The Great Reset! Build Back Better!
Het is crisistijd en dan trekt iedereen zijn eigen agenda. Want in crisis wordt sneller en meer geld vrijgemaakt, met minder democratische controle vooraf en achteraf, dus iedereen die van zichzelf vindt dat hij een goed, nee: werelds idee heeft voor verbetering, komt zijn opportunisme omzetten in de keiharde cash waarmee die plannen moeten worden verwezenlijkt. Altijd handig als een ander betaalt op een moment dat ie weinig tijd heeft voor vragen.
Zo wordt corona een pandemie van de grote idealen en de lange vergezichten, over economische wereldhervorming of lange slagen in de klimaatcampagne en natuurlijk is dit een kans om de Europese eenwording in beter beton te gieten. Het World Economic Forum was ruim een half jaar geleden al zo stom om al die individuele utopieën te reduceren tot één alu-gevoelige term: "The Great Reset". Het was de naam van een congres van het WEF waar het modieuze thema om de wereldsamenleving en de economie duurzamer terug op te bouwen na de COVID-crisis over de catwalk geparadeerd werd. "Een duurzame respons", moet er komen. Internationaal gejuich steeg op uit krantenpagina's, praatprogramma's en gesubsidieerde ngo's. Midden in een gezondheidsstrijd, wordt aan een voorstel voor gelijkwaardige wereldvrede gewerkt. Schone schijn is voor velen nou eenmaal een fijne houvast.
De slagzin die uit deze gewenste 'duurzame repons' is voortgekomen, luidt "Build Back Better" en dat allitereert absoluut alleraardigst maar betekent natuurlijk helemaal niets. Het is een oneliner fits all slogan. Klimaat stuk? Build back better! EU een verdeelde zaak? Build back better! Welvaartsverdeling uit balans? Build back better! Zie de video hierboven, alle dominees, idolen, popsterren en overige vrome voorgangers hebben het in de mond genomen.
De dagelijkse praktijk ziet er volkomen anders uit. De wereld zit op slot. De economie mankt. Mensen zitten opgesloten, beperkt in hun reisbewegingen, gebonden aan een avondklok, verstoken van actieve ontspanning en onbezorgd vertier. Piepend en krakend draait de economische machine door, gevoed door de mentale reserves van gedwongen thuiswerkende tweeverdieners die hun tijd verdelen tussen Zoom en home schooling. Overeind gehouden door 'vitale beroepen' die gezondheidsrisico's trotseren om de machinekamer van de samenleving van smeerolie te voorzien.
Het is makkelijker om over de huidige situatie heen een ideologische utopie te schetsen, dan een bezem pakken om de rotzooi die recht voor je neus ligt op te vegen. De rotzooi bestaat uit honderdduizend kleine klusjes voor de gewone vuilnisman, hulpdienster, zorgmedewerker of vakkenvuller. De grote verhalen zijn veel geiler voor de media en voor hogere doelstellingen zijn altijd dominees, spreekbuizen en idolen te vinden. Rutger Bregman op lokaal kanselniveau, Greta Thunberg als wereldklimaatpopster (met de klemtoon op 'pop') en zelfs de stokoude, half seniele Joe Biden als woke wereldvredestichter op internationaal niveau. Ook Mark Rutte sprak in zijn steenkolenengels de drie woorden "Build Back Better" uit in een videoboodschap voor de Verenigde Naties, enkele maanden geleden: