Weer een stukje cultuurhistorie kapot dankzij internet. Het oldskool pornoblaadje Chick is er mee gestopt. Normaliter schuift hoofdredacteur/akela Sandy Wenderhold vlotjes aan in alle media om maar te
vertellen over haar
mooie vak, maar nu houdt mevrouw de lippen stijfgesloten. Maar geloof ons. Chick is dood, zo lazen we vandaag in de Foxy. Wablief? Chick does not ring a bell? Dan bent u een historische onbenul of anderszins opgegroeid met internet. Ooit had Chick een oplage van 140.000 (!) exemplaren. Vroeger moest een gezonde jongeman zichzelf opgeven als Vrijwilliger Oud Papier Inzameling en dan maar hopen dat er zo af en toe een pornoblaadje tussen de kranten in zat. Dat was in veel gevallen een Chick, Tuk, Candy of Rosie. De bladen werden groot in een tijd dat Oosteuropese faphoeren nog niet eens bestonden (er was nog een muur weetjewel) en
viespeuken nog vrij mochten rondlopen. De pagina's werden redactioneel gevuld met eerlijke volle Hollandsche meiden. Natasja uit Breukelen, Tina uit Utrecht. Maar nu niet meer. Hoewel de internetsite nog wel bestaat, is voor de papieren versie het doek definitief gevallen. Een droeve mijlpaal in de geschiedenis van de boekdrukkunst, een onverwachte overwinning voor de Nieuwe Orde van Rouvoet. Wat Deep Throat voor de film was, waren Chick en Candy in de jaren zeventig voor papier. Het is dus absurd, raar en belachelijk dat er helemaal niets in Wikipedia te vinden is over dit gore analoge blaadje. De Chick is zo Hollandsch als het maar kan, hoort net zo goed in het grote canon van Nederland als koetjesrepen, Elfstedentochten en aardappels met vette jus. (
Spaar ze allemaal!) Dus, hup! Geschiedschrijvers, ga eens snel
aan de slag.
Hierrr alvast een plaatje.
