Het is weekend. Warm weekend.

Een ster: een klompken ijs tussen mijn hete tanden...
Terwijl ge onzichtbaar zijt, o zee, die naauwlijks hijgt;
terwijl mijn hart gelijk een oude zuster zwijgt,
komt deze stipte oneindlijkheid mijn lippen branden

- Mijn nachten waren ene mand vol droom aan droom;
mijn dagen, 't vast getal der appelen die zwellen
in elken boom-gaard en aan elken zwaren boom.
Ik had geen vingeren om mijn weelden aan te tellen.

Thans: ijlt'. De tijd is guur en onberoerd. De tijd
is als de kille en dorre zee, die zwoegt noch krijt.
Ik ben alleen; ik pers mijn strakke lippen samen
op eenzaam deze grote sterre, die ze bijt.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Zalig.

De mensen dóen, maar weten niet waaróm
Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen,
Hoe zij het meeste van het leven kregen,
't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, -

Hopen en haken of er níet wat kom,
Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen,
Stil in hun lekkere bedjes gelegen.....
Maar áls 't wat geeft, dan houden zij zich dom:

Dan kijken ze uit een paar onschuldige oogjes,
Willen niet, maar willen wel, en zijn zo bleutjes....
't Leven zegt: 'zo!..' en neemt het weer weerom.

O, geef elkaar zo even maar wat droogjes
Oogjes en schuintjes en vriendelijke peutjes,
O, mensjes lief, wat zijn wij allen dom!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. En in het weekend zijn we vrij.

De schrille voorjaarsavondstad onttreden
Volg ik de donkere, verlaten straat,
- Door de' armen drom van 't klaterfeest gemeden -
Die naar de nachtelijke kaden gaat.

De dag is henen en zijn zwaarte is henen.
- Het luide en snelle leven, was dat hier?
Nu is er slechts een door de maan beschenen,
Verheerlijkt zeewaarts-stroomende rivier.

En een gedachte is als diep ademhalen
In de benauwenis des daags gedaald:
Hoe dat ik lang verworpen moest verdwalen
In leven, dat naar geen verlossing taalt,

Om ouder nu, maar de eendere, te komen
Tot dit zwart water, dezen reinen schijn,
En te beseffen, dat de vroege droomen
Achter de jaren niet gestorven zijn.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Tijd voor optellen en aftrekken.

Je telt gewoon alles op

Het slechte vergeet de mens en
het goede vergroot-ie,
en je telt gewoon alles op.

Dat zeg jij, zegt zij, maar zo werkt het niet,
niet bij mij.

Maar we zijn tenminste één.

Welnee, toen wij zogenaamd heerlijk
in het gras lagen, zegt zij, lagen we in scheiding,
dat zeg je er niet bij.
En dat van Madurodam is ook niet zo gegaan.

Maar we waren één.

En die liefjes van jou
zegt zij, en die van mij...

En die keren dat we toch weer
bij elkaar kwamen, zegt hij,
en gelukkig waren
- en hebben geschreid, zegt hij er niet bij -
je telt alles gewoon op
uiteindelijk.
Prettig weekend. En be nice.

Zondag de file naar Zandvoort maar eens testen

Zon, zee en aangebrand vlees en dan niet per se het soort dat je op moet eten. Nog een paar dagen bikkelen en dan worden de nachten heter, de biertjes kouder en de vrouwen beter, de rokjes korter, de benen bloter en de broekjes groter - het wordt namelijk zomers warm, 26 graden op zondag. Dan kun je denken: ach ja, die weerkneuzen weten niet eens of het over een kwartier gaat regenen ja ofte nee en daar kan iedereen dan weer wat van vinden om vervolgens een heftige discussie te starten over de kwaliteit van die stramme Hiemstraoïden in ons land, maar onder de streep komt iedereen hier toch alleen maar voor de foto van de verkwikkende douche van de mevrouw na de klik.

