Heeft u vandaag nog schaamteloos in het openbaar een stukje vlees zitten vreten? Schande! We zouden trouwens eten zeggen, maar we blijven graag in de woordkeuze van onze favoriete oma, de beschermvrouwe van het Goede Volk: Malou van Haattum. In
haar column begint ze een worteltocht tegen de zogeheten 'vleesverslaafden'. Kunnen wij op zich nog wel wat sympathie, een heel klein beetje, voor opbrengen. Beetje zuinig met die bossen in Brazilië, beetje meer liefde voor de beestjes, hartstikke prima en vooral doen als u wilt. Maar hey, dan die overduidelijke verhevenheid in het stukje, de haat die achter de slinks gekozen woordjes schuil gaat. 'Dood dier', 'verslaafden', 'paria's', 'verwerpelijke gewoonte', 'openlijk en schaamteloos', 'doorvreten'. Nondeju. De recalcitrante brugpieper in ons komt pardoes naar boven van dit soort taal, wij eten vandaag vlees voor twee. Het is het grote probleem van de socio-religieuze anti-vleeseters sekte: onbeschaamd en in het openbaar de eigen verhevenheid ventileren en daarmee denken een slag te slaan. Dan boeien de argumenten ook niet meer en krijg je dingen als: '
vlees kan te veel zout en onverzadigd vet bevatten'. Nee echt joh? Die tofulolly ook hoor, als je er maar genoeg zout en vet in doet. Dan de hele grote vraag: wat willen de Malou van Haattums van deze wereld nou eigenlijk? Een soort zielloze, plezierloze en verbodsrijke gemaakte samenleving waar niemand rookt, niemand een biertje drinkt en niemand vlees eet? What's next? Praktisch alles is ongezond, slecht voor het milieu en/of onveilig. En waar doen ze het eigenlijk voor? Om 90 te worden en te verpieteren in een bejaardengrafhuis vol met vegetarische zure sloten? Meh. Laat ons de barbecue, beloven we plechtig 20 jaar eerder dood neer te vallen dan al die wortelknauwers. Scheelt ook weer AOW. Deal? Mooi.
