Sowieso eens, knipplak uit de mail

Beste redactie,

Sportief jullie bericht met de felicitatie aan Amalia ;). Ik reageer even op de bijgeplaatste foto, want die confronteert mij weer eens met een oude esthetische ergernis. Het betreft de proporties van de Nederlandse vlag. Probleem: de lengte oogt te kort ten opzichte van de breedte. Het dundoek lijkt onaf en mist daardoor ‘kracht’.

Wat wil? De officiële maatvoering van de Nederlandse vlag is 3:2*. De lengte is dus* 1,5 keer de breedte. Dat wijkt af van de min of meer objectieve esthetische standaard die ook in de natuur veel voorkomt, bekend als de sectio aurea oftewel de gulden snede (klik hier). Hierin is de lengte 1,618 *maal de breedte. Een dergelijke proportie voelt ook ‘natuurlijk’ aan. *

Mijn vraag*: is dit geen mooie missie voor een lichtvoetig patriottisch weblog met gevoel voor stijl om er eens werk van te maken. En met een speels initiatief te bevorderen dat Nederland zichzelf niet langer … wel eh … ‘tekort’ doet.*

Uitgaande van een verhouding lengte/breedte in behapbare hele getallen komt een maatvoering van 16:10 het dichtstbij het ideaal. Een wat minder nauwkeurig maar qua verhoudingen simpeler alternatief bestaat al, dat is namelijk de maatvoering van de Duitse vlag. Deze is 5:3*. De lengte is dan dus (afgerond)* 1,667 maal de breedte en ook dit benadert de gulden snede naar behoren. Zou voor Europäisch angehauchten overigens meteen al legitimering in Europees verband bieden.

In ieder geval succes met jullie weblog.

Vriendelijke groet,

René Peters

1933 all over again

Waar onze politici al bijna een jaar bezig zijn om een regering te vormen, hebben ze in Duitsland in een handomdraai een coalitie voor elkaar gebokst. En dat terwijl de combinatie een erg vreemde is, want het blok CDU/CSU doet niet meer mee. Deze coalitie heeft dan ook de naam stoplichtcoalitie gekregen door de drie verschillende kleuren (socialisten, de groenen en de liberalen). Het is echter mijn hoop dat deze naam achteraf bezien zal slaan op een start, pauze, stop-beleid, want het ziet er niet goed uit voor de Nederlandse burger.

Duitsland is nu volledig pro EU geworden en men kan zich afvragen of de FDP (liberalen) überhaupt wat uit het vuur heeft weten te slepen. Ik denk dat in Brussel de champagnekurken door de lucht vlogen toen ze het coalitieakkoord zagen. Zo staat er in het akkoord dat Duitsland doordrongen is dat ze een speciale verplichting heeft om dienstbaar te zijn aan de EU.

Zo wil de stoplichtcoalitie dat de EU fiscale maatregelen inzet om de economische groei, debt sustainability en groene investeringen te stimuleren. Klinkt technisch, maar wat er eigenlijk staat is dat de EU de macht moet krijgen om belasting te heffen, iets wat nu exclusief nog bij de lidstaten ligt. Het excuus dat deze coalitie gebruikt, is dat onder het mom van groei, groen en duurzaamheid, de EU fiscale macht moet krijgen om met betrekking tot voornoemde drie pilaren belasting te kunnen heffen. Nu is dit niet een gegeven vinger maar een hele hand (zo niet een hele arm) en de lezer weet vast waar dit uiteindelijk op uitdraait… Broodje salami, iemand?

Zeg maar vaarwel pensioen

Paul Rosenmöller treedt toe tot het bestuur van het ABP. Nu Paul in het bestuur zit, moeten de deelnemers zich voorbereiden op een uiterst gevaarlijke mix van meer groen, beleggingen in veel te dure aandelen en obligaties, en verdere politisering van het grootse pensioenfonds in Nederland.

