Is-ie dan jongens, deel 3 in de reeks 'Islamitische groeperingen in Nederland' van onze huis-Honing. Spaar ze allemaal! Naqsibandie's Dit is misschien wel de beroemdste soefigroepering ter wereld. In ons land bestaan de volgers grotendeels uit NederTurken. De groep ontleent een aantal van haar praktijken aan beroemde soefi's uit de 12e en 14e eeuw. Men claimt een 'golden chain' die terug zou lopen van de huidige geestelijken tot profeet Mohammed. Van het soefisme in het algemeen wordt vaak beweerd dat het de meest coulante vorm van de Islam zou zijn, en het word zelfs gezien als tegenwicht aangaande radicalisme. Maar het soefisme bleek juist vaak het toneel van islamitische strijders te zijn, die tegen de Europese koloniale machten streden, of in het geval van Tsjetsjenië, tegen de Russen. Beroemde strijders als Abdelkader, Omar Mukhtar, Mohammed Hassan en Imam Sjamil waren allen soefi's. Ook het Ottomaanse Rijk, dat een aanzienlijk deel van Europa veroverde, kende een rijke soefistische traditie. Dus ook het soefisme is niet in alle gevallen los te koppelen van de islamitische strijd en politiek. De Naqsibandie's hebben in Nederland een afsplitsing met de naam Menzil Djamaat, die er zelfs shariahrechtbanken op nahouden. Harun Yachya Een Turkse vriend zei ooit een keer tegen me: "Laat je baard groeien in Turkije en je krijgt vanzelf volgelingen". En inderdaad, het land barst van de islamitische groepjes en sektes, die zich verzamelen om een imam die het godvruchtige wiel denkt te hebben uitgevonden. Adnan Octar is een schoolvoorbeeld van zo'n club. De groep is luidruchtig homofoob, luidruchtig creationistisch, en heeft een voorliefde voor vrouwen die zich eerder bedienen van dokter Schoemacher dan van een hoofddoekje. In Nederland uit deze groep zich op een aantal Facebookpagina's en in Youtubevideo's. Etnisch culturele moskeeën Dit is een verzamelnaam waarmee ik alle moskeeën aanduid die niet zozeer staan voor een specifieke politieke of religieuze beweging, maar als reguliere moskee dienen voor een etnisch-culturele gemeenschap. Islamitische groepen als de Marokkanen, Indonesiërs, Somaliërs en de Bosniërs kennen dit soort 'neutrale' moskeeën. Het gaat meestal om besturen van de eerste generatie die een zeer culturele en seculiere koers varen. De sociale functie van dergelijke moskeeën is eigenlijk die van een culturele biotoop. De 'heimweemoskee'.

Een voortzetting van het overzicht waar ik vorige week mee ben begonnen. Wat voor islamitische groeperingen zijn er in Nederland, en waar staan ze voor? Laten we d'r maar meteen in duiken: Buyuk Birlik Partisi De Turkse 'grote eenheid partij' is een rechts religieuze partij in Turkije met ook enkele moskeeën in Nederland. Deze groep ontstond als politieke beweging toen Muhsin Yazicioglu (1953 - 2009) zich begin jaren '90 afscheidde van de Grijze Wolven, omdat hij van mening was dat deze groep te weinig focus had op de Islam. Yazicioglu was een charmante en charismatische politicus, die na de coup van 1980 werd gearresteerd voor het 'mede besturen van de Grijze Wolven', en pas na 7 jaar weer op vrije voeten kwam. De lijn van zijn beweging zit grofweg in tussen die van Milli Gorus en de Grijze Wolven. Deze beweging is te klein om in islamitische zin van daadwerkelijk belang te zijn in dit land. Desondanks is het wel een van de concrete voorbeelden waarbij een Turkse politieke partij op directe wijze in cultureel religieuze handvatten faciliteert