De kwaliteit van Nederlanders neemt de laatste tijd wat af. Maar, we zijn nog altijd een vriendelijk landje, dus we doen ons uiterste best er voor te zorgen dat ze hier zelf vooral niet achterkomen. Immers, voor je het weet heeft iedereen het door, en wordt je ermee gepest. Het
nieuwe wetsvoorstel luid als volgt. "
Een deel van de leerlingen en studenten in het vo en het mbo is niet in staat om aan alle eisen voor Nederlandse taal, rekenen en Engels te voldoen. Met dit wetsvoorstel wordt de grondslag geïntroduceerd om meer differentiatie aan te kunnen brengen in deze eisen voor specifieke groepen." Oke, helder. Even verderop wordt zowaar een poging gedaan het uit te leggen. "
Ervoor zorgen dat door differentiatie van de eisen alle leerlingen en studenten uitgedaagd worden om het maximale uit zichzelf te halen, terwijl het behalen van het diploma ook haalbaar blijft." Nja, dat is natuurlijk allemaal grote mensentaal voor 'gewoon lekker jezelf zijn is toch eigenlijk het allerbelangrijkste.' Het wetsvoorstel klinkt natuurlijk als een soort tegemoetkoming, die met de beste intenties voortkomt uit het verlangen ook deze onderlaag het gevoel te geven erbij te horen. Helaas zal hiermee juist het exact tegenovergestelde behaalt worden: uitsluiting. Verzinnen wij niet, maar psychiater dr. Theodore Dalrymple, in dit
steengoede stukje uit 2006. Dit soort taalkundig rubbertegel-gelul "
has the practical effect of encouraging those born in the lower reaches of society to remain there, to enclose them in the mental world of their particular milieu. Of course, this is perfectly all right if you also believe that all stations in life are equally good and desirable and that there is nothing to be said for articulate reflection upon human existence. In other words, grammatical latitudinarianism is the natural ideological ally of moral and cultural relativism." Maar zolang het met de beste intenties gebeurd, moeten we het maar gewoon doen natuurlijk.