Paul Rosenmöller, u weet wel de man van GroenLinks die ook (een beetje) meedeed met de demonisering van Pim Fortuyn, treedt nu toe tot het bestuur van één van de grootste pensionfondsen ter wereld: het ABP. Paul heeft geen educatie op het gebied van, noch ervaring met financiën, economie of beleggen. Wel heeft Paul sociologie gestudeerd en was hij vakbondsman en lid van de "maoïstische Groep Marxisten-Leninisten/Rode Morgen (GML). Tussen 1981 en 1982 was Rosenmöller bovendien bestuurslid bij de GML. De GML streefde naar een communistische staat in Nederland en sympathiseerde met diverse communistische regimes in het buitenland, zoals dat van China, Albanië en dat van de Rode Khmer in Cambodja" aldus Wikipedia. Kortom, de perfecte achtergrond voor een plek in het bestuur van ABP!

De inflatie loopt wereldwijd op, zo ook in de VS. De oktober print liet een 6,2% zien, wat meer was dan verwacht. Tot nu toe heeft de Amerikaanse centrale bank (Fed) volgehouden in haar narratief dat de inflatie tijdelijk (transitory) is. Maar de twijfels hierover zijn de afgelopen maanden, net als de inflatie, flink gestegen. Intussen vinden er gekke dingen plaats in de Amerikaanse bond-markt en de Fed lijkt nu in een spagaat te verkeren.

Toen door de heropening van de economie (covid-19) de vraag plots toenam terwijl de aanvoerlijnen danig verstoord waren, veroorzaakte dat een kentering in het prijspeil. Waar vele centrale banken eerst moeite hadden om hun 2% inflatiedoel te bereiken (inflatie kwam steeds lager uit), lijkt de inflatietrend nu gekeerd. De Fed stelt echter dat dit voornamelijk komt door de problemen aan de aanbodzijde (aanvoerlijnen) en dat daardoor de Fed niet onbezonnen de rente moet gaan verhogen en QE (Quantitative Easing) niet nog sneller moet afbouwen.

Natuurlijk heeft de Fed daar een punt, want zodra de aanvoerlijnen weer normaliseren, zou de inflatoire druk flink moeten afnemen. Echter, inflatie kent vele vaders. Als de inflatieverwachtingen in de economie niet verankerd blijven, dan kan inflatie zijn eigen leven gaan leiden. Als men inflatie verwacht dan gaat men zich er op instellen en prijzen en looneisen aanpassen. Hoe langer de aanbodproblemen dus voortduren, hoe hoger de kans dat dit gebeurt.

Ingezonden Opinie door Sonny Spek

Nederland verkeert in een ongekende crisis. Het vertrouwen in de landelijke politiek verkeert op een dieptepunt, de reguliere zorg is fors afgeschaald, de morele autoriteit van onze demissionaire premier Mark Rutte is door de leugens lager dan ooit, de psychische klachten van studenten lopen razendsnel op, ondernemers worden opnieuw hard geraakt, het ziekteverzuim in de zorg schiet omhoog en de coronatunnel lijkt donkerder en donkerder te worden. Het land heeft op dit moment leiderschap nodig, maar de afgelopen persconferentie stemde vooral somber.

Het was wederom alsof ik afgelopen vrijdag naar een grijsgedraaide plaat voor een kleuterklas aan het luisteren was: demissionair premier Rutte zou het liefste met alle Nederlanders het gesprek aangaan en maande ons allemaal na te denken wat we nog extra kunnen doen om de verspreiding van het virus te beperken. De ongeloofwaardigheid, moeheid en besluiteloosheid was van hun gezichten af te lezen. We hobbelen van persconferentie naar persconferentie, maar van een visie voor de middellange termijn lijkt geen sprake. De individualistische 'laat maar waaien politiek' van demissionair premier Rutte komt nu als een boemerang terug, met als toppunt het 'compromis' om ondernemers zelf 2G/3G te laten bepalen. Het realiteitsbesef van de situatie lijkt in het kabinet te ontbreken, terwijl de polarisatie en het wantrouwen in de samenleving om zich heen grijpt. De politieke top van Nederland moet eerlijk naar zichzelf en de samenleving zijn: harde keuzes zijn nodig om de coronacrisis op korte termijn zo goed als mogelijk te beteugelen en de inbreuk op burgerlijke vrijheden zo goed als mogelijk te beperken.

