Een gegarandeerd Jan Cees Vogelaarvrij blog over stikstof door vriend van de show Driekus!

Je zou het bijna vergeten, maar naast de coronacrisis zit Nederland ook nog in een stikstofcrisis. En het wordt er niet beter op…

Goede intenties: minder uitstoot
De weg naar de hel is geplaveid met goede intenties. Zo was er ooit de oprecht goede intentie om uitstoot van vieze en slechte dingen in Nederland terug te dringen. Daar kan niemand op tegen zijn. Zo ook de uitstoot van stikstof bijvoorbeeld. ‘Stikstof’ is niet één stofje. Het is een verzamelnaam voor meerdere en heel verschillende soorten uitstoot. Hier een overzicht van de tien grootste faalmomenten van de overheid in het stikstofdossier:

Wat is ammoniak?
Ammoniak (NH3) is een vorm van stikstof. Het is een verbinding van stikstof (N2) en waterstof (H2). Het is een bijproduct van veeteelt. Kippen, koeien en varkens piesen en poepen, en daar zit ammoniak in. Het is niet giftig, niet voor mensen, niet voor dieren, en niet voor planten. Integendeel: deze mest is echt geweldig om plantjes mee te laten groeien. De natuur houdt er van. Deze variant van stikstof is turbo-groeihormoon voor groenten, granen, aardappels, bomen, grassen, struiken en planten.

Je eerste WTF moment
Niet alleen dieren produceren ammoniak. Hallo kunstmest! Ondanks dat de mestkelders in Nederland bomvol zitten, beperkt de overheid (zucht, ja, de overheid, daarover straks nog veel meer…) het uitrijden van puur natuurlijke bio-mest, en in plaats daarvan stimuleert (een eufemisme voor afdwingen) men het gebruik van kunstmest. Jawel. Kunstmest. Kunstmest zit bomvol die ammoniakhoudende stikstof, en het wordt op niet natuurlijke wijze chemisch gemaakt van… jawel: aardgas. Groningen, olé! Alleen al kunstmestfabriek Yara te Sluiskil (voorheen de Nederlandse Stikstof Maatschappij) stoot een half miljoen kilo ammoniak per jaar uit: een kwart van de totale uitstoot in Nederland. Bovenop alle extreme CO2 die ze uitstoten. WTF.

Dit is deel 31 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Februari 2009, juni 2010

Na het neerzetten van een solide polisadministratie is mijn rol eind 2008 grotendeels uitgespeeld. Corduroy BV, het door ons op verzoek van het UWV opgezette softwarebeheerbedrijf, gaat in 2009 al aan het werk. Het UWV wil dat zo graag dat een contract niet nodig is. Ondertussen is door de unieke UWV-werkwijze de productiviteit tot bijna nul gereduceerd. Voor mij wordt begin 2009 een plekje geregeld bij de afdeling Informatiemanagement van de divisie. Directeur Diantha, of misschien adjunct-directeur Maring, wil mij niet kwijt. Nog niet.

Duidelijk is dat onze dagen bij het UWV zijn geteld. We moeten snel nieuwe opdrachtgevers vinden. Dat is geen sinecure. Op één na zitten alle partners van ons bedrijf bij het UWV. Van de drie die niet aan de polisadministratie werken, zitten er namelijk twee elders bij het UWV. Een daarvan, Paul Peltzer, is tot medio 2008 de rechterhand van de programmamanager van het gedoemde WIA-project. Kort voor de implosie was de programmamanager, Cora S., vanwege een zware beroerte uitgevallen. Peltzer, een ex-militair en met een lange carrière bij UWV-voorganger GAK, kondigde aan dat zijn overlevingskans nu nihil was. De reden was dat het programma nu in handen zou komen van ene Chris P., een ingehuurde projectmanager met wie Peltzer naar eigen zeggen op voet van oorlog stond. Op onze vraag waarom een andere inhuurkracht hem eruit kon werken was zijn antwoord simpel en direct: Chris P. zou op zeer goede voet staan met de eindverantwoordelijke UWV-bestuurder, David Jongen.

One way or another

Dat de euro niet houdbaar is, heb ik vaker beweerd. Ergens in 2009 kwam ik tot deze realisatie en heb ik dit ook met mijn klanten gedeeld. Toen ik las wat analisten op bedrijfsniveau schreven, heb ik de pen ter hand genomen en mijn Default of the PIIGS rapport geschreven in 2010. Sindsdien is er erg veel gebeurd, maar de redenen waarom de euro onhoudbaar is blijven bestaan. Maar waar ik de aanname had dat de eurozone zichzelf zou verscheuren, heeft Ray Dalio van Bridgewater Associates nog een andere optie geopperd: een soort Bretton Woods-moment waar het gehele geldsysteem op de schop gaat. Dan valt niet alleen de euro, maar vallen ook de dollar, de yen, en de renminbi. 

'De euro verscheurt zichzelf'-scenario

In het kort komt het erop neer dat de eurolanden te verschillend zijn (op gebied van cultuur, taal, juridisch systeem, demografie, bestuurlijke systemen, topografie, economische cycli, spaarzin, en zo verder). Door het inherente one-size-fits-all beleid van een muntunie, worden er juist divergerende uitkomsten gegenereerd. Als je één vastgesteld dieet oplegt aan 19 verschillende mensen, dan gaat het resultaat niet zijn dat iedereen slank en fit wordt; het vastgestelde dieet zal voor de één te weinig voedingstoffen bevatten en voor de ander juist te veel. Dus in plaats van naar elkaar te groeien (convergentie), groeien de eurolanden juist uit elkaar.

Dit is deel 30 het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2009 – 2010

Het bedrijf dat ik samen met vijf anderen in 1996 was begonnen is georganiseerd als een maatschap. In de vorige eeuw zou het 'arbeiderszelfbestuur' hebben geheten. Idealisme zat daar van nauwelijks achter. Als werknemer van een groot softwarehuis (Raet) had ik gezien hoeveel nutteloze overhead zo'n bedrijf meesleept. En wie wel eens een softwareproject heeft gezien, weet wat voor samenraapsels projectteams meestal zijn. Mijn idee was om een klein bedrijf op te zetten zonder overhead en voorgebakken taakverdeling, maar wel met strakke afspraken en op elkaar ingespeelde mensen. In de elf jaar voordat de polisadministratie bouwden was dat, met ups&downs , een groot succes gebleken.

En nu moet er dus een bedrijf komen dat in plaats van Capgemini de polisadministratie-software gaat beheren. Een bedrijf met een directie en met werknemers die gewoon salaris en een kerstpakket krijgen. Op Frans Kleipool na wil geen van mijn partners tot dat bedrijf toetreden en dat is gelukkig ook niet nodig. Kleipool zelf en de door hem aangetrokken Mark Bevers willen niets liever dan from scratch een beheerbedrijf opzetten en zijn beslist gekwalificeerd. En goede mensen aannemen is in 2009 geen probleem.

Over allerlei zaken moeten nu besluiten worden genomen: over de bedrijfsnaam, de verdeling van de aandelen en de overdracht van werk en kennis aan het nieuwe bedrijf. Het bedrijf zal Corduroy Application Management gaan heten. 'Corduroy' is geïnspireerd door de softwarebeheerders bij het softwarehuis Raet waarvoor Kleipool, collega Frido en ikzelf hadden gewerkt. De typische softwarebeheerder uit ons verleden was een doorgegroeide computeroperator met snor/baard en gekleed in een ribfluwelen jasje met elleboogstukken met ruimte voor een pak shag. De naam 'Corduroy' is een eerbetoon aan deze grotendeels uitgestorven generatie automatiseerders.

De meeste grote centrale banken die onze wereld rijk (ahum) is, hebben een lijst aan maatregelen aangekondigd en geëffectueerd. Heel kort door de bocht gesteld, gaan ze de geldprinter overuren laten draaien (digitaal dan). De geldprinter aanzetten en probleem is opgelost toch? De econoom Krugman is dol op dit soort ideeën, want volgens hem is het economisch onschadelijk om zo iets te doen. Gezien de klappen die de wereldwijde economie nu heeft gekregen, krijgen dit soort gratis geld ideeën weer tractie, maar het zijn gevaarlijke ideeën.   

