Geenstijl

Hier heeft u de anatomie van een rel rond GeenStijl. Dit is dus hoe het gaat. Een uiterst rabiate site voor orthodox-rechtsen die oorlogstaal niet schuwt, heeft een al dan niet marginale mening. Bijvoorbeeld een site als, we noemen maar wat, Amsterdam Post. Typisch een forum waar de Fatsoencong in Nederland voor uit hun haatjungle komt, om het te slopen met de steekvlam uit hun moraalwerper. Zoals Johan van der Knijff, nette KB-medewerker. Die vond de mening van Amsterdam Post niet kunnen en klikte daarover bij Google Ads NL, net zolang tot Google Ads NL toegaf en de geldstroom richting Amsterdam Post dicht draaide. Dafuk? En nu is Johan van der Knijff, gesteund door het succes en zijn online vrienden, bezig om ook PayPal zover te krijgen. Bah, smerige censuurpraktijken! Vervolgens tikt Amsterdam Post daar een boos artikel (mirror) over, omdat zij zich achter de ballen gepunterd voelen. Terecht. Ook bij GeenStijl vinden we zulk lafhartig werknemers- en sponsorbelgedrag uitermate ondemocratisch, smerig en kotswaardig. Dus daar schrijven we dan een topic over. Zoals, nou, het topic wat u nu zit te lezen bijvoorbeeld. Wat er daarna gaat gebeuren, laat zich voorspellen.

Ja-knik festijn De correcte moraalguerilla duikt op de zaak middels tweets en blogs. Beschuldigt GeenStijl van geweld, het plaatsen van NAW-gegevens (terwijl ze hoogstens kunnen bedoelen: linken naar vrije informatie die door de personen in kwestie zelf online is gezet en wordt beheerd) en roepen op tot het kapotmaken van dit weblog. Want alles wat niet zint, moet stuk, volgens hun ziekelijke ideologie. Sympathisanten met Amsterdam Post dan wel GeenStijl worden direct weggezet als minderwaardige mensen, de huid vol gescholden en geblockt. En voor PVV'er uitgemaakt, natuurlijk. Een kudde ja-knikkers begint dan met de selectieve verontwaardiging mee te klappen. Irritante anonieme dreigsmurfen Vervolgens komen er berichten van bedreiging aan het adres van Johan van der Knijff, die niet gepubliceerd worden en waar geen aangifte op volgt. Uiteraard van zogenaamde 'anonieme lafbekjes'. Meestal dezelfde die ook GS-medewerkers om de zoveel tijd de huid vol kwakken met infantiele scheldkanonnades. Boeiend. Tot slot wordt prematuur de eventuele dood dan wel zelfmoord van Johan alvast in de schoenen geschoven van domrechtse roze reaguurders. Het geheel eindigt dan steevast met een existentiële schreeuw om erkenning van een paar nukkige figuren zonder enige vorm van humor aan het uiterste randje van het medialandschap, die zichzelf zien als de IRL-variant van cartooneske superhelden die allerlei zogenaamd gepeste, gediscrimineerde en beschadigde mensen moeten redden. Nobel in hun hoofd, verknipt in de realiteit. Op dit punt haalt de rest van Nederland de schouders op en gaat weer door met zaken die er wel toe doen. Klaar, einde rel. Het enige feit wat dan blijft staan, is dat de kleinzielige kudde met hun naaierij de inkomstenbronnen en bestaansrechten van andersdenkenden kapot willen maken. En dat is al triest genoeg. Lekker schelden Kijk, wij hebben verder niks met Amsterdam Post. Rechtse gekkies, zoveel mogelijk negeren. Zij schelden ons af en toe uit en wij hun. Als het zo uitkomt. Prima, is internet, zijn maar woorden en een andere mening. Geen probleem, doet geen pijn. Zoals het gezegde gaat: vrijheid van meningsuiting gaat niet over de mening waar je van houdt, maar juist over de mening die je haat. Het feit dat Johan van der Knijff en zijn benepen rakkers zover gaan in hun strijd tegen mensen die iets anders vinden dat ze zelfs Google Ads en PayPal-knoppen van andere sites willen slopen, laat zien waar het echte gevaar voor democratie in dit land vandaan komt. Ja, wij zeggen wel eens lelijke dingen over andersdenkenden, gebruiken scheldwoorden om een punt te maken, maar van de inkomstenbronnen en het bestaansrecht van zelfs de grootste gestoorde internetdebiel blijven we af. Er zijn grenzen.