Geenstijl

Morgen, dinsdag, wordt er door de fractievoorzitters gesproken over 'Fitna'. Je vraagt je af waar dat over zal gaan. Over de montagetechniek van Wilders? Over de dramaturgie en belichting? Zou het niet zinniger zijn om de fractievoorzitters te laten discussieren over het wetsartikel 'godslastering' of over de uitzetting van Mehdi Kazemi, de homoseksuele asielzoeker die gevaar loopt naar het fundamentalitische Iran terug te moeten? Waarom horen we Wilders dáár nou nooit over? Te druk met youtube af te struinen zeker, waardoor hij dit soort concreet leed niet meer ziet?

Ook een mooi concreet punt: laat het ze het morgen over de problemen in de oude wijken hebben! Het kabinet wil 40 achterstandswijken omtoveren tot 'prachtwijken'. Op zich mooi natuurlijk. Maar helaas lijkt het niet te gaan lukkken. Het benodigde geld moet worden opgehoest door de woningcorporaties. En die stribbelen tegen. Bovendien worden er dubbele projecten ingediend. In de tussentijd bedelt het onderwijs nog steeds vergeefs om geld, zijn de klassen te groot, en moet de jeugdzorg ook een aparte lobby voeren. Tja, zo wordt het natuurlijk niets. En dat is erg. In 2006-2007 verlieten 53.100 jongeren hun opleiding zonder diploma. Ze gaan op straat hangen, veroorzaken overlast, gaan eerder drugs gebruiken, komen sneller in de criminaliteit, en trekken ook andere jongeren aan. De oorzaken zijn complex: ouders zijn vaak laag opgeleid, werkloos en gescheiden, en bij allochtone gezinnen komen daar taalachterstand en cultuurverschillen nog eens bij. De fraaie ambities om hier eens wat aan te doen verzanden, zoals wel vaker, in gekift en getouwtrek tussen instituties. Nederland op z'n slechtst! Hoe het ook anders kan bewijzen ze in New York. De wijk 'Harlem' vormde lange tijd een enorm probleem. De criminaliteit was hoog, de schooluitval enorm en de werkloosheid gigantisch. Zo'n jaar of tien geleden sloegen de overheid, het bedrijfsleven en scholen de handen ineen om het tij te keren. De formule was eenvoudig: de problemen van de wijk worden als één geheel aangepakt. Een sociale golfslag door de wijk, waarbij niet één school werd ondersteund, maar allemaal. Het programma, de 'Harlem Children's Zone', betrok artsen erbij, vrijwilligersorganisaties, bedrijven en de lokale overheid. Er kwam intensieve naschoolse opvang, een eigen televisiezender, een buurtkrant en zomerkampen om de sociale samenhang te bevorderen. Op sommige scholen was de begeleiding zelfs zo intens dat op elke drie leerlingen er één begeleider was. De onderwijsresultaten stegen spectaculair en de cijfers van criminaliteit en schooluitval daalden met een duikvlucht. Kijk, dat werkt dus. Waarom kan dat in Nederland niet? Een aantal grote steden in Nederland wil al heel lang die Harlem Children Zone-aanpak overnemen, maar de regering houdt dit tegen. De reden is bureaucratisch. De geldstromen vanuit Den Haag naar onderwijs en de jeugdzorg lopen allemaal apart van elkaar, en maakt het zeer lastig om tot één geheel te smeden. Maar de ministers Plasters, Hirsch Ballin en Vogelaar geven geen krimp. "Dat zijn nu eenmaal de regels." Fractievoorzitters, roep hen tot de orde! Dat zou nog eens een nuttige besteding van de dinsdagmiddag zijn! Boris van der Ham