Ebru Umar- Wanneer werken jullie?
De een kreeg een visum van drie maanden, de ander voor een half jaar. Dat ze getrouwd zijn en samen naar Nederland komen, maakt niets uit. Het heeft te maken met het reisverleden, lichtte de Consul-Generaal te Istanbul me toe. Als je vaker buiten Turkije geweest bent, krijg je een visum dat langer geldig is. Fair enough. Zij is sales manager FMCG in Istanbul, hij zit in de verzekeringen. Jong nog, net getrouwd. En willen nu wel eens bij de Nederlandse familie op bezoek. En zo stond de Nederlandse familie afgelopen week na middernacht op Schiphol. Waar we elkaar door de drukte bijna misliepen. Ze stonden al op perron voor de laatste trein naar Sloterdijk. Godzijdank een SMS: "Ebru, het perron is leeg, klopt het wel? En is dit echt het grootste vliegveld van Nederland? Ik bedoel, álles is gesloten?" Middernacht of niet, leg het concept gesloten maar eens uit aan Istanbul-Turken. De volgende culture shock beleefden ze op Sloterdijk. Zijn dit kantoorgebouwen? Maar er werkt niemand, alle lichten zijn uit. Ik wees erop dat het inmiddels bijna 01.00 uur was maar stuitte op onbegrip: Ik heb bij ons nog nooit meegemaakt dat er niemand op kantoor is. Op elk moment van de dag loopt er nog wel iemand rond. Probeer maar eens uit te leggen dat je niet mag werken, iets met werktijden en beveiliging, en dat je zoals ik nog weet van mijn corporate dagen 20 jaar geleden toestemming moet hebben om over te werken.
Ik verbood ze fietsen te huren. No way dat ik mensen die ik ken aan die kamikaze der kuttoeristen laat meedoen. Ik legde uit dat wij het niet zo op toeristen hebben. Zeker niet de fietsende. Dat ze niet op de weg moeten lopen maar op de stoep. Dat de grachten geen Disneyland zijn. Dat ze op hun spullen moeten letten, geen taxi moesten nemen omdat ze afgezet zouden worden en vooral veel moesten lopen. Zo groot is Amsterdam tenslotte niet. Prima.
Om 18uur stonden ze bij de Heineken Experience voor de deur: gesloten. Maar... er wilden nog heel veel mensen naar binnen! Klanten, betalende klanten. Ze sluiten al om 17.30, begrijp jij dat nou?! Ik deed een poging om uit te leggen dat winkels om 18 uur sluiten, dat er wat supermarkten zijn die tot 22 uur openblijven (of 20 uur) en dat we in grote steden koopzondagen kennen: winkels die tussen 12 en 18 uur geopend zijn. O, en dat keukens van restaurants om 22 uur meestal al dicht zijn. Ook als er betalende klanten binnenkomen. Je zag ze, met hun 15 vrije dagen per jaar, rekenen in hun hoofden: wanneer werken die Hollanders wél?!
Donderdagavond op de onvermijdelijke tourist trap Rembrandtplein: Ebru, wat is een typisch Hollands gerecht, wat moeten we eten? Ik bestelde loempias in plaats van bitterballen (yuk!) en stamelde iets van rijsttafel. Serieus, ik heb geen idee hoe Hollandse stamppot of een Hema worst smaakt, laat staan dat ik voedsel dat er zo uit ziet in mijn mond stop. Het werd saté, friet en tomatensoep. Zijn we nu in een gebied waar de winkels een speciale vergunning hebben, ik bedoel, het is 20 uur en nog druk op straat. Het concept koopavond. Weer iets om uit te leggen. Opeens was het half tien. Huh? Maar het is nog steeds licht, en de zon schijnt nog! Zó lekker!
Nederland door de ogen van jonge toeristen. Een eyeopener. Gelukkig zijn ze weer weg. Mét een of ander Heineken tapcertificaat op zak.