Tendentieus, ongefundeerd & nodeloos kwetsend
10 topics
#bob-dylan

MUZIEK! Bob Dylan, Foo Fighters, Ben Harper, Noel Gallagher, Kenny Rogers & meerrrr

Maar toch vooral Bob Dylan

Een heerlijk volle bak muziekreleases vandaag. Wat te denken van de nieuwe Foo Fighters, een rouwplaat van Dave Grohl en consorten, de eerste na de dood van drummer Taylor Hawkins? Of maar weer een lekker kaal album van de heerlijk klinkende troubadour Ben Harper? Een postuum studioalbum van Kenny Rogers (eindelijk geen kerstliedjes). De nieuwe van de hoog vliegende vogels van Noel Gallagher, die, als 'zijn' voetbalclub Manchester City de Champions League wint, het mogelijk weer eens gaat proberen met zijn broer. Nieuw materiaal van de punkpioniers van Rancid. Vergeet het allemaal maar: de nieuwe Bob Dylan is uit. Een fenomenale dubbelaar van de prachtige concertregistratie Shadow Kingdom, met klassiekers in een nieuw jasje. Klassiekers die u in de liveshows nooit meer hoort: When I Paint My Masterpiece, Queen Jane Approximately, Tombstone Blues, Forever Young, Pledging My Time, enzovoorts. Nog steeds de grootste. En de beste.

Foo Fighters

Ben Harper

Lees verder

MUZIEK! Bob Dylan, The Arcs, Smashing Pumpkins

En meerrrrr nieuwe muziek

De aankondiging hadden we al en nu (vandaag!) komt het ding echt uit: uitgave 17 van de fameuze Bootleg Series van Bob Dylan. Niet goedkoop: pak 'm beet € 29,99 voor de 2CD, € 139,99 voor de 5CD, € 129,99 voor de 4LP en natuurlijk de krankzinnige 10LP website only ultraset en laat dat nou net degene zijn die u moet hebben. Nog meer nieuwe muziek: The Arcs, het fluffy zijproject van Dan Auerbach van de Black Keys, met een plaat (Electrophonic Chronic) die er ondanks de dood van gitarist Richard Swift (41, alcohol) tóch is gekomen. Ook een nieuwe van The Smashing Pumpkins, die The Who'tje spelen met een driedelige rockopera, maar we weten allemaal dat The Smashing Pumpkins The Smashing Pumpkins niet meer zijn. Meerrrrr nieuwe muziek na de klik!

The Arcs

The Smashing Pumpkins

Lees verder

MUZIEK! Bootleg Series 17 van Bob Dylan, Neil Young and Crazy Horse en... NICKELBACK

De beste aller tijden gooit materiaal op ons

Er komt een nieuwe uitgave in de vermaarde Bootleg Series van Bob Dylan: nummertje 17, een verzameling studio outtakes, alternatieve versies en live-optredens van het heerlijke album Time Out Of Mind (Dylanologen zeggen: TOOM) uit 1997. Het bekendste nummer van die plaat werd een megahit, maar wel van iemand anders: Adele sloeg de hitlijsten kapot met Make You Feel My Love. Alles in de Bootleg Series is razend populair bij de liefhebbers, na verloop van tijd niet meer te krijgen en derhalve schier onbetaalbaar. Ook deze nieuwprijs is niet mis (€ 230 voor de op 5.000 stuks gelimiteerde 10LP, iets minder voor de 4LP) maar dan krijgt u ook een fenomenaal stukje werk. Het eerste nummertje, het kale Love Sick (video boven), is alvast prachtig en belooft minder Daniel Lanois, de producer die er wel erg van hield om het volledige wapenarsenaal van de studio in te zetten (tot afgrijzen van Dylan zelf, trouwens). Enfin, die vervelende Beatles hebben het gore lef om € 194 te vragen voor een laffe box van Revolver, terwijl we allemaal weten dat The Beatles slechts voetnoten schreven in de muziekgeschiedenis en het album Revolver vooral leuk is als muzak in de wachtkamer van de tandarts als je straks moet boren. Overigens hebben wij van GeenStijl een gouden pik als het gaat om aanbevelingen. Zo riepen wij op om zo snel mogelijk 170 euro stuk te rammen op de 7LP-box van Nick Cave, want limited, en die gaat nu voor 100 euro MINDER over de toonbank. Er is trouwens ook een nieuwe plaat van Neil Young, de oude meester met zijn fenomenale begeleidingsband Crazy Horse. Uiteraard is 'het klimaat' rode draad, want opa doet niet anders meer, en voor mensen die dat heel erg vervelend vinden is er ook een nieuwe plaat van Nickelback. Meer nieuwe muziek NA DE KLIK!

