achtergrond

Geenstijl

EBRU UMAR - EN DAN BEN JE DOOD

ebrupica100pix11.jpeg In 2002 wordt Wall Street Journal journalist Daniel Pearl ontvoerd door Al Qaida in Karachi. Een paar dagen later duikt een filmpje op waarin hij onthoofd wordt. Het gegeven was indrukwekkend, temeer ik aan de keukentafel zat van zijn directe WSJ-collega’s in Istanbul en het besef doordrong dat de wereld grimmiger was geworden dan ‘vroeger’. In een zeldzaam moment van piëteit hield ik mijn mond in plaats van de vraag te stellen waarom journalisten geloven dat ze gespeend horen te blijven van geweld. Maar het is een terechte vraag. Waarom zou een journalist meer recht hebben om levend uit een oorlogsgebied te komen dan een bewoner? Of om in beroepstermen te blijven: waarom zou een journalist meer recht hebben om levend uit een oorlogsgebied te komen dan de bakker, de lokale kruidenier, de arts, de verpleger of de kleuterjuf? Dat de m/v zijn werk doet in dat oorlogsgebied is een non-argument; bakker en kleuterjuf doen dat ook. Dat de m/v de rest van de wereld ‘moet’ informeren is hetzelfde non-argument. Alle informatie over oorlogen wereldwijd ten spijt, ik zoek op internet naar een combi oven-magnetron, ik smacht naar vakantie en ik kijk ’s avonds series op Netflix in plaats van naar het drie minuten filmpje van een oorlogscorrespondent. En met mij velen.
Sterker nog: alle informatie over oorlogen wereldwijd ten spijt, wordt het aantal oorlogen nooit minder minder minder. Dat mensen wereldwijd elkaar uitmoorden: de realist in mij zegt dat het pas ophoudt als iedereen dood is. Dat journalisten wereldwijd uitmoordende mensen in beeld willen brengen: doe wat je niet laten kunt. Maar denk niet dat je de mensheid een dienst bewijst; je doet gewoon het werk waar je voor gekozen hebt. En ik zap weg. Want ben ik de enige die bij het zien van glunderende oorlogscorrespondenten die aanschuiven bij talkshows denkt: de een is verslaafd aan coke, de ander aan taartjes en jij aan oorlog? Kortom, ben ik de enige die wegzapt omdat ik denk dat de enige motivatie van zo iemand de kick van het nét niet doodgaan is? Een variant op wurgseks? Heus: reis af naar een gebied waar elke inwoner met een beetje hersenen een moord voor zou doen om er weg te komen, doe er verslag van en zorg dat je het overleeft. Maar sta er niet van te kijken als je dat niet doet. Want nogmaals: waarom jij wel en de local niet?

Reaguursels

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.