De afgelopen weken ging het in dit bankblog over het voorkomen van een systeemcrisis en dat centrale banken en overheden flink moeten bijspringen. Normaal verafschuw ik dit soort Krugmaneske interventies. De paradox is dan nu dat, gegeven de al bestaande kromme situatie en de waanzinnige corona lock-up, ingrijpen wel vereist en gewenst is. Dit betekent echter niet dat het nu opeens wel kosteloos is; de optie om het niet te doen (wat dus een systeemcrisis zou inluiden) is alleen veel duurder.

Als er gekeken wordt naar het pre covid-19 tijdperk, dan waren er genoeg donkere wolken waar te nemen. De meeste van deze onderliggende problemen hebben een gedeelde oorsprong: te veel (slechte) schulden. De grote drijvende krachten achter deze schuldtoename zijn de overheden, centrale banken en, laten wij eerlijk zijn, wijzelf.

Dit is deel 29 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2008 - 2009

Nu Capgemini is afgedropen afgekocht moet het UWV ons op een andere manier lozen. Zelf heb ik het ook gehad met deze klant. Zeker, het geld stroomt binnen en buiten is de financiële crisis begonnen, maar je hebt ook je vaktrots. Directeur Diantha ziet mij graag vertrekken, maar mijn collega’s zouden daarna worden opgerold. Diantha durft mij niet weg te sturen en ikzelf durf niet te vertrekken. Het is een dodelijke omhelzing.

Ook omdat de polisadministratie werkt met software die ons eigendom is, moeten nu afspraken worden gemaakt. Daar was het nooit van gekomen. Tijdens de noodsituatie in 2007 had ik gemeld dat wij met onze eigen spullen wilden werken, meer specifiek onze eigen High~T software toolset. Het pre-Diantha-management reageerde zelfs niet. En dus regelden we van alles met onze eigen spullen: controles op datakwaliteit, managen van complexe historische data, markeren en corrigeren van foutieve data; op allerlei plekken zat onze software. Het was ook geen probleem. Er moesten alleen afspraken komen.

Ik zie als een berg op tegen onderhandelen met het UWV. Ik ben geen geboren onderhandelaar en onderhandelen met een partij die jou het liefste ziet vertrekken is een nieuwe ervaring voor mij. Het UWV zelf helpt mij beslissen. Informeel hoor ik dat de UWV-inkoopbaas, ene Pierre Bankras, ervan uit zou gaan dat wij onze software tools in UWV-tijd hebben gebouwd. Nooit eerder ben ik beschuldigd van bedrog en valsheid in geschrifte. Dit worden heel onaangename gesprekken. Ik moet hier wegblijven.

De kogel is door de kerk in the Good Ol’ US of A. De centrale bank aldaar (Fed) heeft namelijk besloten om onbeperkt leningen op te kopen. Dit komt dus bovenop het fiscale steunpakket van USD 2,5 biljoen (en groeiende). De Amerikaanse economie zal worden overspoeld met liquiditeiten. Hoe gaat zo iets in zijn werk? Is het een goede beslissing gegeven de corona situatie? En is het een goede beslissing op lange termijn? 

Voor de mensen die niet bekend zijn met de financiële sector zal het wellicht een stukje betekenisloos nieuws zijn geweest, maar voor de financiële intimi, is de Fed nu echt een grens over gegaan (iets met Weimar). Simpel gezegd gaat zij nu geld printen waarmee zij allerlei schulden (obligaties) gaat opkopen. Deze schulden zijn nu in het bezit van banken, verzekeraars, pensioenfondsen en andere beleggers. Deze krijgen dus geld van de Fed in ruil voor de leningen die zij in bezit hebben. En gezien het geld er eerst niet was, neemt het aantal liquiditeiten in de markt toe. 

