Tijd voor een Oud-Hollands Zitfeestje. Kringetje, tuinstoelen in de woonkamer, lauwe worst op een plastic bordje. Bakken bier op het balkon, altijd lekker met een stuk slagroomtaart. Tantes die in wangen knijpen en zeggen hoe groot deze of gene geworden is. Dronken oom in de hoek die roept dat Geert Wilders al die teringmoslims terug naar Moslimië moet schoppen. Andere protserige oom die zijn nieuwe BMW een "fijn karretje" noemt. Buren die beleefdheidshalve zijn uitgenodigd maar twee biertjes te lang blijven. Ja, een echt Hollands feestje: uw geliefde kikkerlandje bestaat vandaag 435 jaar. Op 26 juli 1581 zeiden we namelijk DOEI tegen het vorige, vanuit Brussel gestuurde centralistische rijk dat wat andere ideeën had over staatsinrichting dan de inwoneres van de Rijndelta, namelijk dat van de Hispanionezen. Middels het Plakkaat van Verlatinghe maakten de Nederlanden duidelijk dat het wel even klaar was met de buitenlandse inmenging in de Nederlandse politiek en dat we hier liever wat meer vrijheid qua handel en geloofdingessen wilden; ook waren de Vaderlanders het zat om met hard werken de zuidelijke begrotingstekorten op te lossen. Zuid-Europese micromanagers met een gat in hun hand waren toen ook al een slecht idee. De 80 daaropvolgende jaren werd het in meer of mindere mate matten, maar uiteindelijk was het land van Blokker, doemaargewoondandoejealgekgenoeg en tenenkrommend vermoeiende
depripop dan tenslotte uit het ruwe marmer van de geschiedenis gebeiteld. Hoe dat er allemaal aan toeging moet u trouwens maar lezen in het uitstekende boekje van historicus/
krullebol des vaderlands,
Geerten Dwaling, waarin hij het Plakkaat vakkundig uitelkaar trekt en presenteert als de hoeksteen van de democratische Nederlandse samenleving. Sterker nog, hij betoogt dat het net zo'n nationaal kompas zou moeten worden als de Constitution in de Joe Es of Ee. Geen slecht idee, in deze tijden waarin de nationale identiteit een beetje in de verdrukking komt door massamigratie, soevereiniteitsverlies aan de EU en een politieke kaste waarin mensen als Rubberen Rutte het politieke ideaal dood hebben verklaard ten faveure van het managen van de boel in opdracht van het Kapitaal. Het is misschien wat cynisch om nu met het Verval van het Avondland aan zedelijk verval, barbaarse horden en economische malheur te spreken van "nog vele jaren", maar laten we het toch maar doen. Nou Nederland, van harte!
