De afschaffing van dividendbelasting is geen cadeautje aan Nederlanders. Betaalde dividendbelasting wordt volledig verrekend met de inkomstenbelasting of vennootschapsbelasting van de Nederlandse eigenaar.
Kunt u het niet verrekenen? Dan kunt u het terugvragen.
Dividendbelasting wordt daarmee een voorheffing ten behoeve van andere verschuldigde belastingen. Het is daarmee vooral een middel om te voorkomen dat mensen door verzwijgen of latere betalingsonmacht weigeren te betalen.
Aangezien een voorheffing alleen effectieve belastingdruk oplevert bij de uitzonderingen (wanbetalers, ontduikers en kleine groepen buitenlanders zonder belastingverdragen en verwerkingsmogelijkheden) is het effect van de voorheffing beperkt. Het effect op een vestigingsklimaat voor bonafide bedrijven dus ook.
Wat nu als anderhalf miljard euro dividendbelasting wordt gepresenteerd, is voornamelijk inkomens- en vennootschapsbelasting. Wat een andere grondslag heeft als eindheffing en dus onveranderd hoort te blijven binnen komen. Het komt iets later binnen, maar het zijn dezelfde euro's.
Eerder stelde Pieter Omtzigt samen met VVD en PVV al vragen in 2012 over dat buitenlanders deze afgedragen dividendbelasting al konden terugvragen, als ze dit niet in eigen land konden verrekenen. Dit dossier is al vijf jaar oud.
In 2016 werden al gaten geschoten in de dividendbelasting door onze Hoge Raad en het Europese Hof. Het verschil tussen de voorheffing en de eindheffing die normale Nederlanders kregen moest teruggegeven worden aan de buitenlandse belegger. Dit zorgt niet alleen voor lagere belastingopbrengsten, maar vooral voor een onbeheersbare & oncontroleerbare administratie voor de fiscus. De netto opbrengst kan best eens lager zijn dan de inningskosten.
Ontduiking
De meest bekende en meest gebruikte belastingontduiking heet Double Irish Dutch sandwich. Daardoor bestaat geen enkele twijfel dat Ierland het goud heeft, Nederland het zilver en daarna krijgt een peloton van kleine belastingeilandjes zoals de Britse Maagdeneilanden, Seychellen, Panama en dergelijke het brons.
Zuid-Ierland heeft een enorm BBP per persoon. Boven 150% van het EU-gemiddelde. Zie dit kaartje. Dat is vreemd, omdat Ieren op de andere helft van het eiland onder de 90% van het EU-gemiddelde zitten. Al die verschoven winsten worden daar geboekt, maar leveren helemaal niet in die mate banen of belastingafdracht op.
In Nederland zie je hetzelfde effect. De regio inclusief de Zuid-As is de rijkste, terwijl de industrie rond Rotterdam of de economische motor in Brabant een grotere bijdrage leveren in banen en spullen die nodig zijn voor welvaart. Regionale economische gegevens worden onleesbaar door internationaal geschuif met winsten.
Daardoor ontstaat het politieke beeld dat dit soort details belangrijk is voor het vestigingsklimaat van bedrijven, maar dat gaat alleen om het statutair hoofdkantoor. Voor banen zijn de fabrieken en echte kantoren belangrijk. Dan werkt alleen een stevige verlaging of afschaffing van de loonbelasting.
Rutte hoopt via het maximaal fêteren van multinationals op banen. Maar die banen kunnen ook komen in het MKB, of bij bedrijven die bij gebrek aan in Nederland geboekte winst helemaal niets merken van dividend of vennootschapsbelasting.
Rutte hoopt ook dat die banen uiteindelijk geld opleveren voor arbeiders. Als je arbeiders rijker wilt maken, kun je ook direct 1000 euro overmaken. De omweg via het grootbedrijf is onzeker, onbewezen en discriminerend. Waarom alleen kwantitatieve verrijking via systeembanken en niet via de normale burger?
