Dat van die humanitaire noodtoestand is een beetje overdreven, en ruikt vooral naar de verkiezingsretoriek van iemand die herkozen wil worden op een ticket vol ingeloste beloftes. Maar die muur tussen Mexico en de VS, is dat nou echt zo’n vreselijk idee?

Het moderne Mexico mag je best wel een failed state noemen. Met alle corruptie, de vele moorden en de onverzadigbare bloedlust van drugsbendes is het land van de coke-kartels het Columbia van de 21e eeuw. Leuk voor Netflix-series. Minder voor de mensen die er moeten wonen. Opgeteld bij armoede, sociale ongelijkheid en de lonkende welvaart bij de noorderburen is het niet raar dat zo veel Mexicanen (al dan niet legaal) de grens oversteken om een beter leven te zoeken in het land van hoop & dromen - waar ze doorgaans de klusjes aan de onderkant van de arbeidsmarkt uit handen nemen van Amerikanen die zich er te goed voor voelen.

Op dit moment is zo’n grensmuur over de volle drieduizend kilometer nogal en rigoreuze maatregel om een paar wetbacks aan hun eigen oever van de Rio Grande te houden. 

Maar ook ten zuiden van Mexico rommelt het in diverse landen van het Zuid-Amerikaanse continent. Colombia en Bolivia, niet de meest stabiele naties. Brazilië, het is nog best spannend wat de spijkerrechtse houwdegen Bolsonaro er van gaat maken. Weer een verdieping lager is het socialisme aardig aan het falen in Venezuela. En een paar maanden geleden trok een karavaan van migranten uit Midden-Amerika al naar de grens met de VS.

Deze “invasie”, zoals-ie met een goed gevoel voor retorische overdrijving werd genoemd, strandde in het zicht van de finish en leverde zeker geen ‘humanitaire noodtoestand’ op (althans niet eentje die het niveau van individueel leed wist te overschrijden). Maar wie zegt dat het geen voorbode is voor meer?

Klimaat-progressieve politici gebruiken al langer, en steeds vaker, de opwarming van de aarde om het over “klimaatmigratie” te hebben, en schetsen in hun toekomstvisie massale volksverhuizingen vanwege aardbevingen, zandstormen en droogte, of juist een overdaad aan neerslag, meer tsunami’s en natuurlijk vulkaanuitbarstingen. De hele wereld wordt onleefbaar, behalve het rijke westen - en daarom moet het westen zich open stellen voor “klimaatmigranten”. Geef ons alle armen, hongerigen en zieken van de wereld - en wij zullen ze voeden.

Kortzichtigheid onder de vermomming van een langetermijnversie, want waar gaan we al die arme sloebers onderbrengen? Waar vinden ze werk op continenten die hun 'slavenarbeid' aan lagelonenlanden hebben uitbesteed? Hoe weerbaar zijn onze democratieën tegen versnelde verandering van de bevolkingssamenstelling, hoe sterk is de culturele ruggengraat tegen regressieve invloed en hoe rekkelijk is de maatschappelijk goodwill als de druk op verzorgingsstaten toeneemt?

"If Europe were once united in the sharing of its common inheritance, there would be no limit to the happiness, to the prosperity and the glory which its three or four hundred million people would enjoy."

Met dat citaat uit september 1946 uit Winston Churchill zijn verzuchting over de vernietingsdrang die in de oorlogsjaren daarvoor in heel Europa woedde. In Zürich sprak hij de hoop uit dat Europa zou opstaan ("Let Europa arise!") en dat zich een nieuwe eenheid zou smeden: "If we are to form the United States of Europe, or whatever name it may take, we must begin now."

Geen grenzen aan het Europese geluk en de Europese welvaart, sprak Churchill. Na de val van de Muur leek het daar ook even op. De welvaart is inmiddels zo hoog, dat we alleen nog lijken te kunnen klagen over het verlies van iedere cent aan rijkdom, die als een vanzelfsprekendheid wordt beschouwd, en die door politiek beleid en leiderschap in stand gehouden moet worden. Dit omdat we in de decennia na de oorlog steeds meer zijn opgevoed met een gedachte (en een praktijk) van een zorgende overheid in een staat die ons vooruit helpt als we willen groeien, opvangt als we vallen, en die onze medemens dient te corrigeren als die de gebaande paden naar de gouden horizon dreigt te verlaten om het groene gras van het knisperende populisme te verkennen.

Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft Europa ook voornamelijk naar zichzelf gekeken, met een waakzaam oog. Waakzaam, alert en altijd paraat om correctief op te treden, onderwijl manieren bedenkend om zichzelf en elkander te ketenen in een politiek, bureaucratisch en verdragsrechtelijk controlesysteem dat enerzijds welvaart en voorspoed moest stimuleren en anderzijds de nationalistische en populistische uitwassen aan banden moest leggen. 

Het Verdrag van Rome, de Europese Unie, het Verdrag van Maastricht, de Schengenzone en de euro maakten van de individuele problemen van natiestaten, collectieve perikelen van Europa - met collectieve rechten om individuele naties te corrigeren. Kijk eens terug op het recente (door economische crisis en stijgende populistische peilingen getekende) decennium en vraag het maar aan de democratisch en economische geknechte Grieken, zie hoe de EU zich ingetogen maar overtuigd achter de Spaanse regering schaart tegenover de Catalaanse graslopers, gluur eens over de grenshekken van Viktor Orbán en peil het eens in Polen, waar een wens tot zelfbeschikking te ver afwijkt, in conservatieve zin, van de progressieve idealen van de EU en derhalve in Brussel als een soort politieke opstand wordt uitgelegd. Andersom zijn er altijd uitzonderingen met een hypocriet bijsmaakje: continentale kapitein Duitsland laat het begrotingstekort van vervallen grootmacht Frankrijk altijd onbesproken op tafel liggen.

En dan is er nog het Verenigd Koninkrijk. Albion, dat sinds de Brexit-stem als een Atlantis onder water wordt geduwd door een starre, autoritaire EU die geen uittreders accepteert en daar zware diplomatieke en economische sancties aan koppelt waarmee ze - geholpen door een bijna zonder uitzondering eurofiel ingestelde mainstream media - ook in de publieke opinie nog heel aardig wegkomen. Die Britten verpesten immers het ideaal, want nationalisme is een vijandige ideologie en zonder samenwerking stevenen we immers onherroepelijk op oorlog af. It is what we have been taught, sinds Churchill - de Britse premier, nota bene - zijn speech gaf in 1946.

Hij sprak in die speech over de atoombom als een schild van bescherming, dat in de juiste handen alleen gebruikt zal worden voor recht en vrijheid. Maar in de verkeerde handen kan het beschavingen vernietigen. De Europese Unie is in onze tijden ook zo'n atoombom, zij het in de vorm van een 'vreedzaam' diplomatiek wapen: het beschikt over genoeg autoritaire dreiging om eenheid af te dwingen, maar werkt evengoed vernietigend tegen degenen die de eenheid in welvaart bedreigen.

Waarom zelf nog tekst maken als je de POSTSATIRISCHE WAANZIN van deze tijdsgeest gewoon droog kan kopiëren van een door de EU betaalde onderzoekswebzijde? Nou dan. Komt-ie:

*"Het Verwey-Jonker Instituut werkt mee aan ‘Project Grey’, een project dat polarisatie in de EU wil tegengaan door het genuanceerde midden van de samenleving te versterken. Dit doen we door een innovatieve, zich voortdurend ontwikkelende aanpak. Social media campagnevoerders, data analisten en sociaal werkers werken samen om waarden als nuance, diversiteit, inclusiviteit en empathie te promoten. Door middel van data applicaties gaan we op zoek naar waar zich gepolariseerde onderwerpen en personen bevinden. Vervolgens passen sociaal werkers en social media campagnevoerders een holistische aanpak toe: ze benaderen filter bubbles (de 'bubbel' van informatie die een persoon online omringt, waaruit alle informatie die niet past binnen het profiel van die persoon is weggelaten), en voeren 1 op 1 interventies uit om gepolariseerde discussies te doen ‘kantelen’ naar meer genuanceerde discussies. Ook promoten ze genuanceerde standpunten door middel van social media campagnes. Gedurende het traject onderzoeken we wat werkt in deze aanpak. Op deze manier maken we de samenleving weerbaarder tegen polarisatie, en de processen van radicalisering die daaruit voortkomen."
Bron: Project Grey tegen Polarisatie.
Contactpersoon: **De auteur van de publicatie Handreiking van polarisatie naar verbinding.
*Volgende doelstelling: Even in een zakje ademen om bij te komen van het lachen.

En dan is de verwijderbijdrage van de D'66-bot nog niet eens meegerekend.