aan de Turken in Nederland. Dit zijn toch steeds weer die vadsige tentakels die zich vanuit Turkije uitrollen tot aan het rif der Nederlandse randstad. Het fenomeen van moskeeën die parallel lopen met politieke partijen in het land van herkomst is iets wat uniek is voor de Turkse gemeenschap. Bij de Marokkaanse, Somalische en Surinaamse moslimgemeenschappen komt dit niet op die manier voor. Het leven van Yazicioglu zou abrupt ten einde komen in 2009, toen hij omkwam in een helikopterongeluk in de bergen, onderweg naar de Turkse stad Yozgat. De partij is nog altijd actief in de Turkse politieke arena. Millyetsi Haraket Partisi Beter bekend als de Grijze Wolven. Dit is het moskeewezen dat parallel loopt aan de extreemrechtse Turkse MHP-partij. Nederland kent meerdere moskeeën en culturele centra die toebehoren aan deze beweging. Het gaat hier om een combinatie van extreemrechts gedachtegoed met religieuze thematiek. Zoiets lijkt misschien een ver van je bed show, maar voor de Tweede Wereldoorlog kenden onze immer evenwichtige zuiderburen een gelijksoortig fenomeen; de Rex-partij. Het Ottomaanse Rijk had zich tijdens haar eeuwenlange bestaan nauwelijks bezig gehouden met etniciteit, en deelde de burgers in naar gelang hun religieuze overtuiging. Pas op het allerlaatste moment begonnen er Turkse stemmen op te komen die een staatkundige toekomst zouden bepleiten waarin het Turkse volk centraal zou moeten staan. Het raciaal-imperialistische denken van Ziya Gokalp (1876 - 1925) zou een blijvende impact hebben op de Turkse republiek. Gokalp zou zich in zijn denken hebben laten inspireren door de Franse denker Emile Durkheim, die schreef dat de burgers van de staat niet een individualistische houding moesten aannemen, maar een collectieve houding, omdat een staat geen staat kan zijn wanneer iedereen voor zichzelf leeft. Deze inmiddels ingebakken mentaliteit onder de Turken maakt dat dit volk een compleet andere mentaliteit heeft dan de West-Europese volkeren, die het individualisme juist zien als een belangrijke verworvenheid. Niet alleen de sterke islamitische identiteit van het moderne Turkije zou deze staat doen verschillen van het merendeels (post-) Christelijke Europa, ook de rechts-nationalistische cultuur van Turkije zou sterk afwijken van de overige Europese ideologieën. Een verschil dat overigens pas ontstond nadat deze rechts-nationalistische ideologie in West-Europa na de Tweede Wereldoorlog in diskrediet was gekomen. De visie van Gokalp liep parallel met de ontwikkelingen omtrent de JongTurken, die in opstand kwamen tegen de Ottomaanse regering die niet capabel was gebleken om het afbrokkelen van het rijk een halt toe te roepen. Enver Pasha was een belangrijke speler in deze ontwikkeling, en net als Gokalp een aanhanger van de gedachte dat alle Turkse volkeren zich zouden moeten verenigen in 1 groot Turks Rijk. De verschuiving van de interesse in het islamitisch georiënteerde Ottomaanse rijk, naar het etnisch georiënteerde Turan rijk is een veelzeggende ontwikkeling in de moderne Turkse geschiedenis. Deze verschuiving werd duidelijk toen Enver Pasha tegen de Russen streed voor de onafhankelijkheid van de Turkse volkeren in centraal Azië tijdens de basmatsji-opstand. Zelfs in een land als Hongarije leeft de Turan-gedachte. In 1967 zou Alparslan Turkes (1917 - 1997) de MHP partij oprichtten, waarbij hij de genoemde Turks nationalistische visie in een democratische partij wist te vatten.