Lees verder

MUZIEK! Remake van het iconische Subterranean Homesick Blues van Bob Dylan blijkt... NEE

O boy o boy o b... WAT?

Shit hee. Bob Dylan-apologeten over de hele wereld al dagen in spanning. Een REMAKE van Subterranean Homesick Blues, niet de allergrootste hit van de koning, maar wel een van de meest iconische tracks. Met die legendarische clip met die bordjes: vaak gekopieerd, nooit zo goed en gruwelijk als het origineel. En ineens was daar de aankondiging van een remake. Zou Dylan op zijn tachtigste een poging wagen het opnieuw in te zingen, in de stijl van de prachtige concertfilm Shadow Kingdom? Of zou het toch 'een zinloze update van de iconische video' worden? Nou, dat laatste dus. Een ZINLOZE update van de iconische video. Wat een holle buis gevuld met ruft. Even onszelf vierkant janken in een hoek, nu. Meer nieuwe muziek: nieuw oud spul van Neil Young, zeg maar de onhebbelijke Bob Dylan en dan ook nog eens zonder Spotify, alsook de nieuwe Arcade Fire, helemaal de moeder gehypet, maar ome Mosterd wordt er niet warm of koud van. Twee kleine geitenballen voor Arcade Fire. Van eigen bodem een rauwe EP van het vooralsnog volslagen onbekende Donkey Kung Fu, omdat ze het zo lief hebben gevraagd, hiero. Doei!

Lees verder

Vandaag uit! Neil Young - Carnegie Hall 1970 LIVE

Toen-ie nog leuk en regelrecht fantastisch was

Jaren voordat Neil Young een onhebbelijke sjoelopa werd was-ie een zinger-zangrijter van Dylaniaanse proporties, geweldig, alleen maar dan op alle vlakken nèt even iets minder geweldig. Nu heeft Bob Dylan veel succes met zijn 'Bootleg Series' en dus dacht Neil, toch al niet te beroerd om alles uit zijn kluis op de markt te pleuren: laat ik dat ook maar eens doen. Daarom verschijnen er nu zes titels, achtereenvolgens Carnegie Hall 1970, Royce Hall 1971, Dorothy Chandler Pavilion 1971, Rainbow Theater 1973, The Bottom Line 1974 en High Flyin 1977, met VANDAAG de eerste, Carnegie Hall 1970. Afkomstig uit een tijd dat Neil op de Eerste Piek van zijn carrière zat, even na het fenomenale Everybody Knows This Is Nowhere (1969) en het ijzersterke After The Goldrush (1970), en even voor platenbakklassieker Harvest (1972). Voor de volledigheid: Piek 2 is mid-jaren 70 met het majestueuze On the Beach, Tonight's The Night en Zuma, Piek 3 is eind jaren 70 met Comes a Time en Rust Never Sleeps, dan krijg je een verloren decennium met al die gore troep als Re-ac-tor en Trans en Piek 4 zit eind jaren 80 met Freedom en Ragged Glory en daarna is het uit met de pret. ENFIN, geschiedenisles afgelopen, Neil Young Carnegie Hall 1970, Neil Young op z'n allerbest, drink een glas bier, rook een sigaret, doe dingen, heb plezier. Kom er maar eens om, tegenwoordig, muziek van deze kwaliteit. Veel nummers op YouTube-kanaal hier of gewoon hier kopen.

Lees verder

BOB DYLAN 80 JAAR - Zijn 80 beste liedjes

Plus alsook een zeer exclusieve inkijk in de Bootleg Rij van Mosterd

De Grootste Aller Tijden is 80. Dat oeverloze gezever over hoe belangrijk de man is geweest voor de muziek laten we lekker over aan de vreselijke radiozenders van de NPO, alwaar de dj's een dagje heel hard mogen veinzen dat ze zelf mogen bepalen wat ze draaien, en godzijdank is er vanavond geen speciale uitzending van DWDD met Matthijs van Nieuwkerk die nog net niet als een Vandellia Cirrhosa in de lulbuis van de eeuwige Freek de Jonge kruipt. Nee, voor Dylanverering in Nederland moet je helemaal niet naar anderen luisteren, je moet het gewoon lekker bij jezelf zoeken. Die keer dat je voor het eerst Abandoned Love hoorde. De keer dat je moest janken bij Lay Down Your Weary Tune. Die keer dat je aan je mammie moest denken bij het horen van Mama, You Been On My Mind. De keer dat je veel te veel geld betaalde voor een optreden en meneer als een daywalker in een hoekje achter z'n piano zat te schuilen en je toen maar driehonderd bier dronk. De keer dat je een extra nacht in Missisippi bleef slapen omdat Dylan het bezong, of de ochtend dat je Lay Lady Lay op MP3 hoorde toen je scharrel de hotelkamer verliet. En bij alles wat je op de radio hoort kun je je afvragen: wat is de Dylan in dit lied? Omdat ondergetekende ook maar een jonge god in het lichaam van een opa is, of andersom, hieronder een sneak peak in het bescheiden rijtje Bootlegs. En ja, er komt dit jaar een nieuwe! Na de klik, in volstrekt willekeurige volgorde, 80 keer geluk.

