En dan leggen we nu allemaal even ons oor te luister in het dorpshuis te Denekamp, alwaar de ouders van Tim Ribberink in conclaaf zullen treden met de lokale gemeenschap + nationale opneemcamera's & opschrijfblokjes omtrent de zelfdoding van hun zoon. Gisteren plaatsten zij een felrealistische rouwadvertentie in een krant waarvan zij dachten dat het bereik zich beperkte tot een bescheiden regio in het oosten des lands. Niets bleek minder waar en al snel had iedereen over het nog warme lijk van de hen volslagen onbekende Tim een antwoord op de vraag wie er schuldig is aan de tragische dood van de jongeman. Dat werd allemaal des te sneuer toen bleek dat zelfs zijn middelbare school en vervolgopleiding niet wisten te vertellen wie dan degene(n) zou(den) moeten zijn die Tim tot zijn treurige daad heeft/hebben aangezet. Ook de politie kan
niets met de zaak. Hopelijk brengt de persco duidelijkheid, want uiteindelijk wenst heel meelevend en plaatsvervangend treurend Nederland maar één ding: een schandpaal, om de dader(s) in deze situatie rond een onoplosbaar sociaal-maatschappelijk
probleem verschijnsel heel verschillig tegenaan te kunnen spijkeren. En dan snel weer verder om een volgende Pink Ribbon op de eigen borst te spelden, of elders een snor te
drukken kweken tegen maatschappelijk onrecht. Daarbij dienen hardop de volgende woorden met de wereld gedeeld te worden via de daartoe aangewezen kanalen plus de spiegel in de hal bij de voordeur:
"Ik heb tenminste niet weg gekeken, toen er een daad gesteld moest worden." En zo is het! Bravo, Nederland. Bravo. Vanaf half vijf is hier de
LIJFSTRIEM.
Naschrift: Nou, de vrome voorman van Tillige heeft gesproken, op een wijkhuisbijeenkomst in 1958. Stoeptegels, wetenschappelijk onderzoek, judo op school, persoonlijke begeleiding, meer aandacht van de media en natuurlijk een verbod op anoniem reaguren lossen pesten volledig op. Tot zover Andere Tijden, terug naar de onze.