Een van de zaken die het Islamdebat chronisch blijft vertroebelen, is de onstilbare behoefte van moslims om 'de islam' en 'de moslims' als 1 solide blok te presenteren. Men doet dit om niet te hoeven toegeven dat de erfenis van profeet Mohammed verworden is tot een verzameling afzonderlijke eilanden die soms nauwelijks nog een archipel te noemen zijn. Na de val van het kolonialisme zouden de meeste islamitische landen seculier bestuurd worden. Dit gaf weer bodem aan allerlei islamitische restauratie-bewegingen, onderwijs-bewegingen en politieke bewegingen om zich te roeren onder de moslimzielen. De spirituele kant van de islam - die we kennen onder de verzamelnaam 'soefisme' - kent op zijn beurt ook weer vele groepen en substromingen. Een flink aantal van deze groepen kwam mee met de immigranten, of zou hun nakomelingen later, temidden van molens en polders, weten te winnen voor hun zaak. Als de moslims nou gewoon eerlijk voor de dag kwamen met die verdeeldheid, kon je juist veel makkelijker aan de buurman of journalist uitleggen waarom bijvoorbeeld niet alle moslims een potentieel gevaar zijn voor veiligheid van dit land. De ene groep heeft immers andere opvattingen over jihad en takfir dan de andere groep. Polemische mentaliteit Maar compleet bedrog is het ook weer niet, daar de meeste moslims van jongs af aan worden opgevoed met het idee dat de andere groepen niet veel meer dan dwalende sekten zijn. En hoeveel verantwoording ben je het publiek verschuldigd voor de daden van een groep die naar jouw idee toch al 'dwalend', en dus on-islamitisch was? Het probleem is dus misschien niet zozeer dat moslims zouden liegen over de verdeeldheid binnen de islam, maar meer dat de meeste moslims een polemische mentaliteit hebben, en geen pluriforme mentaliteit. Juist daarom is het als (lokale) overheid linke boel om van het zelfreinigende vermogen uit te gaan van de islamitische 'gemeenschap', omdat men alleen verantwoording wil nemen voor de paar vierkante meters van de eigen club. Wat we ook hebben gezien is dat islamitische groeperingen misbruik maken van de twee verschillende belevingswerelden. Die van islamitisch Nederland, en niet-islamitisch Nederland. De regulier-soennitische Islamitische Universtiteit in Rotterdam bijvoorbeeld, is aan het einde van de dag niet veel minder conservatief dan de apolitieke salafisten. Maar door hun onderlinge polemische strijd hebben zij er brood in gezien om zich tegenover autochtoon Nederland te verkopen als remedie tegen 'radicalisering'. Op die manier kunnen zij hun sektarische strijd voeren tegen een concurrerende moslimgroep onder een seculiere vlag van 'werken aan een betere samenleving'. Clubs als het IUR misbruiken de angst voor salafistische organisaties om zelf met steun van de gemeentes hun eigen kliek van gezag, geld en acceptatie te voorzien. Dat hun strijd niet oprecht is, wordt steeds weer pijnlijk duidelijk wanneer dergelijke groepen hun eigen vrouwonvriendelijke, homofobe en dus mensenrechten tergende opvattingen buiten beschouwing laten.

In 1982 schreven twee Henken met de achternamen Westbroek en Temming de Sinterklaas-klassiekert 'Sinterklaas wie kent hem niet', u allen natuurlijk welbekend. Maar wisten die Henken veel hoe cynisch de zin 'en natuurlijk zwarte piet' op een dag zou klinken. Zwarte Piet staat ter discussie. Een discussie die eigenlijk al vijf jaar na de hit van de Henken aanving, en wel tussen een zwarte vrouw en een blauwe vogel. Die discussie zou de daaropvolgende jaren even wijdverbreid als heftig worden. Het is een bloedstollende wedstrijd wie het Sinterklaasthema het vroegst in het jaar aanstipt. Zijn het de snoepgoedkapitalisten die de pepernoten 3 maanden te vroeg in de schappen leggen, of de neonazinegers die 400 jaar te laat van zich afbijten? Het is een spanning die het eveneens noodlijdende 'eerste kievitsei' volledig heeft overschaduwd. Ik heb niet zoveel met die activisten. Te grote ego's met baretten rond te kleine kinderen. Dat eeuwige naspelen van Amerikaanse toestanden in dit land van hand in hand fietsen en een optimistisch dagje strand met te weinig zon. Dat blij zijn met het veranderen van 'negerzoenen' in 'zoenen' terwijl diezelfde activisten inactief blijven als het gaat om zwarte agendapuntjes zoals tienermoeders, eenoudergezinnen, drugscriminaliteit en gangbangs in garaboksen met minderjarige meisjes. Nee, die activisten kunnen m'n witte kont kussen. Wat mij wel boeit zijn de verhalen van de gewone negroïde burger. En ook daar hoor ik dat men wordt uitgemaakt voor Zwarte Piet. En ondanks dat er natuurlijk ook negroïde burgers zijn die zeggen dat Zwarte Piet gewoon lekker Zwarte Piet kan blijven, is Zwarte Piet concreet gezien uiteindelijk wel een etnisch persiflage. De huid zwarter dan zwart, de lippen roder dan rood, naïef, jolig en uiteindelijk de 'knecht' waarvan tot voor kort werd gezongen "ook al is hij zwart als roet, hij bedoelt het toch wel goed". De verdediging van Zwarte Piet gaat in de discussie vrijwel altijd over twee zaken: 1- Kinderen zien Zwarte Piet niet als iets racistisch. Het is een kinderfeest. 2- De cultuur van het Sinterklaasfeest dient behouden te blijven.

