Generatieconflict opgelost in Limburg
Boosmevrouw in Limburg is boos. Iets met een geblokkeerd fietspad. Schreeuwt. Gooit met bril van puber. Pubers blijven rustig, beleefd en spreken mevrouw keurig aan. Verheffen nauwelijks hun stem, schelden niet met kanker en zijn de grootste in het verhaal. "Nu gewoon zitten, hoe gewoon je mond dicht, nu is het klaar", sporen ze elkaar aan. Niet sissen, niet meteen RACIST brullen, maar netjes in gesprek; de randstadjongeren met hun opgefokte toontje en oncologisch gestuurd taalgebruik kunnen hier nog een mooi voorbeeld aan nemen. Quote aan het einde: "dit wordt zwaar Dumpert". En zo is het. Smile, u staat allen op ZachteGeeStijl.