Oef, gevoelig

De relatie tussen Polen en Rusland. Die is een beetje als tussen Nederland en Duitsland maar dan nadrukkelijk zonder alle naoorlogse luchtigheid. Nederlanders grappen dat ze hun fiets terug willen. Maar Polen meent het als ze hun 22.000 officieren en intellectuelen terug willen en Russen menen het als ze zeggen dat ze Polen terug willen. Enfin, eerder vandaag dus tijdens Ruslands nagenoeg heilige 'overwinningsdag' bij een herdenking in Warschau, het boven- en onderstaande voorval. De Russische ambassadeur te Polen Sergey Andreev wordt tijdens een kranslegging meermaals belaagd met een dunne rode verf, terwijl overwegend Oekraïense omstanders de delegatie voor fascisten uitmaakten. De Russische ambassade had hun V-Day parade al afgezegd en ook het feest op de ambassade was niet toegankelijk voor publiek. Toestanden.

Talent laat zich niet knevelen door het patriarchaat

Échte kunst laat zich niet vatten. Het laat zich niet lezen en niet aanwenden. Een Kunstenaar is een portaal tussen het tastbare en transcendente. Kunstenaars zijn voor cultuur wat dromen voor gedachten zijn, zoals Jung dat zou zeggen. De cartografen van het schemergebied tussen bewustzijn en slaap. Orkestleden van the music of the spheres. En deze heet toevallig Anastasia, daar kan ze ook niets aan doen. Het is net een soort Valentina, maar dan met verf. En omdat u over de hele linie een vrij vieze man bent, meer en haar @'s na de breek. En daarna natuurlijk een half uur clandestien scrollplezier met de meme-vangst du jour en PLOP. (Zo zeggen echte mannen die wel voor hun plezier drinken dat toch?)