkels naar het huis van de afgod van de antiracisten. De burger bekijkt het thuis op TV, en hem wordt voorgehouden dat verschillen slecht zijn en overeenkomsten goed. Collectief dreunen we de propaganda op die we van hogerhand moeten aannemen als 'elementaire levenshouding.' De mensen voelen zich voldaan en saamhorig. Ergens sterft het individu. Niemand geeft een fuck en zelfs Jeroen Krabbé zal niet zeggen dat hij zijn beste vriend was.