Het is weekend. Dat vergaat nooit.

The living room
is in a burrowed mood, like a Diane
Arbus photo of a Christmas tree

with detonating gifts. Rhyme riffs
as jazz blares from the Batmobile, its edgy
tires swiveling the avenues. To carry a sign,
to be real, to wait and see, to multiply

the options of acute anxiety,
is as quotidian as the moon outside the living
room that has now become a monochromatic square,
the election served on TV trays

like a granite biscuit. Who can eat?
Who can promise the ocean a deck chair,
a Frisbee? The margins of suffering squeeze.
Halos drop to the asphalt and ping

Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. In een keer!

It is all that I care for and it will not use me.
It is not to be shrugged off
so lightly. He went down in a fire of his own making
and if I could have stopped him I would have stopped him
or that could just be something I say to hide
what I really think which is that I don't know
what I really think and that too

that too
is a lie.

If I could have stopped him I would not have stopped him.
I would have waited instead for the moment of impact
then cascaded down a heelworn stairway of stories,
each step a necessary murder, and told them all
what they wanted to hear, which is that it is not
their fault, that it could not be helped, and no man
would understand this better than myself
and me

I understand
nothing.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ook voor het volk der makkers.

Ik die had kameraadschap uitgegeven
tot levenswachtwoord in mijn jong getij,
ik word nu door de makkers uitgedreven
en kan geen schred meer houden met hun rij.

Er is geen plaats in het broederlijk leven,
bij 't volk der makkers is geen plaats voor mij:
nu moet ik mij in d'eenzaamheid begeven
en hullen in herin'rings grauwe pij.

Daarom omfloerst nu waas van smart mijn ogen,
ik zie mij door de leege jaren zwerven
die liggen voor mij een verlaten veld;

en zie de bronnen van mijn kracht uitdrogen,
mijn hart verdorren in dit levend sterven:
ik had mijn zaak op broederschap gesteld.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Vier het leven.

Red knights, brown bishops, bright queens,
Striking the board, falling in strong 'L's of
colour.
Reaching and striking in angles,
holding lines in one colour.
This board is alive with light;
these pieces are living in form,
Their moves break and reform the pattern:
luminous green from the rooks,
Clashing with 'X's of queens,
looped with the knight-leaps.

'Y' pawns, cleaving, embanking!
Whirl ! Centripetal ! Mate ! King down in the
vortex,
Clash, leaping of bands, straight strips of hard
colour,
Blocked lights working in. Escapes. Renewal of
contest.
Prettig weekend. En be nice.

Allemaal de schuld van het klimaat enzo

Kijk nou op de foto, deze klapschaatsliefhebster uit Bartlehiem. Ieder jaar met Erben Wennemars meejanken om een Elfstedentocht, maar dat ding komt maar nooit, want het is te warm en dus moet ze weer naar het strand om alle kleren uit te trekken. Vorig jaar ook al, met die Hittegolf des Doods (water foetsie, scheuren in de grond, gras sproeien verboden, Oostvaardersplasbeesten niks meer te vreten, waterstand Rijn en Maas dramatisch niveau, boeren in de rats, 38,2 graden in Arcen, tijgers in de dierentuin krijgen ijslollies, rip bejaarden, blauwalg in je vijver, alles). Krijgen we dit jaar hetzelfde gedonder - EN ERGER. Volgens iemand van Weeronline wordt komende zomer 'warmer en droger dan normaal'. Wat dan in ieder geval niet smelt, zijn de chocoladeletters van De Telegraaf. Enfin, die knakkers van Weeronline (snappen weliswaar de ballen van het weer van morgen) hebben ervoor geleerd, dus niks soaatje scoren in Chersonissos of ongedwongen over politiek praten aan de Turkse Rivièra. Dit jaar zetten we de sleurhut aan de eigen Polder Plages en vreten we ijsboerenkool met ijsworst.