Omtzigt: "Ik tel hier dus drie wetsovertredingen?"
Bosma: "Zullen we even de politie bellen?"

Hierboven zie je het verschil tussen Pieter Omtzigt en het gros van de Tweede Kamer. Waar dat gros erg druk is met tweeminutenfilmpjes knippen van hun eigen bijdragen achter het spreekgestoelte, dan wel over de interruptie-tribunalen die er op volgen, zit Team Omtzigt in de avonduren tweeëntwintigminutenvideo's te knippen van ogenschijnlijk doodsaaie hoorzittingen, waarin alleen voorzitter Martin Bosma af en toe een grapje maakt. Maar alle gekheid in een sms'je: in die hoorzitting wordt glashelder uiteen gezet dat Mark Rutte minimaal drie wetten heeft overtreden door zelfstandig & alleenheersend te bepalen welke sms'jes gearchiveerd moeten worden, en welke weg kunnen. Heel veel mensen denken 'Houdt dat gezanik over die sms'jes nou nooit op?', maar dit gaat over een loepzuivere democratische principekwestie: de machtigste man van Nederland denkt dat de archiefwet, het recht en zelfs de Grondwet niet voor hem gelden door zijn sms-boxen naar eigen inzicht te wissen. Terwijl hele belangrijke staatszaken belanden in die sms-box, en daar beslist worden. Wat er besloten wordt op cruciale momenten dient te worden gearchiveerd - en dat maakt de huidige chef van de BV Nederland dus onmogelijk en dat maakt Mark Rutte een principieel ondemocratische premier. Wat ie dan wel is, laten we maar aan uw verbeelding. Maar wij twijfelen al een tijdje niet meer.

Het nummer dat u belt is op dit moment niet te bereiken. Probeert u het later nog een keer

Het verhaal in minder dan 160 tekens: als premier of minister zelf bepalen welke berichtje je bewaart of verwijdert, is een ambtsmisdrijf. Het lange verhaal is nu in de Kamer, met professionals en position papers en dergelijke. Mark Rutte herhaalt keer op keer dat hij niks misdaan heeft door zijn eigen sms‘jes te wissen, maar hij handelt als een bewuste schuldige: de landsadvocaat - die het land moet dienen maar door Rutte als persoonlijke consiglière wordt ingezet - mag van hem niet aanwezig zijn vanmiddag om de juridische vraag te beantwoorden of het wissen van sms’jes voordat ze gearchiveerd zijn, een ambtsmisdrijf is. Want ja, dat is dus een a m b t s m i s d r i j f. Het is illegaal want het maakt Mark Rutte oncontroleerbaar. Mark Rutte lijkt derhalve te denken dat wetten niet voor hem gelden. Mark Rutte leeft dientengevolge in zijn eigen rechtstaat maar buiten onze democratie, en u vindt het goed?

nou nu wordt het echt spannend hoor

Mark Rutte liegt over alles en achteraf heeft ie geen actieve herinnering meer. Superhandig. Moet ie wel al zijn sms'jes voor wissen, en zijn politieke handlangers ook. Dus dat doen ze - allemaal. Terwijl een deel van de media gewillig in de praktische smoes van de premier tuinde ("op het sim-geheugen passen inderdaad maar 20 berichtjes ja", zo wijsneusden velen), en een ander deel van de media verzuchtte dat de premier toch heus wel wat dingen geheim mag houden voor het publiek, zijn deze al deze handelingen domweg IL-LE-GAAL. Dus moet Wim Voermans, laatste staatsrechtgeweten van Nederland, weer omstandig uitleggen wat we allemaal al weten: Mark Rutte is een pathologische leugenaar die thans tegen het despotisme aanleunt en serieel ambtsmisdrijven pleegt. Maar gelukkig! Is er morgen een rondetafelgesprek, in een achterafzaaltje, met de altijd daadkrachtige Tweede Kamer (-Commissie Binnenlandse Zaken) en die gaan deze politieke misdaden ongetwijfeld keihard veroordelen, bijvoorbeeld aan de hand van position papers zoals deze van, jawel, Wim Voermans, echt heel interessant dus dat belooft weer politiek vuurwerk te wo....