Dat negers stampij maken over zwarte piet kan ik nog wel hebben. Maar dat Marokkanen en Turken meeliften op die discussie, daar word ik echt kotsmisselijk van. Ik snap dat de verleiding groot is om je bij de succesvolle karavaan te voegen. Terwijl bijvoorbeeld het Marokkaanse activisme nooit verder is gekomen dan gestapootje spelen in supermarkten, krijgen de patat-panthers het daadwerkelijk voor elkaar om Zwarte Piet langzaamaan te verMichaelJacksoniseren. En dat is knap. De rancune van islamitisch Nederland is na het ter discussie stellen van zaken als halal slachten dermate geëscaleerd, dat ze in Zwarte Piet nu een mogelijkheid zien om de demonische autochtoon ook eindelijk iets af te kunnen pakken. Om racisme kan het niet gaan, want dat hebben Turken en Marokkanen zelf uitgevonden. Beide groepen gebruiken nog altijd doodleuk hun equivalent voor het woord 'nigger': de mocro's slijten de negroïde medemens voor 'azi' en de Turken voor 'senci' (hoewel synoniem 'arap' ook nog altijd populair is). Thuis komen met een neger zit er voor Turkse en Marokkaanse dames dan ook niet in. Hoewel de neger onder laatstgenoemde stiekem wel mag smaken. In het reportage deel 'zonder hoofddoek' van Mildret Roethof's 'Rauw en Puur' vertellen Marokkaanse meiden dat ze in elkaar worden geslagen door Marokkaanse jongens als met een neger worden gezien. Een meisje verklaart op 04:30 in deze video dat ondanks dat Marokkaanse jongens vriendschappelijk met negroïde jongens kunnen omgaan, er toch iets bij ze 'flipt' als ze Marokkaanse meiden met een neger zien. Nee, Marokkanen en Turken geven geen geen reet om die hele neger-zaak. Maar ze hebben dus een gedeelde vijand, en dat maakt dat de neger slechts 60 jaar nadat de slavernij in Jemen werd afgeschaft, weer 'bruikbaar' is voor de moslims. Ik snap trouwens niet waarom zoveel moslims niet kunnen begrijpen hoe de moderne Nederlander zich toch weet te verzoenen met een blackface, terwijl zijzelf de lenigheid meester zijn om zich anno 2016 te verzoenen met een kinderneukende profeet. Dat terzijde. Maar ook activistisch-negerije dient zich eens goed achter de oren te krabben. Ik bedoel, wat is de houdbaarheidsdatum van dat hele slaventrauma? Hoe kan het toch dat je bij het florerende Japan die hele kernbommen zou vergeten, terwijl 'de slavernij' inmiddels de godsdienst is geworden van booszwart Nederland? De Japanners zouden de Amerikanen een dergelijke lotsbepaling niet eens gunnen. Maar wij hebben negroïde lieden in ons midden van het vrijgevige type, die ons maar al te graag mogen herinneren aan de dag van eergisteren. Hoeveel fucking haat past er überhaupt nog onder die trauma-paraplu?

