Met Marjolein!

Het Kabinet Schoof verdedigt voor het eerst zijn beleid in de Tweede Kamer, en kijk nou eens: zowel coalitie als oppositie doen net alsof ze ineens oog hebben voor de 'hardwerkende man' (m/v). Want ja, we moeten natuurlijk allemaal geloven dat zij het beste met ons voor hebben. Maar weet je wie pas echt hard werken? De Israëlische geheime dienst. Die hebben het zo goed geregeld dat Hezbollah de komende tijd geen enkele oproep tot gebed nog serieus kan nemen zonder zenuwtrekjes. Ondertussen is het lekker knus in het konijnenhol van de VS. De massa wordt zo zorgvuldig door de mainstream media voorbereid op het idee dat Trump een wandelend wereldgevaar is, dat het inmiddels haast vanzelfsprekend lijkt dat de FBI maar even een zondebok op hem af moet sturen om de boel op te lossen. Sommige dingen gebeuren maar één keer, zeggen ze, maar blijkbaar is 'één keer' tegenwoordig een stuk minder exclusief, want er gebeuren wel erg vaak dingen die maar 'één keer' zouden moeten gebeuren.

Tevens StamCafé

Omtzigt heeft het zwaar. Terwijl hij alleen maar zei dat we meer van bil moeten gaan. Voor de werkgelegenheid! Maar dat is not done of zo. Beter lezen we boeken (niet de vieze), maar dat is te duur gilt de oppositie alweer want alleen professionals krijgen die paar procent btw terug. Mensen die het hart op de goede plek hebben voor mens en dier willen de wolf in een mensvrij reservaat zetten, daar moet dan wel een groot hek omheen want die wolf die heeft het juist niet zo op hekken. Of dan de politie, die de snelweg preventief wil afzetten zodat snelwegafzetters ongestoord hun gang kunnen gaan. Er zijn kortom genoeg betere redenen te vinden om even je rug naar de politiek toe te keren. Kortom: tijd voor nieuwe realpolitik!

Deze week zonder Maarten maar met Marjolein - tevens StamCafé

Fleur Agema heeft besloten om de apenpokkenvaccins niet naar Afrika te sturen maar ze lekker hier te houden. Voor als we zelf de pokken krijgen. We kunnen natuurlijk ook gewoon de grenzen sluiten voor al het inkomend verkeer uit Afrika. Want dat werkte met Covid ook zo goed. Ondertussen vroegen wij ons af of het niet ook een beetje zou helpen om vaccins die toch bijna over datum zijn niet gewoon beter toch naar Afrika te sturen in plaats van weg te gooien. Maar als we dan toch dingen bij de bron aan gaan pakken kunnen we net zo goed al het reizen verbieden. En sex. En apen. Of wat je maar leuk vindt. Waarom leuke dingen doen, als je ook de hele dag in blinde paniek kunt doorbrengen?

Tja, je geeft bommen aan Israël en dat is natuurlijk helemaal prima. Vooral doen. En achter Israël staan is natuurlijk ook alleen maar mooi. Maar dan kun je niet tegelijkertijd (lees: vlak erna) zeggen dat er geen slachtoffers mogen vallen in Gaza. Als je bommen geeft, accepteer de slachtoffers er dan gelijk bij. Want zonder slachtoffers heeft een bom geen enkel bestaansrecht. 

Het is hetzelfde als wanneer je als biologische man in een busje middenin de zionistenhaat net buiten de democratische conventie een handje abortuspillen naar binnen schrokt om een punt te maken. Je maakt geen punt. Je bent niet zwanger. En je zult nooit zwanger worden. 

Het is hetzelfde als onze protestknuffelende bestuurderselite die keer op keer blokkades van Extinction Rebellion verbiedt, maar de arrestanten niet vervolgt. Wat wil je nou, godverdomme?

Tevens: Stamcafé

In september krijgen we allemaal te horen wat mevrouw Ghislaine Maxwell - de rechterhand van wijlen Jeffrey Epstein - allemaal over Trump weet. Nou ja, rechterhand, gezien de tak van sport waar de man in zat, kun je je natuurlijk afvragen waar hij een rechterhand voor nodig had. Maar alle lolligheid terzijde: mevrouw mag vanuit de gevangenis even leeglopen, over nu net die ene ongewenste presidentskandidaat. Dat is best toevallig. 

Bijna net zo toevallig als de ontwikkeling dat de Hunter Biden-laptop een week nadat Biden zijn kandidatuur heeft ingetrokken ineens nieuws is op CNN en in de New York Post. Terwijl wij vrije internet jongens daar toch een jaartje of vijf vertwijfeld liepen af te vragen of we soms gek waren. 

Maar goed, er zijn grotere problemen in de wereld: probeer maar eens een schoonmaakster te vinden in Amsterdam Centrum. Lukt je niet!

