Geenstijl

De regering heeft heel veel geld nodig voor de belastingdouceurtjes van de IKEA, EU-feestjes en Mieles voor de Somalische medemens, dus worden de mensen gepakt die de kracht niet meer hebben om de hooivorken op te pakken: de bejaarden. Door de bezuinigingen van de afgelopen jaren telt het woord "verzorgingsstaat" alleen nog maar voor managers en asielzoekers. We troffen een huiveringwekkend verhaal aan in de mail van een reaguurder, zijn lieve moeder en zijn aan zijn lot overgelaten opa. Beste Geenstijl, Het is niet vaak dat ik jullie een email stuur, maar wil toch even reageren op het verzoek van jullie of iemand weet wat er precies gaande is in het ministerie en de bezuinigingen. Ik ben geen expert op dit gebied, maar het verhaal van mijn familie, met name mijn opa geeft wel een mooi blik op hoe "zuinig" we met onze ouderen om gaan. Mijn opa is jaren geleden met een CVA (hersenbloeding) in het ziekenhuis beland. Hij heeft drie dagen op de grond gelegen voor de buren begonnen te klagen over "geluidoverlast". Wat wij van hem later te horen hebben gekregen (toen hij eindelijk weer kon praten) was dat hij de beroerte voelde aankomen, is opgestaan, van zijn stoel is gevallen en gelukkig nog kans had gezien om de televisie heel luid aan te zetten, wat uiteindelijk zijn redding is geweest. Aan die drie dagen heeft hij een trauma overgehouden, is hij aan zijn rechterkant compleet verlamd en durft hij nergens meer heen zonder zijn paniekbuzzer. Nu woont hij in een bejaardentehuis. Gelukkig in de buurt van mijn moeder, en ze gaat dagelijks bij mijn opa langs. Maar wat zij constant meemaakt, waar zij constant tegen aan loopt doet mij denken aan de manier waarop Nederland met zijn burgers omgaat. "Zelfredzaamheid" is hier het sleutelwoord. En die "zelfredzaamheid" gaat soms heel erg ver.

Mijn opa zit in een rolstoel en kan nergens heen. De verpleging werkt met een soort van "skeleton crew", 2 personen gedurende de dag, 1 persoon in de avond. Half hun werk is papierwerk invullen, het andere gedeelte is verzorging. Ik heb ze bijna nooit zien rondlopen, als ik ze zie zijn ze zo druk bezig met papierwerk invullen dat mijn moeder maar alles zelf moet doen. Als mijn opa naar het toilet toe moet, moet hij soms wel 2 uur wachten nadat hij op de paniekknop drukt voor er iemand komt kijken. "Schijt maar in je broek" is de enigste oplossing. "Dan krijg ik een luier om" is zijn verweer. Dus hij houdt maar op en krijgt last van obstipatie (verstopping in de darmen). Zijn kamer kan hij niet zelfstandig in omdat de deur niet gemaakt is voor een bejaarde in een rolstoel, iemand moet de deur voor hem open houden en iemand anders moet hem naar binnen duwen (hij zit in nieuwbouw). Zijn enigste vorm van vermaak is buiten zitten kijken naar de ziekenauto's die af en aan rijden, of hij kan naar de bingo die elke week gehouden wordt. De vrijwilligster die zo af en toe voor vermaak zorgde is wegbezuinigd. Is het buiten te koud, dan zit hij binnen voor het raam, als een soort kamerplant tussen de geraniums. Toen mijn moeder samen met hem op een boottocht ging met de Zonnebloem, toen werd niet alleen mijn opa verzorgd, maar ook mijn moeder. Het woord "mantelzorg" is nooit ter tafel gekomen, maar zonder mijn moeder had hij nooit die boottocht gemaakt. Het heeft niet alleen mijn opa goed gedaan, maar ook mijn moeder. Het verhaal van mijn opa heeft haar een flinke duw gegeven, en met name hoe veel zorg er tegenwoordig is "wegbezuinigd" omdat er iemand zo graag in een dure auto wou rijden. Nu dat ik van jullie hoor dat er weer een kwart miljard bezuinigd gaat worden, vraag ik me af: "waarvan?" Wat we nodig hebben is meer personeel, niet minder. De politie is al tot het bot uitbezuinigd (getuige het feit dat het grootste politiekantoor in mijn gemeente niet meer 24/7 open kan zijn), defensie is al tot het bot uitbezuinigd (we kunnen al geen JSF de lucht in krijgen), alles wat tot de "publieke sector" behoort gaat nu de private sector in (en ja, bonussen is het sleutelwoord) en ik sta er echt niet van te kijken als we volgend jaar een hele aardverschuiving in de politieke peilingen gaan zien. Dat is geen vraag meer, dat is een feit. Toen Pim Fortuyn in 2002 in zijn boek "De Puinhopen van Paars" schreef over ze zorg en hoe groot die chaos was, zou niemand hem geloven. Nu, bijna 14 jaar na zijn dood is er nog niets veranderd in deze chaos, het is alleen verergerd. Tegenwoordig wordt brood in de zorg na 2 dagen weggegooid, "vanwege Brussel". Brood waar ouderen zoals mijn opa in de jaren 45-60 hard om streden. Weggegooid alsof we in een land leven waar geld geen issue is. Niet eens aan de vogeltjes, maar aan de GFT. Ik ga niemand de schuld geven, maar het geeft wel mooi weer wat Wilders zo hard in de kaart speelt: Niemand gelooft meer in de verhaaltjes die verteld worden tijdens de verkiezingen. Men leest de verkiezingen op papier, en de verhalen op het internet. En de roddelpers doet wel de rest. De "verzorgingsstaat" die we nu kennen bestaat niet meer. Door heel hard te roepen dat we worden gediscrimineerd, misschien hebben we dan nog wel een kans. Maar die kans is klein, want ik ben blank, behoor niet tot de doelgroep en schijn klaarblijkelijk niet hard genoeg te schreeuwen. Dat kan ook niet, want ik ben nog niet oud genoeg en zit nog niet in een rolstoel. En als ik in een rolstoel zit, dan hoor ik niet te klagen "want" ik word elke dag gelukkig verzorgd. Maar als ik geforceerd wordt om lijdzaam toe te zien hoe mijn moeder compleet aftakelt door alle stress over 20 jaar? Dan hoop ik dat het dan beter geregeld is dan nu het geval is, want ik sta dan niet in voor de gevolgen van die "bejaarden" die nu in het parlement zitten. Ik vraag me af hoeveel zij over hebben voor iemand die hun kont kan afvegen als ze het zelf niet meer kunnen... (Oh ja: 700 miljoen per jaar). met vriendelijke groet, Een bezorgde kleinzoon. [NAW bij redactie bekend]