De toekomst is grijs

De huidige situatie is misschien wel een voorbode van hoe het er in de wereld er op weg naar 2040 aan toe zal gaan. De achterliggende drijvende krachten zijn wat anders, maar het effect zou hetzelfde kunnen zijn. Zo is er nu enerzijds een aanbodtekort (in sommige productcategorieën) en anderzijds is de vraag zeer plots gestegen door het aflopen van de zware lockdownmaatregelen. Dit heeft vele dislocaties in de markt teweeggebracht die nu goed terug te zien zijn in de inflatiecijfers. Maar waar nu corona de drijvende kracht achter dit fenomeen is, zal dat op weg naar 2040 juist de vergrijzing zijn. De schaarste zal zich dan met name in de arbeidsmarkt manifesteren en leiden tot hogere prijzen en beperkt aanbod, stagflatie dus.

De huidige omstandigheden waarin het aanbod is afgeknepen en de vraag gestimuleerd, heeft tot allerlei uitwassen geleid. Er zijn tekorten aan bouwvakkers, timmermannen timmermensen, loodgieters, installateurs, doctoren doktoren, verplegend personeel, ICT-specialisten, leraren, ijsmeesters (ondanks Global Warming), jeugdzorg-personeel, vrachtwagenchauffeurs en zo verder. De inflatie is hierdoor gestegen en dit, terwijl de lonen nog nauwelijks van hun plek zijn gekomen; dat zullen we de komende 12 maanden wel te zien gaan krijgen in de CAO-onderhandelingen. De stijgende prijzen gaan uiteindelijk een drukkend effect hebben op de volumes die afgezet gaan worden. Dan is er sprake van stagflatie, zoals eerder beschreven op dit blog.

Vrolijke zondag allemaal!

De maatschappij kent allerlei systemen die zijn opgetuigd om de boel niet te laten ontsporen. Veel van deze systemen pretenderen meer te zijn dan ze daadwerkelijk zijn. Ondanks de vele tekortkomingen hadden deze systemen wel degelijk een beperkend effect; de meeste uitwassen werden zo voorkomen. Nu lijkt echter de grote ontrafeling plaats te vinden; waar men ook kijkt, alle check and balances blijken onklaar gemaakt te zijn. De lijntjes waarbinnen getekend dient te worden zijn niet verlegd of verruimd, maar daadwerkelijk doorbroken. De toekomst ziet er hierdoor donker uit, maar wellicht is het de onvermijdelijke fase tussen een oud systeem en een nieuwe.

De grote ontrafeling kent vele voorbeelden. Zo is de Europese Centrale Bank (ECB) gestoeld op de filosofie en gewoontes van de oude Duitse Bundesbank (Buba). Daaraan verbonden was het Verdrag van Maastricht waarin criteria werden opgenomen waar de EU/euro lidstaten zich aan moeten houden of die ze moeten nastreven. Deze systemen werken echter niet meer; Maastricht is van de kaart geveegd en de ECB is nu doorspekt van Latijnse invloeden. Ook de politieke onafhankelijkheid van de ECB is zo’n systeem dat in het leven was geroepen om goed monetair beleid te garanderen (dus niet de staat financieren met geprint geld). Nu is geen enkele centrale bank echt politiek onafhankelijk geweest, maar waar voorheen deze gedachte wel degelijk de handelswijze van de ECB enigszins beperkte, is daar nu geen sprake van. De grote opkoopprogramma's (QE) en het integreren van de Green New Deal in de missie van de ECB zijn daar bewijzen van. De systemen die waren opgetuigd om een enigszins solide monetair beleid te garanderen, zijn dus ontrafeld.

