De Pers, de vrolijke liberale treinbankvoetenonderlegfolder, is kapot. Verdriet en leed, rouw, u weent al sinds
gisteren. Ook op de GS-redactieburelen heerst een soort van grafstemming. Alsof je op een begrafenis zonder koffie en cake in een of ander Gelders poepdurp terecht bent gekomen. We hebben zelfs even met de gedachte gespeeld een DePers2012-viralvideo te maken. Een gelikte
documentaire van een half uur over de onzichtbare werkloze De Pers-kinderen. Marcia
Nieuwenhuis, Kustaw
Bessems, Marijn
Schrijver,
Marcel Hulspas...ontheemden in een gevaarlijke journalistieke moresjungle zonder humor, waar ironie en vrijdenken nog altijd verboden is. Wie zal ons voortaan vertellen dat uitgerekend kapitalisme- en bezithater Emiel Roemer precies is wat u verwacht van een socialist namelijk een
zakkenvullende DSB-bank klant? Wie? Anyway, wil het bezoek dan nu afscheid nemen? Want lang niet iedereen is verdrietig over het heengaan van De Pers. De ondernemingsraad van Wegener bijvoorbeeld zegt
dolblij te zijn met het kapot gaan van een uitstekende krant. Zo blijven er namelijk veul meer baantjes over voor de shagrokende bejaarden op de redacties van zieltogende regionale blaadjes. De een zijn dood is de ander zijn brood. Dat is natuurlijk best begrijpelijk, maar als je dat dan hardop gaat zeggen ben je gewoon een beetje een treurige lul. Een miezerig bescheten klein mannetje. De buurman die de voetbal van de buurtkinderen doormidden snijdt als ie' weer eens in de tuin terechkomt. Zo'n man die op zaterdag zijn Opel gaat staan wassen. Een inwoner van Lent of Bemmel. Altijd altruistisch, behalve als het om zijn eigen baantje gaat. Dan mag alles kapot. Oudmediale Wegener-bladen, je wilt er nog geen illegaal geaborteerde foetus in verpakken. TFOE!
