Arthur van Amerongen & Robbie Muntz Eindejaars Special: Niet Geschikt voor Uitzending
Echt. To-taal ongeschikt

Voor wie even niet bij haar wil, qua Claudia de Breij. Of bij een van de zevenendertig andere eindejaarswitzenmakers. Voor wie de Trosterugblikken, de lauwe lucht van verschaalde BN'ers met dito bitterballen, of het aftelmomentje van de Staatsomroep geen soelaas bieden. Als je niet voor de avondvullende rust van The Irishman wil kiezen. Als je wel rumoer in je woning wilt, maar geen fysiek bezoek. Als je wijf al om half elf onder een dekentje op de bank ligt te tukken. Maar vooral voor wie twee decennia twintigste eeuw wil zien culmineren in ongerichte, ongeleide en ongeregisseerde gekte met webcamwijsgeren en lachgasmiljonairs, spijtoptanten en pleitbezorgers, gindrinkers en kapiteinskostuums, pyjamadragers en pennenwerkers. En GeenStijl & Cortés komen ook nog ergens voorbij, want we waren er bij (al herinneren we ons weinig meer en ontkennen we de rest).
Hieronder in diverse embeds**!** Live opgenomen zonder montage! De waanzin van het decennium! In acht clips, zodat je tussendoor op adem kunt komen / de rumcola bij kunt vullen / uit het raam kunt kijken of je kleinepostbezorger er al aan komt. LIVE & ongeknipt:
De Arthur van Amerongen&Robbie Muntz mmv een gastenlijst vol gekken en gewillige slachtoffers Niet Geschikt voor Uitzending Eindejaars Special! En die verloopt een beetje zoals de Mengele-jacht van Muntz in Paraguay voor GeenStijl in 2008: Einmal, aber nie wieder! Hier de eerste, de rest na de breek:
Muntz, Van Amerongen en de Lachgaskoning
Over lachgas gesproken.
Ze zijn dan misschien wel oud, uit de tijd en ongetwijfeld ook door velen vergeten aangezien de een naar Portugal is verhuisd verbannen en de ander in Zaandam wegkwijnt, maar laat ons de laatste te zijn om daar lullig over te doen want wij weten ook nog goed hoe het was om jong en relevant te zijn, en onze moeder ons nog wel eens achter de broek zat voor het gebruik van woordjes die ze niet wilde horen, maar enfin, dat neemt niet weg dat Robbie en Arthur natuurlijk ook maar gewoon hun best doen om hangend aan de rand van het ravijn hun tengels in de tijdsgeest te houden. En een goed gevoel voor timing kun je ze niet ontzeggen want op de dag dat lachgas is verboden, hebben deze inburgerkings wel mooi als eersten & enigen een interview met Deniz, de Lachgaskoning van Amsterdam. Ballonnetje?