Lees verder

MUZIEK! De Grootste Ooit komt met nieuw album

🐐

ACHT JAAR. Acht lange jaren liet Bob Dylan ons achter met geluidsgenocide van onder anderen Ellie Lust, Tino Martin, Dries Roelvink, Paul McCartney, die de schoenveters van Bob Dylan nog niet mag strikken, coronacasualty René Froger en Jeroen van der Boom. Ondertussen konden we genieten van de Sinatra-drieluik Shadows in the Night, Fallen Angels en het heerlijke Triplicate, maar eindelijk eindelijk eindelijk komt de Amerikaanse René Karst met nieuw, eigen werk. Het heet Rough and Rowdy Ways en het is nu al het beste album van het jaar, veel beter dan die troep die Pearl Jam onlangs de wereld in heeft geslingerd, die ellende van Dua Lipa, die zweverige pillenruis van Tame Impala en alle Koreaanse kleuterschoolcrack waar de jeugd van tegenwoordig naar luistert. U koopt mans beste album Blonde on Blonde alvast hier (lp) en z'n op een na beste album Blood on the Tracks hier (cd). Heeeeel erg jammer dat er geen DWDD meer is.

His Bobness ook verdrietig om Kleine Richard

Lees verder

Rolling Thunder Revue van Bob Dylan staat online

Nu live op Spotify: sampler van de Rolling Thunder Revue uit 1975

Uit de tijd dat de muziek nog vies was, de tourbus gaar, de drugs fijn en de seks ruig, of allemaal andersom, we weten het ook niet meer. Zo'n chaotische tour met naast Bob Dylan onder anderen Joni Mitchell en Joan Baez zien we tegenwoordig niet meer, alles draait maar om geld geld geld, en in Nederland al helemaal niet. Die van Bløf hebben ooit een dode vis op het strand gevonden en Kensington had ineens een andere zanger, dat was allemaal ook heel erg cool. Wie meer wil weten over de tour kan hier een stukje lezen en over een paar dagen dropt Scorsese zijn film op Netflix. Goed opletten want dan ben je weer helemaal DWDD-fähig.

Mega Muziek Roundup 🤘!

die ene heeft een gamekanaal

Zomaar wat muziektips van jullie roze vrinden.