Grappig mailtje. Een elektrische rijder onder onze reaguurdersvloot heeft een simpel sommetje gemaakt. Door de vele verre vliegreizen van Rob Jetten, zoals ruim gedocumenteerd op zijn eigen Instagram, af te strepen tegen zijn eigen inspanningen om minder COlaagtweetje uit te stoten, brengt hij de hypocrisie van D66 in kaart. "Ik rij nu 1 jaar met een elektrische auto en bespaar een hoop andere dingen. En Rob Jetten doet het weer allemaal teniet. Hij blaast alles wat ik heb bespaard de lucht in met zijn vliegreizen!" Conclusie: het is maar goed dat er reaguurders bestaan, om het klimaatverwoestende gedrag van Rob Jetten te compenseren. Een beter milieu klimaat weerbericht stemadvies begint bij GeenStijl!

Nou ja. Behalve de hondenbelasting dan

Alles werd duurder, omdat alles meer geld kost. Brood. Melk. Koffie. Paprika's. Spruitjes. Bananen. Koekjes. Bier, wijn en een sapje. Vleeswaren, kaas en ketchup. Een toastje, iets voor d'r op. Chocolade, kauwgum en mandarijntjes. Maar ook dingen die je niet op kunt eten, zoals schoonmaakmiddelen en keukenpapier, werden duurder. Tabak ook. En dingen die je niet vast kunt houden, zoals elektriciteit, gas, motorrijtuigenbelasting en gemeentelijke afvalstoffenheffingen. Zelfs de belasting op leidingwater ging omhoog. Sinds 2013 werden de dingen niet zoveel duurder als in januari van 2019, zeggen de Consumptie Belasting Staalkaartinkleurders van het CBS. Maar niet alles komt door belastingen. Het komt ook gewoon omdat mensen die dingen verkopen, die dingen duurder hebben gemaakt. Omdat zij zelf ook dingen moeten kopen waar hogere belasting op betaald moet worden. Ja, het leven wordt steeds duurder, zuchten we dan maar eens, voordat we naar de bakker lopen. Want we zullen toch brood moeten halen. Gelukkig kan de hond goedkoper op de stoep schijten. Dat dan weer wel.

Nepnieuwsfeeks voorkomt feitelijk echt nieuws

Slotalinea's uit de column van Wouter de Winther vandaag. De Telebelg had een informatieverzoek gedaan bij BiZa - de ivoren toren van kille haatheks Orwellongren - naar de status van het Nederlandse wachtgeld. In dit witwascircuit voor werkloze politici gaan tientallen miljoenen om en dat gebeurt op uiterst schimmige wijze: niemand mag weten wie welke bedragen uitgekeerd krijgt, terwijl het om informatie over belastinggeld gaat, waar de burger gewoon recht op heeft. Nou, niet bij Kouwe Kafka natuurlijk. Die liet haar ministeriële minions een waarschuwing in de groepswhatsapp van de grootgraaiers gooien (zoals vadsige faalhaas Ard van der Steur, die tonnen gratis geld casht), zodat ze wisten dat ze ff niet moesten opnemen als de Basisweg belde. Zwijgen is beter dan ontkennen en technisch gezien is je muil houden ook geen fake news. Slim gespeeld weer van D'66, de partij die ooit opgericht is om de sloophamer tegen de huichelende huisjes op het Binnenhof te zetten maar die nu, met de jonkvrouw op de bok, wordt voortgetrokken door het zelfdienende driespan van betutteling, burgerhaat en bureaucratie. Driewerf bah.

Ideoloog van Fox News versus de ideoloog van de armoede.

Fox News-vlaggenschip Tucker Carlson (zeg maar de Amerikaanse tegenhanger van Eva Jinek) had het filmpje gezien waarin Rutger Bregman een zaal vol miljardairs vertelde dat ze meer belasting moeten gaan betalen. Vond Tuckertje interessant, dus hij belde Bregman. Om er tijdens het interview achter te komen dat Rut geen wetenschapper is met een rekenkundig model voor inkomensverdeling, maar een ideoloog die strijdt voor gratis geld voor iedereen, betaald uit jaloeziefondsen die door miljardairs gevuld moeten worden. Dus dat ging mis: Tucker noemt Rutger een "Fucking moron", want Tucker is ook helemaal geen echte journalist natuurlijk. Carlson houdt bovendien niet van belasting betalen, en dus ook niet van mensen die om hogere heffingen vragen. En Bregman houdt op zijn beurt niet van blanke middelbare miljonairsmannen van christelijk-conservatieve snit. Dus wat die twee überhaupt aan elkaar dachten te hebben, geen idee. Gelukkig hebben we de e-mail nog. Inlijsten, Bregman!

