Safari Eurabia - Sluwe Angela, jihadisten en het smoelenboek van Portugese loverboys
De Profeet van Molenbeek op op bedevaart voor Safari Eurabia. Vandaag: Een beetje achtergrond bij de Nederportugese kalifaatkip die vrijdag voor het hekje stond
Trendwatcher des vaderlands Adjiedj Bakas had een paar jaar geleden serieuze plannen om met zijn joodse echtgenoot Vinko David in de Algarve te gaan wonen. Bakas voelde zich bijzonder veilig in mijn biotoop en vertelde me: "Hier zijn geen mohammedaanse potenrammers dus ik kan hand in hand met mijn man over straat flaneren. Er is nauwelijks misdaad, hoogstens wat dronken Britten die elkaar en kroegmeubilair slopen in Albufeira. Je kan hier dus gewoon het touwtje van opa Terlouw uit de brievenbus laten hangen. Portugal ligt niet op de route voor mensensmokkelaars en is te arm om horden migranten van uitkeringen te voorzien, zoals in Noord-Europa wel gebeurt. Met circa 0,2% moslims is Portugal praktisch islam-uitgedaagd, en dat vinden veel Noord-Europeanen rustgevend."
Ik ken in de Algarve eigenlijk maar twee mohammedanen. Eentje dealt toevallig hasjiesj in een park in Olhão en de andere verkoopt heerlijke Marokkaanse lekkernijen, zoals zijn huisgemaakte harissa. Er waren een paar Portugese jihadi’s maar die groeiden op in Engeland en bekeerden zich tot de islam. Zoals Nero Saraiva. Tegen zijn Nederlands-Portugese bruidje Angela Barreto uit Soesterberg werd afgelopen vrijdag zes jaar celstraf geëist. Zij is een van de bekendste Nederlandse jihadsnollen (die door de vaderlandse media liever 'Syriëgangers' worden genoemd). Tijdens een eerdere zitting vorig jaar noemde ze zichzelf een dom gansje.
Nuno Tiago Pinto, de diretor executivo van Sábado (het grootste weekblad van Portugal) denkt heel anders over. Ik ken Pinto omdat hij mij ooit interviewde over Molenbeek en de overwegend Belgisch-Marokkaanse daders van de aanslagen in Brussel en Parijs. Pinto schreef onder andere Herois Contra o Terror, een pakkend boek over Mário Nunes, the Portugese militair die voor de YPG (de Koerdische strijdkrachten) ging vechten tegen ISIS. Een ander geweldig boek van de Portugese terreurexpert is Os Combatentes Portugueses do Estado Islâmico.
Ik ontmoet Nuno op de redactie van Sábado, op een boogscheut afstand van het Estádio da Luz, de voetbaltempel van Benfica. Voor Os Combatentes Portugueses do Estado Islâmico, de Portugese strijders van Islamitische Staat, interviewde hij Angela over een langere periode via Skype. Pinto: “Dom is ze absoluut niet, al moet ik eerlijk zeggen dat ik geen hoogte van haar kon krijgen. Dan zou ik haar in echt moeten ontmoeten. Ze praatte wel een soort gebroken Portugees, ik hoop dat haar Nederlands beter is. Ze lijkt me eerder sluw.”
Pinto begon aan de research voor zijn boek nadat fotojournalist John Cantlie in de zomer van 2012 na een week gevangenschap terugkeerde naar Groot-Brittannië. Cantlie vertelde dat er onder zijn claque ontvoerders Britten van Portugese afkomst waren. Vanaf dat moment volgde de Portugese én de Britse veiligheidsdiensten de jihadi’s Nero, Celso, Edgar, Fábio, Sandro, hun vrouwen en enkele vrienden, zoals te zien in het smoelenboek hieronder.