Nog een voorbeeld van deze ontrafeling kan gevonden worden in het toeslagendossier. Rechters, de Raad van State, de ombudsman, de controle op de belastingdienst zelf, alles heeft gefaald. En ja, vroeger ging het ook vaak mis en waren de grenzen vaak flexibel. Echter, wat de toeslagenaffaire heeft laten zien, is dat de grenzen die in het leven zijn geroepen om uitwassen te voorkomen dan wel te corrigeren, totaal doorbroken zijn. Dit is niet een ambtenaar die wat overijverig mensen heeft lopen korten; er is een systeem ontstaan met als doel alle bestaande limitaties te omzeilen. Zoals Omtzigt het heeft gesteld, de check and balances dienen hernieuwd te worden, want nu zijn deze buiten werking gesteld.

Onze jaarlijkse Dag van de Arbeid

Ja hallo en u ook een goede [spatiefout] morgen, middag, avond of nacht. GeenStijl is vandaag drie jaar Independent & Unincorporated Media. Vrij van last, ruggespraak, declaratieformulieren met een Telegraafstempel in slecht gecodeerd Excel, middenmanagers met Vlaamse tongval, en vandaag ook van werkzaamheden.

Wat valt er na drie jaar zelfstandige vrijheid nog te herhalen? U kent het verhaal. Rosanne en Loes vonden ons stom, een stuk of honderd hoe-Hans-Teeuwen-ze-zou-noemen zetten daar hun handtekening onder, twee grote deugbodes drukten dat af en toen gooiden de Belgen ons uit hun mediamonopolie omdat ze denken dat 'pluriformiteit' een vorm van smetvrees is, die te veel reclamerendement kost.

Toen mochten we ons eigen weblog zelf houden zeiden we: je verkoopt ons maar aan 1 iemand en dat is aan onszelf. Dus daar waren we, en hier zijn we. Drie jaar later drie jaar sterker dan drie jaar geleden. Want hoezeer we ook wel eens uw zere been, open zenuw of lange teen treffen en vroeger natuurlijk alles beter was: als GeenStijl er helemaal niet was, dan was het internet echt wel veel saaier. Kijk maar, want vandaag zijn we er helemaal niet. SAAI! Dat wordt NPO kijken, moehaha.

OANT MOARN

Door aandeelhouder te zijn, kan ABP de nodige invloed laten gelden; een mogelijkheid die zij nu weggooit

Het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds kwam afgelopen week met het grote nieuws dat het uit fossiele brandstoffen stapt. De posities in Shell en dergelijke zullen van de hand worden gedaan. Volgens Corien Wortmann, de topvrouw van het ABP, is de urgentie nu zo hoog dat het pensioenfonds haar geld anders moet gaan beleggen. De beslissing is niet alleen onzinnig en contraproductief, maar biedt ruimte voor een gang naar de rechter voor het niet nakomen van de fiduciaire verplichtingen.

Met EUR 495 miljard (eind 2020) onder beheer, is het ABP het op één na grootste pensioenfonds ter wereld. Dat was ook de enige reden voor mij om mij naar Heerlen te snellen 22 jaar geleden; leek mij een mooie plek om mijn carrière in de beleggingswereld te beginnen. Na een leuk gesprek met HR kreeg ik één van de fundmanagers te spreken. De beste man had zich aangepast aan de Duitse mode (Heerlen…) en zat daar dus in een auberginegekleurd pak. Binnen vijf minuten waren de bureaucratische partikels in mijn bloed dermate hoog, dat ik wat moest doen om het gesprek te keren. Ik vroeg dus naar de beleggingsresultaten maar dat had niet het gewenste effect; over zoiets vervelends praat je niet, blijkbaar.

De stad van de FEBO, verdomme

Nee, niet bellen mailen appen zoomen inspreken aanbellen om die typo aan het begin. Het moest zo zijn, zoals wel vaker dingen zo zijn, want alles houdt met elkaar verband, en eigenlijk is er maar 1 echt antwoord, en dat is 42, en daarom is vandaag week 42 aan de beurt, en valt alles weer op z'n plek. Helder? Mooi.