Een weblogredactie kan soms lang graven en weinig resultaat boeken. Maar op andere momenten dringt een verhaal dat verteld moet worden zich zomaar op. Zo verging het de GeenStijl met Ingezonden Brieven van de Volkskrant, een genre dat echte mensen met enerverende opinies nodig heeft voor klikcijfers, maar waarbij de Volkskrant nogal ruw omspringt met beroepsethiek en de belangen van die anderen.
Onze internetmedewerker Umar Ebru benaderde ons vorige week zondag met de vraag of "Fatima Dakmar", de brievenschrijfster die Gerard Cox in de Volkskrant had aangevallen wegens 'racisme' wel bestond. Want wij weten nou eenmaal dingen. Er rees bij Ebru een vermoeden dat de gelauwerde Gerard Cox door de redactie van de Volkskrant met een kwaadwillige truc (Verzonnen Ingezonden Brief) als racist werd neergezet. Cox werd vervolgens bedreigd/bespuugd door andere (door de Volkskrant opgezweepte) brievenschrijvers.
In de comments onder dit topic - waarin Gerard Cox in een ingezonden
BAZENBRIEF (terecht) van zich afbeet - van afgelopen zaterdag werd door reaguurders al snel en stellig gesteld dat "Fatima Dakmar" of "Fatima Dakar" compleet onvindbaar was op de internet en social. Aangezien 100 reaguurders altijd meer weten dan 1 columnist, lieten wij Ebru weten dat haar afgetrainde onderbuik wel eens gelijk kon hebben.
La Umar klapte er in haar
Metro-column van maandag bovenop, en stelde (nog) voorzichtig dat Fatima Dakmar mogelijk niet bestond. Want die brief van Dakmar was uitermate verdacht goed geschreven. Dat opzichzelf is niet raar. Zo'n eloquente Marokkaanse Amsterdamse dan
niet terug kunnen vinden wel. GeenStijl vroeg zich diezelfde dag af
Heeft de Volkskrant Fatima Dakmar Verzonnen? en gaf het topic de titel
Heeft de Volkskrant Fatima Dakmar Verzonnen? mee. Nogal een beschuldiging, indeed.
De Volkskrant probeerde er zoals gebruikelijk met een poepsmoesje vanaf te komen.
Fatima Dakmar bestaat wel maar kan haar achternaam niet gebruiken want ze wordt bedreigd en daarover had ze de Volkskrant niet goed ingelicht. De schuldbekentenis werd in de krant
weggestopt op pagina 9 en voorzien van het kopje "Aanvullingen". Bla bla bla bla. Creativiteit: 0. Door de mand vallen: 10
Overigens is het niet de eerste keer dat Ingezonden Brieven-rubrieken door krantenredacties gebruikt worden voor anonieme rancune en laaghartige haatzaai by proxy. In februari plaatste het zichzelf keurig vindende NRC Handelsblad (ex-Persgroep) een ingezonden brief van ene
Karim Ataleb die zich beklaagde tegen een 'haatcampagne' van GeenStijl. Tot op de dag van vandaag totaal onvindbaar, die Karim Ataleb.
Tot in de zaterdagkrant van gisteren - dagen nadat GeenStijl de hele Gerard Cox Affaire al had debunked - regende het racisme-verwijzingen aan het adres van Gerard Cox. Volkskrant-redacteur
Olaf Tempelman produceerde deze dijenkletser om te lachen. En
Kustaw Bessems liet dit weekend zijn BNR-column doorplaatsen (kassa) waarin Guus doodleuk optijpt
"Gerard Cox werd onlangs van racisme beschuldigd omdat hij een grap had gemaakt over allochtonen.". Ja fukker. Door jouw krant, door jouw mensen, door jouw soort Goed Volk. Dat Gerard Cox in de Volkskrant al had uitgelegd hoe 'zijn' allochtonengrap door de (allochtone) redactie van allochtonen-programma 'Rayman is Laat' op allochtonenzender NTR werd bedacht, wordt uiteraard achterwege gelaten door Guus met de Bezem-achternaam
Opvallend hoe de besmeur-actie van de Volkskrant naar Gerard Cox overeenkomsten vertoont met stenigingen in Islamitische Staat. Eerst wordt iemand valselijk beschuldigd (verzonnen brief), vervolgens wordt zo iemand door de shabiba/moraalpolitie (in casu de VK-redactie) naar een openbaar plein (de brievenrubriek) gesleept en ingegraven. Om daarna bedolven te worden onder een tsunami van rotsblokken (ingezonden brieven van lichtgekwetste VK-lezers en redactionele stukjes van opgezweepte medewerkers).
In het Geval Volkskrant/Cox kwam er ditmaal een potsierlijke Deus Ex Machina aan te pas om De Affaire tot een merkwaardig einde te brengen. FatsoensHogepriesteres Margriet Oostveen reisde vanuit Het Reservaat naar het rauwe Rotterdam om Gerard Cox vermanend toe te spreken en een weesgegroetje te laten doen naar de Linkse Kerk. GeenStijl betoogde dat Gerard Cox geen andere keus had dan aan La Oostveen schoorvoetend
toegeven dat Wilders niet deugt. Want zo werkt het. Wie Geert Wilders
geen ongelofelijke zaadslurf vindt, krijgt vroeger of later een paardenhoofd in zijn bed. Sorry Margriet, dat bedoelen we niet zeau.
De ontmaskering van de Volkskrant als Doodseskader van het Fatsoen door GeenStijl leidde - uiteraard - tot totale mediastilte bij de overige pers van de linkse kerk. Vakbondsorgaan Villamedia, met 1000 artikelen over Perdiep Ramesar, zweeg. De moppige mediarubriekjes van de Persgroep, met 1000 stukjes over Perdiep Ramesar, zwegen. De Hans Laroesjes, Pleijtertjes en overige Code van Bordeaux-adepten zwegen. Alleen op HP/deTijd zagen we wat voorbij komen. Boeien verder, maar het is wel weer tekenend. (Die doodse stilte van de zijde van Villamedia valt enigszins te begrijpen;
blauwtjes lopen bij interview-aanvragen voor het Villamedia Magazine Zomernummer gaat natuurlijk niet in de kouwe corduroy kleren zitten.)
Enfin. Tot zover Keek op de Week. Van deze kant groetjes aan collega Remarque & een linkje terug naar zijn
hypocriete huftertabloid dat de EO zo kostelijk de maat neemt.