Want er valt plots een potje fijne muziek op de draaitafels. Te beginnen met de grootmeester van de grootmeesters, die met Martin Scorsese als doorgeefluik niet alleen een film op Netflix dropt, maar ook een boxset van 14 cd's over de legendarische tournee van 1975 - hiero, One More Cup of Coffee van Bob Dylan. Tweede grootmeester, Bruce Springsteen, over wie in de wandelgangen wordt gefluisterd dat hij in het najaar Amsterdam zal bezoeken voor een ongetwijfeld urenlange set in de Ziggo Dome. Niet doorvertellen. Het heeft allemaal te maken met zijn nieuwe album Western Stars en het eerste nummertje, de single Hello Sunshine, is alvast oervervelend en hemeltergend saai. Doe effe normaal, Bruce. Ook vers van de pers, The Blanck Mass Sessions van Editors. Een alternatieve elektro-potpourri van hun pri-ma album Violence en alleen al vanwege het nieuwe nummer Barricades zeer de moeite waard. Die stem van Tom Smith, dat is toch iedere keer weer alsof je jezelf mag onderdompelen in een badje fudge. En dan mag je het nog opeten ook! Wie een paard heeft, of gewoon voor iedereen die woont op de prairie in Drenthe, Ride Me Back Home van Willie Nelson. LEEFT DIE NOG? Ja man. Voor de punkpuristen dumpt Bad Religion het 23958ste studioalbum ooit, de eerste sinds True North in 2013: Age of Unreason. Meer van hetzelfde en verwacht geen I want to conquer the world of American Jesus, maar als je met je kale bejaardenbakkes dan toch door een moshpit wil rauzen, dan maar met Bad Religion. In het ruigere segment ook een gloedjenieuwe plaat van Frank Carter & The Rattlesnakes, End of Suffering, en godsjongens wat een fijne band en wat is Kitty Sucker een verdomd lekkere track. The National heeft een nieuwe single, Hairpin Turns, en voor de Amerika-fappies onder ons heeft John Prine zijn stem maar weer eens over een kaasrasp getrokken. Paar kaarsjes aan, glaasje alcohol op tafel en gegarandeerd dat je vriendin of scharrel de kleren al op de grond heeft liggen voor u 'Marco Borsato' kan roepen. Geen idee of dat de bedoeling is, trouwens. The Black Keys droppen in de aanloop naar hun langverwachte album in navolging van Lo/Hi nu ook het nummer Eagle Birds op single. Beetje elektro-ish, meh, maar daar zal de halve wereld wel weer keihard op gaan, want The Black Keys was vroeger weliswaar een beetje zijlijn, nu gaat je neefje van drie er ook hard op. Eagles of Death Metal dan, die van Bataclan ja, maar vooral ook gewoon een uitermate lekker bandje idioten. Niet om mensen op ideeën te brengen, maar die gasten komen in juni dus ook de Melkweg plat beuken. Twee nieuwe nummers online: Long Slow Goodbye en Family Affair. Noel Gallagher, die gek van Oasis maar niet de grote gek, komt met Black Star Dancing, helemaal niet des-Gallaghers met die maffe discogeluiden, hoewel het baslijntje wel lekker is en de gitaarsolo op het einde ook gewoon goed gaat. Voorts zijn de gasten van Rammstein nieuw werk op het internet aan het marcheren, maar dat en de volledige technische ontleding daarvan las u al hier in een los topic van Till Lindemann-fanboy Spartacus. Daarnaast heeft Vampire Weekend een nieuw album gedropt, Father of the Bride, en dat schijnt nogal een dingetje te zijn in muziekland. Wij luisteren niet naar Vampire Weekend, want muzak, en de meest gangbare term hier op GSHQ is 'larmoyant'. Als het naar uw gading is, geef het vooral een draai en dat geldt ook voor Kevin Morby. Een soort Conor Oberst, maar dan slechter. Dichter bij huis heeft de Utrechtse singer-songwriter I am Oak (komt uit Bergeijk, snapt u 'm) een nieuwe single uitgebracht in de vorm van Between Worlds. Tikkie zweverig altijd,  maar hey, we kunnen niet altijd de koolmezen van het dak rocken, dat doen we wel met Love Love Love van Tusky, polderpunkrock van de bovenste plank. Zoooo, bent u weer helemaal bijgepraat, of hebben we nog iets gemist?

Lees verder

GeenStijl helemaal 100% eens met Volkskrant

Vijf saaie balletjes bij de VK. Vijf saaie balletjes bij de Belgische haatcourant nrc. Vijf vurige vlammetjes bij GeenStijl voor de nieuwe Bob Dylan bootleg 🔥🔥🔥🔥🔥

Kom hier niet voor onboeiende interessantdoenerij over muzes van Bob Dylan, voor motorongelukken en zwarte liefde, voor het uitleggen van teksten op een 'echtscheidingsplaat', voor gelul over melodische virtuositeit, boosheid, spijt, deernis en dat larmoyante gepreek over ritme, metrum en muzikale context. We zijn tenslotte geen journalisten van de Volkskrant die zichzelf compleet van de planeet hebben gediskwalificeerd met persoonlijke ADE-favorietjes over 'bombastische dance', 'ratelende drumcomputers', 'rafelige en rauwe beats', 'prachtige en diep dreigende techno' en 'mokerende groove'. Grootse onzin. Gewoon bier drinken, of whiskey, en in een stoel gaan zitten. Licht uit en Bob Dylan luisteren met je bakkes. You're Gonna Make Me Lonesome When You Go, take 5. Vijf vlammetjes.

Lees verder
Uitgelezen op GeenStijl? Abonneer je op de Nijman-Nieuwsbrief.
linktips: Energie vergelijken | Autoverzekering vergelijken
Kansino. Hét online casino van Nederland.
Online casino met licentie | Bookmakers | Online casino overzicht | Bookmakers Nederland
Online Casino | Online Gokken | Brokerfolio.com brokers vergelijken | online bookmakers in Nederland
Online Casino Top 5 | Casino bonussen | Crypto-casino.nl