Dankzij 1 magisch knopje!

Weet je nog. Wij zeiden: Als je GeenStijl Premium lid wordt, krijg je GeenStijl reclamevrij. NOU. Dat was niet helemaal waar hè? Sinds de verzelfstandiging zagen onze hooggewaardeerde Premium leden juist alleen maar meer, meer, meer reclame op GeenStijl. Goed voor ons, want we blijven graag bestaan. Maar u heeft geen andere autoverzekering nodig, sinds de laatste Feyenoord - Ajax ff bent u wel ff uitgespeeld met het Totoformulier, en het hele huis stáát al ramvol Dealert-meuk. Maar vooral: u heeft ons betaald voor geen reclame. We kunnen hier dus wel een enorm lulverhaal neerpennen over ingewikkelde verbouwingen van ICT infrastructuren en interconnected third party affiliate sales tools, maar beter skippen we de smoesjes en presenteren we meteen de oplossing: een klein roze knopje. BAM. Revolutionair! Vink 'm uit en je ziet nooit meer zo'n hilarische, door de eigen redactie geschreven dus altijd spot on in de roos én op de lachspieren gemikte commercial in de blogroll. Op het plaatje hierboven staat de 2nd Post AAN, maar in je premium dashboard op is ie - als het goed is - standaard UIT. Want dat hadden we dus *kuch* beloofd. Bij dezen & geen dank. Dus nog even samenvattend:

Ja! (Maar alleen voor Premium Leden.)

GeenStijl checkt bron van Telegraaf-artikel

Er wordt nogal eens getwijfeld of bronnen van Telebelg wel echt bestaan, dus soms doen we een steekproef. En wat blijkt. In het bericht "56 euro voor ’onzichtbare’ broek" (onderkop: "Zou jij hem dragen?") voert de Telegraaf een reactie van een bron met de naam Iemand op 9GAG. Wij dachten 'ja zeg, dat kan iedereen wel zeggen, dat-ie Iemand op 9GAG is', dus wij twijfelden aan de berichtgeving van de Basisweg, en waren niet meteen geneigd om het te geloven. Maar omdat we niet zonder aanleiding iemand in twijfel willen trekken, gingen we op zoek naar de bron van het citaat. En verhip! Iemand op 9GAG blijkt gewoon echt te bestaan. Hierbij dus onze excuses aan de oud-collega's aan de Basisweg, we zullen niet meer snel aan jullie twijfelen. Een mening over die broek hebben we overigens niet en nee, we zouden hem niet dragen. Meer beelden van de 'onzichtbare' broek (die overigens gewoon te zien is) kun je hierrr vinden.
[LET OP: TOPIC NOG NIET PUBBEN! We wachten nog op wederhoor van Iemand op Snapchat en een snedig commentaar van Iemand op Reddit***]***

Winnaars afwezig, critici onderbroken door reclame en Ariane Grande kocht een jurk voor niks

Een avond vol mixed messages! De Grammy Awards schijnen best belangrijke muziekprijzen te zijn maar alles is een platform voor politieke statements tegenwoordig dus weinig muziek en veel kritiek bij de Grammy-uitreikingen zondagnacht. Childish Gambino won vier van die beeldjes voor een Amerika-kritisch liedje maar hij was er niet 'omdat hip-hop chronisch te weinig aandacht krijgt'. Terwijl hij dus vier van die beeldjes won. Met een Amerika-kritisch liedje (want Amerika-kritiek waarin Amerika als een slecht land wordt neergezet is momenteel net zo populair als Nederland-kritiek waarin Nederland als een slecht land wordt neergezet, vandaar ook het uitgebreide verslag & alle roddels bij de Staatsomroep). En er dan zelf niet zijn. Is dat dan een sterk statement, of gewoon een beetje pijnlijk? Wat in ieder geval echt pijnlijk was, is het moment waarop Drake in keurige woorden uitlegt dat fans belangrijker zijn dan prijsjes, en prompt door reclame wordt onderbroken. Ohja en Ariane Grande had helemaal voor niks een jurk gekocht: Ze zegde haar optreden af wegens ruzie met de organisatie. Tot zover de Grammy's. Veel muziek werd er niet meer gemaakt, in de nadagen van de oude tradities.