Gezien deze beleggers niet per se in geld (cash) willen blijven zitten (pensioenfondsen mogen dat regeltechnisch niet eens), zullen zij de opbrengsten weer aanwenden om financiële instrumenten te kopen (aandelen, obligaties, futures, ETF’s en zo verder). Temeer, omdat ze weten dat de Fed elke dag van alles zal opkopen. Immers, als een belegger weet dat er een grote koper zal zijn, dan weet hij dat de prijs omhoog zal gaan ceteris paribus. Hij gaat er dus “voor liggen”. Dit heeft front running en is normaal illegaal (je benadeelt je klant, de kopende partij). Maar in dit geval, wil de Fed dat je haar gaat benadelen! Daarom maken ze het ook wereldkundig. Iedereen hoort/leest/ziet dit, dus iedereen gaat bijkopen (of houdt op met verkopen), waardoor de financiële markten ophouden met crashen.

Dit is deel 28 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2008 – 2010 – 2011 – 2014 - 2020

Sinds de komst van Diantha C. als operationeel divisiedirecteur heb ik de echte directeur, Paul Dirix, nauwelijks meer gezien. Hetzelfde geldt voor adjunct-directeur Anno Maring. Die is verantwoordelijk voor alle leveringen maar lijkt kaltgestellt door Diantha en haar onderdanen. Vreemd genoeg is het Dirix zelf die ons de wacht komt aanzeggen. Ik val om van wat ik hoor: “Jullie aanwezigheid hier is illegaal.” 

We hebben een contract en verantwoorden netjes onze tijdbesteding. Als ze ons heenzenden lopen ze risico’s die ik de voorzichtige Diantha niet zie nemen. Eigenlijk is de boodschap: we willen jullie kwijt, maar weten nog niet hoe. Onze ‘illegale’ status is sowieso bullshit. Onze contracten zijn simpele detacheringsovereenkomsten waaronder ook hordes andere externen werken.

De diepste boodschap is dat de polisadministratie onder het UWV-regime van ‘weinig doen met veel mensen’ moet worden gebracht. Diantha c.s. willen dat, maar de werkvloer overwegend ook. Voor velen zijn we ‘die cowboys’. We zijn voor veel UWV-sudderlappen medewerkers een bedreiging, met name voor het middenmanagement en de voor de vele mensen met vage functieomschrijvingen.

Het duurt niet lang voordat we horen wie ons werk overneemt: jawel, Capgemini. Dat Capgemini verantwoordelijk is voor honderden miljoenen schade is irrelevant en de corrupte praktijken zijn verdrongen. Cap heeft het nog steeds het ‘legale’ contract en ook het beheer van hun ons systeem. En dus komen we Capgemini weer tegen, zij het niet de bouwers, maar de beheerders.

Nu had ik de meeste economen al niet bepaald hoog zitten, maar nu is zelfs Frans Bauer een betere voorspeller dan de voornoemde beroepsgroep.

Wat zich nu afspeelt in de wereldwijde economie, is voor velen moeilijk te bevatten. Zo stamt de hoogst gemeten toename in het aantal aanvragen voor een ww-uitkering in de VS, 695.000, uit 1982. Echter, vorige week werd dat record verpulverd met 3.3 miljoen aanvragen in één week. En deze week werd dit enorme record wederom verpulverd met een toename van 6,6 miljoen! Er zijn dus 10 miljoen werklozen in 2 weken bijgekomen. De impact van de coronamaatregelen zijn duidelijker in de VS, omdat bedrijven makkelijker personeel kunnen ontslaan (en dus ook weer gemakkelijker personeel aannemen als de vooruitzichten verbeteren. De verwachting is dat de Amerikaanse economie met iets van 30% op jaarbasis zal krimpen). Helaas is het einde van de stijging van het aantal werklozen aldaar nog niet in zicht en wij in de EU zullen met vertraging gaan volgen.

Feelgood TV

Moguh, hier heel erg eo-familiediner tv, verhaaltje in het kort, mijn pa gaat niet lekker, ik kan al 2,5 weken niet bij hem zijn, hij snapt de regels alleen niet. We zeggen al 2 weken, stay the fuck home pa en geen afspraken maken, maar meneer bestelt rustig de pedicure thuis. Hij snapt het nog niet helemaal. Gister belt pa terwijl ik zit te wachten in Den Haag, zegt ie: ik wil morgen naar de begrafenis van Jan. Dat lijkt me geen goed plan. En toen kwam Rutte langs...