Racisme is inherent aan de mens. Evenals zaken als pesten, jaloezie en roddel. En net als bij pesten en jaloezie het geval is, wikkelt de mens het mechanisme van racisme graag voor zichzelf in met excuses als 'het is een minderheid die zich daar aan over geeft, ik zelf zal niet durven'. Maar net als met pesten en jaloezie het geval is, zijn het stiekem natuurlijk gewoon kamerbrede fenomenen onder de meest naakte der apen; de mens. Het is allemaal inherent aan de mens. Racisme is van alle rassen. Het is bijvoorbeeld geen geheim meer dat Marokkanen een hekel hebben aan negers, en al evenmin dat negers een hekel hebben aan zichzelf. Maar ik kom daar nog wel over te schrijven, op dit forum van de altijddurende alertheid. Vandaag ga ik in op het racisme van blank autochtoon West-Europa. "Daar zijn we al over doorgezaagd", voel ik u met consumptie tegensputteren. Alsof die hele kutdiscussie over racisme in dit land ooit een moment los van bruin opportunisme en witte apologetiek is gevoerd. En überhaupt ooit dieper is gegaan dan de fundering van een woonwagenkamp. Afijn, gaat u rustig zitten, dan deel ik ondertussen het West-Europese racisme op in de volgende drie categorieën: 1. Tribaal racisme Het tribale racisme is de oudste vorm, en gaat over fenomenen als de boze blanke die geen allochtoon als burgemeester kan verdragen, omdat hij voor zichzelf het gevoel heeft dat een dergelijke belangrijke positie wordt 'weggegeven' aan een persoon die hier niet geboren is, of geen etnische Germaan is. Dit is de meest primitieve, en daardoor eigenlijk ook meest onschuldige vorm van racisme. Het komt uit de tijd dat onze wereld was verdeeld in stammen en clans. Zodra de mens in een omgeving terecht komt waar de 'regels' net zo afwezig zijn als in die primitieve tijd, lijkt de mens zich te formeren langs etnische lijnen. We zien dit sterk terug in de gevangenissen, en dan met name die van Amerika. Wit klontert bij wit, en zwart klontert bij zwart. Het is uiteindelijk eerder gemotiveerd uit 'overleven' dan uit 'haat'.

Zou er dan echt helemaal niks kut zijn aan de Islam? Zelfs niet een heel klein beetje kut, als een muizenvagina? Het eerste kutte aan de Islam is dat het er op klassieke wijze naar streeft alle kutheden van het geloof te ontkennen en glad te strijken. Want nog zieker en zelfzuchtiger dan een Chinees restaurant in De Smaakpolitie, zoekt de religie het om zijn status als zijnde perfect tegen elke prijs te behouden. Dus al stapelen de slechte, nare, weerzinwekkende, kille, akelige, onbehaaglijke, treurige, afgrijselijke, abnormale, abominabele, verfoeilijke, ijzingwekkende, macabere, lugubere, unheimische, omineuze, sinistere, ongure, grimmige en imminente recensies zich op, met het Chinese restaurant 'Islam' kan niks mis zijn. De islam is nooit daadwerkelijk geseculariseerd of hervormd. Na het mislukken van de enige noemenswaardige poging in het 19e eeuwse Ottomaanse rijk, zouden het de post-koloniale en ex-Sovjetstaten zijn die de moslims keihard secularisme op zouden leggen. Totalitaire alleenheersers dreven de Islam rigoureus in zijn maatschappelijke hondenhok. Rebelse geestelijkheid werd uit de weg geruimd, er werden praal-moskeeën gebouwd die de nieuwe natiestaat een cultureel-relgieus gezicht moesten geven, en de top van de loyale geestelijkheid zou nooit ver weg zitten van de troon van de koning of 'president'. Deze radicale hervormingen zorgden er in praktische zin onder andere voor dat de shariah in de meeste moslimlanden vandaag de dag niet meer wordt uitgevoerd. Maar het bleef uiteindelijk een top down ontwikkeling, en niet bottom up, zoals het geval was bij onze secularisatie hier in Europa. Dit maakte dat er vanaf het begin van deze nieuwe naties steeds weer bewegingen de kop op staken die het niet eens waren met deze 'opgelegde' veranderingen, en in direct conflict stonden met het secularisme. Bewegingen die door de moslims graag worden afgedaan als uitzonderingen, maar toch concreet veel groter en machtiger zijn dan de Europese neonazi's en communisten. Ondanks dat het nieuwe secularisme in de islamitische wereld ook oprechte hervormingsgezinden ademruimte bood, zou dit gegeven totaal overschaduwd worden door ontwikkelingen als de Iraanse revolutie, de opkomst van de Taliban en al Qaida, inclusief haar vele satelliet-groepjes, waaronder de groep die uiteindelijk zou uitgroeien tot IS. Van het seculiere Turkije tot het Carabische Trinidad zouden groepen het levenslicht zien die op militante wijze werken aan de wederopbouw van de politieke Islam in de moderne wereld.

