Een maankolonie als tussenstop naar een marskolonie: geen probleem. Een uitgeprocedeerde asielzoeker het land uitzetten: categorisch onmogelijk. 

De afgelopen vijf jaar liep het maar liefst 10.000 keer mis met dezelfde groep waar de politie vorig jaar alleen al 4600 keer voor uitrukte en waarvan MinJus hun zware (zeden)misdrijven dan ook nog eens verdoezelde onder "overig". De Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) verstrekte de Telegraaf nieuwe cijfers en gaf hiermee voor het eerst op deze manier inzicht in de zaak. Zowel de landen van herkomst als de asielzoekers zelf werken het uitzettingsproces vaak actief tegen.

Eerst die landen. Simpelweg geen antwoord op het verzoek tot erkenning en terugname: Afghanistan 1080 keer, Marokko 990 keer, Irak 720 keer en Iran 660 keer. Wat hebben die landen verder toch gemeen we kunnen de vinger er even niet op leggen. De meeste glasharde weigeringen kwamen uit Algerije (160), Ivoorkust (80) en Ghana (70). Volgens de DT&V komt dit door interne politieke druk en omdat die migranten "geld" overmaken naar familie aan het thuisfront. "De dienst weigert landen aan te wijzen die aantoonbaar dwarsliggen, omdat dat voor nog meer tegenwerking kan zorgen," maar de cijfers laten weinig te raden over. Gelukkig hebben we het VN-migratiepact hè!

En dan natuurlijk de aspirant-Europeanen zelf, maar de DT&V houdt niet bij hoevaak een uitzetting aantoonbaar door de migrant zelf spaak loopt. "Het is niet geheel duidelijk wat er met ongewenste vreemdelingen gebeurt die niet kunnen worden uitgezet. Soms lukt het bij een nieuwe poging wel, maar soms verdwijnen ze hier in de illegaliteit. Zo zijn er vorig jaar alleen al 790 vreemdelingen zonder toezicht uit vreemdelingendetentie vertrokken."