Jolande Sap heeft met nipte cijfers de lijsttrekkersverkiezing van GroenLinks gewonnen, maar strijdbaar leeuwtje TofIK Dibi is nog altijd niet verslagen. Vandaag in de Volkskrant: een
ingezonden brief van TofIK met het woord 'ik' in de kop. TofIK wil op plaats 10 van de kieslijst, zodat er geen nieuwe strijd voor plaats 2 hoeft te komen. Voor het partijbelang, zegt TofIK. Bullshit. Het is een pamfletje van een ijdele idealist. Want gaat over begeesterde politiek, het 'grotere belang' en de potentie van de multiculturele samenleving. Over gevulde schatkisten en leeggeroofde planeten. Over zeespiegels en hyperconsumentisme. Over helemaal niets concreets dus. Het is dan ook geen verklaring waarom TofIK op plaats tien van de GL-lijst wil. Het is
de beginselverklaring van de Partij voor de Dibi. Door plaats tien op te eisen, zet TofIK zich juist alwéér af tegen Jolande Sap: het pamflet begint met kritiek op het 'blindstaren op begrotingsnormen' - het uitgangspunt van de mede door Sap gevormde Kunduzcoalitie. TofIK wil iets anders. Een eigen partij. Met eigen idealen. Vanaf heden schrijft TofIK iedere week in een andere krant een strijdbare brief. Momentum opbouwen, meeliften op campagne(kas) van GroenLinks en dan op het juiste moment losbreken om op eigen kracht een zeteltje proberen te stelen op 12 september. Want no way dat TofIK op de praktisch onverkiesbare plaats tien de verkiezingen in gaat. Binnenkort zullen we TofIK wel in een Marokkaans t-shirt zien
badmintonnen tegen een team van Nederlandse biologische bakkers ofzo. Want het is verkiezingstijd! Het is dat, of een hele gehaaide doch omslachtige manier om stilletjes in de wachtgeldregeling te verdwijnen.
Update: Oh. En of meneer Dibi onderhand ook eens
uit de kast wil komen.