Iedereen heeft gezien wat voor tyfusbende het is in Zaandam. Agenten worden geminacht, de auto van PowNews krijgt een chocolade coating, "Dood aan alle Hollanders", Fietsen moesten het zonder bestuurders stellen - hetgeen ook een beetje symbool staat voor de Zaanse gemeente - en een alleraardigst politiekmeisje met sexy septum word geïntimideerd & bedreigd. En het komt allemaal door Ismail. Wat is dat jong lelijk zeg. Hij valt het best te omschrijven als een heroïnejunk tijdens de vrije val voordat de parachute openvouwt. Kijk, de aanslag op de Twin Towers was best een dingetje, maar het zien van zo'n harses doet me toch echt twijfelen aan het bestaan van een barmhartige God. Dit soort knapen zijn nog lager dan slaven. Want terwijl de slaaf reëel gevangen is en van binnen de vrijheid verlangt, hopen deze jongens in de vrijheid die ze hebben op agenten die ze aandacht geven, en hopen ze op arrestaties die ze status geven. Ze hebben in dit land alle vrijheid om wat van hun leven te maken en vriend en vijand een poepie te laten ruiken, maar veel liever maken ze van zichzelf het slachtoffer in de soap die ze niet alleen zelf regisseren, maar ook nog zelf filmen. Het komt natuurlijk niet allemaal door Ismail Ilgun. Het fenomeen van jezelf - als doorgaans allochtone jongeman - te profileren als een 'outlaw' in je 'hood' die schijt heeft aan alles, inclusief iedereen, is al meer dan vijftien jaar gaande. Het zijn de zilte vruchten van de 'hiphop-subcultuur'. We weten: in Amerika is hiphop begonnen als lyrische kunstvorm waarbij negroïde jongeren uit de onderklasse hun niet altijd even rooskleurige omstandigheden omschreven. Toen hiphop steeds populairder werd, sloeg uiteindelijk ook de commercie toe. Rappers als 50Cent en The Game verkochten massaal klassieke thema's als seks drugs en geweld aan een snel groeiend publiek dat zich bovendien over de wereld uitstrekte. Het specifieke genre binnen de hiphop dat veelvuldig verhaalt over criminaliteit werd bekend als 'gangsterrap'. Ook Nederland zou in de ban komen van deze hiphop. Wie heeft er niet gehoord van Osdorp Posse of Extince? Maar na die liefelijke start van de zoveelste door ons Nederlanders zo slaafs geïmporteerde Amerikaanse hype, brak met de rapgroepen als DHC en THC ook in Nederland de periode aan van "echte" gangsterrap. Een nummer als 180cc is al dik tien jaar oud. Het maakt de politie belachelijk en omschrijft criminele activiteiten. Het nummer 'Klik klak' (embed bovenaan) verhaalt zonder blikken of blozen over het plegen van overvallen, alsof het gaat om een 9-tot-5'je. Enkele jaren later zou het Woenselse 3voor12-talent Kempi openlijk rappen over coke verkopen als ware het tomaten op de markt. In dit nummer rapt hij dat je een 'bitch' drugs moet laten vervoeren en dat ze blij zal zijn dit soort klusjes op te knappen zolang je haar maar zoet houdt met cadeautjes: Op 01m52s van dit nummer van Para Mocro ('gekke Marokkaan') zien we het netnummer van Delft, gemaakt van cocaïne. Op 00m32s van hetzelfde nummer heeft hij een AK-47 in zijn handen. Rapper Flex laat hier op 02m02s zien dat 'baas boven baas' ook voor de wereld van de vuurwapens geldt. Tot slot kon rapper Boef natuurlijk niet achterblijven, te zien op 03m14s. Jongeren kijken massaal naar deze rotzooi op YouTube, terwijl de ouders aan de lippen van de achterhaalde tv hangen. De uitkomst van deze subcultuur is merkbaar in alle grote en middelgrote steden, niet alleen in het Zaandam dat nu dan toevallig in het nieuws is.