Okee we doen echt ons best maar we bespeuren enige scepsis of misschien wel cynisme in onze ondertoon. Goh. Niks voor ons. We willen heus wel braaf de taak uitvoeren van hEt CoNtRoLeReN vAn De MaChT en zo, zeker in een land waar de serieuze media het nagenoeg allemaal nalaten, maar COME ON: iedereen weet al lang dat Mark Rutte nog liegt als hij lacht, dat wetten en regels niet voor hem gelden en dat de Kamer, intens verdeeld tegen zichzelf, nog te zwak is om door een verdedigingslinie van papiermaché heen te vallen. Dinsdagmiddag, 1700 uur, lekker in het daluur tussen de piepers met kotelet en worteltjes: een zaaltje verplicht verontwaardigde Kamerleden van een of ander commissietje tegenover de chronische middelvinger van Mark die zelf niet eens in de zaal zit, over ambtsmisdrijven die het patroon van zijn premierschap kenmerken. U kent de misdadiger, u kent zijn daderprofiel en zijn modus operandi (hij heeft zelfs zijn eigen maffia-landsadvocaten) en u weet dat niemand de ballen heeft om hem te stoppen. We wachten wel gewoon op de boeren. De groeten.

Bij de volgende toon is het vijf over twaalf

We zien de draad van Omtzigt (opklikken voor meer) en denken: Ja weet je, het kruit is al verschoten en iedereen heeft z'n posities al lang ingenomen. Mensen die voor Rutte zijn, vinden dat ie het goed gedaan heeft en mensen die tegen hem zijn, waren dat toch al. Het debat was een voorspelbaar toneelstukje in een lange reeks voorspelbare toneelstukjes die trekken van Soldaat van Oranje, The Musical beginnen te vertonen. De schade die wordt aangericht door de Rutte Doctrine (maar ook door een tandeloze Kamer die al twaalf jaar de retoriek richting standje elf omhoog draait maar toch nooit door de teflon heen weet te krassen) staat in vele vuistdikke dossiers beschreven en bevat op de cruciale plekken weggelakte regels, geheim gehouden bijlagen, gewiste sms'jes en een opvallend gebrek aan actieve herinneringen.

Zelfs na zijn premierschap - als het ooit ophoudt - zullen we geen goede reconstructie kunnen maken van de momenten waarop Rutte verzuimde de bestuurlijk transparante verantwoordelijkheid te nemen. Maar hoewel grote brokken geloofwaardigheid uit de bestuurlijke fundamenten worden gebikt en gehamerd, ondervindt de nationale dorpsdespoot nauwelijks politieke tegenstand uit een Kamer die onder de dekmantel van permanente verontwaardiging met te veel kneuzen en kakelkippen is gevuld. Veel scheer, weinig wol. Veel blaf, weinig bijt. Grote woorden, kleine gevolgen.

Ook in #smsgate heeft de oppositie gefaald in een poging om doortastend te lijken. De Kamer heeft bij monde van Klaver te gretig een debat gevraagd over de DoofpotNokia, zonder alle feiten en onderliggende documenten goed te kennen (en moest zodoende tijdens het debat informatie uit de Volkskrant vernemen). Nadat Rutte op hautaine toon de luiken gesloten hield en de bal terugkaatste, bloedde het debat dood in een motie van wantrouwen die geen steun kreeg van de meest kritische partijen en daarom de verbolgen burger wéér met een berooid gevoel achterlaat. Kijk maar in de reacties op de tweets van Omtzigt. Zowel Rutte als de Kamer voeden onverschilligheid en riskeren rancune. En dat wis je niet zomaar uit het geheugen.

We zijn geen ambtenaren hierzo

Onze Ketel 1 staat wijd open, we hebben een bataljon prima gekwalificeerde pompbedienden aan de tap en voldoende V'tjes bij de deur om iedereen veilig te houden. Geen arbeidsmigratie voor nodig dus die hekslapers in Ter Apel kunnen retour Veiligelandistan. Toch knap dat de economie stokt ondanks de krapte op de arbeidsmarkt. Werkt iedereen soms volgens onderstaande communistische Twitternormen: een beetje off-day is genoeg excuus om maanden thuis te blijven? Komt het omdat arbeid in de huidige inflatoire bijna-crisis niet meer leidt tot significante meeropbrengsten? Of is het wat je krijgt als je twaalf jaar lang het land laat besturen vanaf een ouwe Nokia: als men bovenaan de trap van het Torentje geen verantwoordelijkheid meer neemt, waarom zouden de mindere goden het dan nog wel doen? Het land is ziek, iemand nog een biertje?