Geenstijl

Eindelijk. Het laatste hoofdstuk van het meesterwerk 'Etiquettes voor de gegoede kosmopoliet' is afgerond. Natuurlijk hebben we genoten van de hoofdstukken over de ideale bandenspanning voor uw bakfiets, het soort staartvlecht dat het beste voor uw dochter werkt tijdens een hockeywedstrijd en Pechtold's manifest "zelfs bij niets, sta je voor iets". Maar het sluitstuk is binnen, en man, mag het resultaat er wezen. Want wij maar denken dat als je Marokkanen en Turken - die zichzelf desgevraagd bijna altijd als zodanig identificeren - gewoon Marokkanen en Turken noemt, het voor iedereen duidelijk is qua verslaggeving. We zaten er naast. Aanleiding was deze zin in een Schilderswijkrelrepo: "Op het plein staan een man of driehonderd. Driekwart daarvan is Marokkaans, de rest Turks, Surinaams of Antilliaans. Er lopen ook een paar Nederlanders tussen, die net zo fanatiek stenen gooien." Volgens de VK-Ombudsvrouw deed dit "lezers pijn aan de ogen en misschien ook wel in het hart." Om toekomstige bloedende harten te voorkomen is "de streepjes-Nederlander" voortaan de norm. "Marokkaanse rotjochies" worden Nederlands-Marokkaanse rotjochies. Kudtmarokkanen worden Kudt-Nederlandse-Marokkanen. Bekt minstens even lekker. De herziene gedragscode stelt ons nog voor een vraag die we in onze witte badjas op zaterdagochtend mogen overdenken: "Aan het vermelden van afkomst en andere identiteitsbepalende categorieën gaat nog een cruciale stap vooraf: is het essentieel voor het stuk? Wereldwijd waarschuwen journalistieke gedragscodes voor discriminerend taalgebruik." Zelfs de term allochtoon gaat het raam uit. Maar in de slotzin wordt het echte motief duidelijk: De oplage van die dooie boom keldert al jaren, en daar moet verandering in komen. "De Volkskrant wordt er niet heel anders van, maar zal meer recht doen aan de diversiteit van de samenleving. Daardoor wordt ze misschien ook herkenbaarder en aantrekkelijker voor meer lezers." Het is dus gewoon een verkooppraatje.