DENK is bedenkelijk. Grijze Wolven in zwarte schaapskleren. Is het niet de letterlijke Lange Arm van Ankara, dan is het alsnog een gewillige prothese. De partij is een verzameling allochtonen met twee vaders, als het gezin van Paul de Leeuw. In dit geval twee Turkse vaders, die hun scheuring met de PvdA bekroonden met de nuchter-seculiere woorden 'vrees Allah!', uitgesproken richting Achmed Marcouch. De mediaoptredens en Tweede Kamer-bijdragen waren vaak gênant. Oztürk liet zich zichtbaar kwaad maken door PowNed, en Kuzu bracht zijn uitspraken voort met een trilling in zijn stem alsof hij thuis midden in een familiebijeenkomst uit de kast aan het komen was. Bovendien was het natuurlijk een dik vet Turken-fest. Om dat allemaal te neutraliseren, namen ze de Marokkaan Farid Azarkan aan boord, en later Sylvana Simons - in Turkije beter bekend als Saqaliba Simons. Farid is een lobbyist. Daar kan die jongen niets aan doen, daar word je mee geboren. Een lobbyist is niets anders dan een polygame advocaat. Hij dient zijn cliënten en hun belangen, en het doel heiligt daarbij alle middelen. En dan Sylvana. Wie zich aan Sylvana ergert, neemt haar simpelweg te serieus. Geregeld zie ik haar verschijnen tussen haar Turkse meesters op Facebook en TV. Diezelfde Sylvana die ons zo geregeld uit mocht melken bij DWDD over allerhande ethische lekkages des vaderlands, die staat daar dan met de naïviteit van een adolescente maagd, het Turkije te verdedigen alwaar de religieuze en etnische minderheden al een eeuw slinken: Of waar er racistische leuzen op kerken worden gespoten (foto hierboven: "Lang leve racistisch Turkije"). En waar de Armeense genocide openlijk wordt bespot (zie foto onder: "We vieren de 100e verjaardag van de Armeense zuivering ons land. We zijn trots op onze glorieuze voorouders"). Om nog maar te zwijgen over gebombardeerde Koerden, 3000 ontslagen rechters en alle andere etcetera's van de afgelopen maanden. Dat is paradoxaal, als Patrick Kluivert die rij-instructeur wil worden. Sylvana is uiteindelijk een slavin die denkt vrij te zijn, enkel omdat ze 'koos' voor een nieuwe slavenmeester. Kleinkunst tegen beter weten in Waarom Grijze Wolven in zwarte schaapskleren? Omdat prominente leden van etnische minderheden zoals Farid en Sylvana allochtone stemmen willen trekken door te pretenderen in een heldhaftige missie verwikkeld te zijn, door tegen elke stroom in, in het verweer te komen tegen 'verwaand blank Nederland'. En daarvoor laten ze zich gebruiken ten behoeve van de agenda van verwaand Turks Nederland. Achter de multiraciale façade van DENK zit een gehaaide Tunahan Kuzu, die rustig spreekt op een protest van de neofascistische Grijze Wolven. (Zie video.) De pientere Turk neemt niet alleen de autochtone Nederlander overdwars in het rectum, ook de Marokkanen en Surinamers zijn hun sterren niet meer zeker. En aan het einde van de dag is de achterban van DENK ook niet heel veel meer dan een allochtoon monsterverbond, want het onderlinge racisme tussen allochtone groepen gaat veel verder dan een getinte knul die vanwege zijn oriëntaalse naam geweigerd wordt door een manager die Jaap heet. En laten we verdomme wel wezen: Kuzu had van zijn ouders nooit met een negroïde vrouw als Sylvana mogen huwen, en een modebewuste vrouw als Sylvana vindt de burkini eigenlijk gewoon een log en afzichtelijk kutding. Het is allemaal kleinkunst, tegen beter weten in.