Stijlloos Stamcafé NU AL OPEN voor natte lunch met speciale stamgast Arthur van Amerongen
Welkom, Don Arturito. Medronhootje?
Ober, smijt wat vette frango op de grill, ontkurk de knoflookolijven en chambreer je beste Douro, want we verwelkomen een bijzondere gast in het Stamcafé, dat vandaag speciaal geopend is voor een glazen lunch met Sagres, Super Bock en Cristal. GeenStijl heeft Arthur van Amerongen weggeplukt van de rand van zijn afgrond. We zagen de laatste der schrijvende schelmen verpieteren bij De Volkskrant en besloten ons karige kapitaal aan te wenden om hem vrij te kopen uit het Azkaban van de Azijnbode, alwaar ze nu in armoede achterblijven met Asha's overdekookrubriek, de immer zedige zalvendheid van de H. Sitalsing en die dreinerige adeldwerg die meestentijds amechtig staat te stampvoeten bij de bagageband te Schiphol.
Het jonge, onverschrokken talent Van Amerongen is voorgoed van hen verlost als ook uit de dode boom geplukt door de roze ladderwagen, en naar het internet vertrokken. Hij reist overigens per Interrail naar alhier, want Don Arturito verlaat zijn Algarve om een vervolg te gaan maken op het befaamde Brussel: Eurabia, waarmee hij de deplorabele vooruitzichten van het avondland in een onmogelijke tweestatenoplossing uiteen zette en Europa onverenigbaar verklaarde met de islam. Voor GeenStijl gaat hij - naast wekelijkse beschouwingen op het tragische moederland in het algemeen en Frenske, GroenLinks en de Yolanthes van dit laagland in het bijzonder - een treinreis over het Europese continent maken om onder de titel Safari: Eurabia een feuilleton vol snedige soera's op schrift te stellen vanuit de geïslamiseerde schotelwijken van Europa's grootse steden. Daarnaast zal hij The Portugal Post gaan verzorgen op TPO, teneinde zijn sardonische genoegen in het aanschouwen van menselijk verval in de Algarve te kunnen blijven vervullen.
Zojuist heeft hij aan de Bontiusplaats zelf deze bel aangebonden bij Pieter Klok, in een afscheid aldaar als letterknecht, inkthoer en blank anachronisme in een tijd waarin het absurdistische anglicisme "wit" de oudmediale stijlboeken heeft gekoloniseerd. GeenStijl toont zich verheugd met de verjongingsslag die wij maken dankzij het aantrekken van de eeuwigjeugdige Van Amerongen, de groeibriljant aan wie wij een gouden toekomst voorbehouden zien als libero met een korreltje Komrij, een vleugje John Fante en een scheut Liberace in het tanende literaire genre van de ridiculiserende flagellatie. Bij ons krijgt hij de vrije hand, want: mogen mag je alles – alleen: je moet het kunnen.
Garçom, sirva mais um pouco!
Zeg 'm maar op, Edwin!
Reaguursels
Dit wil je ook lezen
Praten over Beatriz Corbett in het Stamcafé
Mannen praten te weinig over hun gevoelens en daar moet een einde aan komen
Om 00:00 het vuur aan de schenen! Poetin geïnterviewd door Tucker Carlson in het Stamcafé
In Amerika ook wel de Sven Kockelmann van Amerika genoemd
De Bolle Gogh: een bruisende biografie over de Hemelse Roker
De Bolle Gogh is een rollercoaster. De biografie dendert bijna 700 pagina’s onvermoeibaar door, net als het leven van Theo. Ik ben van dezelfde generatie als Theo en het boek is een feest der herkenning voor iedereen die met name de jaren tachtig in het - toen nog - zo lekker gore Amsterdam heeft meegemaakt.
Arthur van Amerongen - Soep van de Week: Eric Smit en Akwasi verklaren de oorlog aan Musk
Nieuw op GeenStijl: Arthur van Amerongen soept door de hete teeks van deze week in zijn nieuwe rubriek Soep van de Week, vandaag tevens ook Stamcafé. Vanaf nu: iedere week!
Annus Horribilis 2023 - De laatste stuiptrekking van de schrijvende aap Don Arturo (52)
“Meneer van Amerongen: steek uw Annus Horribilis maar in een geheime opening waar de zon nooit schijnt!” (tevens Stamcafé)
Peter Siebelt: "Van der Lee is een griezelig mannetje"
Saturday Late Night Interview
De smaak van Martin Koolhoven
StamCafé Special - door Arthur van Amerongen