Tevens StamCafé

Eigenlijk zijn alle andere mensen kut. Kijk maar naar het verkeer. Hoe ze rijden. Of hypocriet naar Berlijn vliegen omdat de kaartjes gratis zijn. Of optimaal hun demente partner uitbuiten. Alleen maar omdat hij president is en je als vrouw geen idee hebt wat je moet na de overgang. 

Eigenlijk heb je niets aan andere mensen. Nou ja, behalve dan dat je ergens je facturen heen moet sturen. En om te neuken.

Last night in Murica

Zo’n Biden oogt met zijn 81 jaar nog verdomd fris om drie uur ‘s nachts op een vrijdag. Superknap ook hoe hij op alle vragen het antwoord wist. Best logisch dat hij vroeger bij de beste helft van zijn klas behoorde. Maar ff serieus. Mensen, wat een opluchting. We zitten niet in een door AI-gegeneerde bubbel waar de machtigste man op aarde een demente oude gek is. Nee, de bubbel dat zijn de anderen. Dat zijn de Nederlandse correspondenten in de VS. De democraten die hem vorige week nog spraken en hem scherp en coherent noemen. De bubbel dat is dokter Jill, niet doctor Phill. 

En Trump ontsteeg ook niet het niveau van Oranje tegen Oostenrijk. Maar dat maakt niet uit, want we worden kampioen!

Hebt u dat ook wel eens dat je dan staat te praten met een Action-versie van een Hamas-action-hero-poppetje en dat hij/zij/hun zich dan - empathisch als ze immers zijn - zorgen maken over je ademhaling?

Nee? Nou, dan moet je burgemeester van Amsterdam worden. Dan sta je daar ineens. Alles om maar te de-escaleren. Alles om maar geen grenzen aan te hoeven geven. Alles om er maar samen uit te komen. Dat dit het recept is om de samenleving stuurloos en onveilig te houden boeit niet. Nergens plakt het pluche zo lekker als in de ivoren toren aan de Amstel.

Nee, beter verzet je je met hand en tand tegen de uitslag van verkiezingen van onze modeldemocratie en eet je een patatje vanwege het zoveelste slachtoffer van sociaal experiment Amsterdam. 

PS Het geluid van Brante laat te wensen over en niet alleen omdat hij sowieso al binnensmonds praat en nogal ziek is. We kunnen er lang en kort over lullen, maar waarschijnlijk zat een stekkertje er niet helemaal lekker in. En ja, dat zei Matthijs’ vrouw vannacht ook.

Tevens StamCafé

Sommige mensen hebben ook altijd geluk. Stel je voor: je bent de zoon van eerst de onderpresident en later de opperpresident van het machtigste land op aarde. Je vader is opgegroeid in zowel de Joodse, de Ierse, de Puertoricaanse als de zwarte gemeenschap. Er is geen etnische groep in de VS of je vader is er opgegroeid. Om over zijn harige benen nog maar te zwijgen. 

Geen wonder dat je er de gewoonte van maakt om je dagelijks leven wat kleur te geven met crack, coke en hoeren. We hebben allemaal wel de empathie om ons daarin in te leven, lijkt me. Maar goed, dat kost een paar centen, dus je verkoopt invloed op je vader aan onder andere Chinese, Russische en Oekraïense bedrijven en bureaucraten. Tien procent netjes naar je vader en de rest voor jezelf en de rest van de familie. Allemaal netjes witgewassen via de stichting vernoemd naar je dode broer. Die overigens volgens je vader in actieve dienst is gestorven, maar daarover lopen de meningen uiteen. Dit alles staat net als naaktfoto’s van je minderjarige nichtje allemaal netjes op een laptop die je in een roes ergens bij een computerzaakje afgeeft om nooit meer op te halen. 

Als je na dit alles wordt veroordeeld op het feit dat je toen je een pistool kocht vergat te melden dat drugs meer voor je is dan alleen een tijdelijke hobby, dat snappen wij ook wel dat je kunst verkoopt voor een half miljoen per plaatje. Sommige mensen hebben ook altijd geluk.

Het is lastig agent zijn in Duitsland. Zeker als het op een gegeven moment jouw verantwoordelijkheid is om das in de praktijk dan ook echt te schaffen. Poten, bluswater, the whole shebang, zeg maar. En dan niet poten zoals in Philadelphia, waar je pride optocht plotseling vastloopt op een eskader zionistenjagers. Misschien een lastig intersectioneel dilemma, maar daar valt nog wel mee te leven. Alles beter dan plotseling uit het niets een mes in je nek van een nieuwe volksgenoot die je juist met hand en tand aan het verdedigen was tegen een laffe aanval van islamkritiek. Waren woorden niet minstens zo erg als fysiek geweld? Nee, dan kun je beter een zak stront hebben die plotseling uit de lucht komt vallen. 

PS Dit blijkt aflevering 200 te zijn. 200 weken geleden zaten we nog diep in de lockdown. Tijd voor een feestje! Doneert u ook? Zie voor mogelijkheden onder aan onze youtube tekst